SAR AŞKA

4°Bölüm

İyi okumalar :)

🌥️

4°BÖLÜM

İnsanlar bu hayatta hiçbir hayalim yok diyerek de geçinseler herkesin içinde ufakta olsa bir hayal kırıntısı vardır.
Kalmıştır orada.
Onunla tanışmamdan bu yana hayalimiz avukat olup büro açmak ve tanınmaktı.
Biz başarmıştık birşeyleri.

Onunla beraber...

⛅

"Bu akşam bunu kutlayalım..."
Giray'ın sesiyle bakışlarım Ceylin'e yöneldi. Bu akşam Ozan'la yiyeceği yemeği düşünürsem o kadar mutluydu ki, üstüne büroya bağladığımız ünlü şirkette bu mutluluğunu katlamıştı. Bunu gözlerinden okuyabiliyordum.

Şimdiyse Giray'ın söylediği sözlerle dudaklarında ki tebessüm yavaşça soldu.
Buna izin vermeden Giray'ın masada ki elini tutarak okşadım. Bana bakmasıyla ona gülümseyip konuştum.

"Bu akşam değil de yarın akşama kutlayalım sevgilim. Olmaz mı? Ben çok yorgunum..."

"Olur, tabii olur sevgilim... İstersen eve geçelim biz?" Diye merakla sordu.

Yorulmamı hiçbir zaman istemiyordu.
Kafamı iki yanıma doğru salladım.

"Gitmek isterdim ama dünkü danışmanlarımız gelecek hatırlatırım. Hatta birazdan gelirler biz artık kalkalım."
Masada ki karton bardağı elime aldım. Diğer elimi Giray tutuyordu.

"Siz geliyor musunuz?" Diye Ceylin'e bakıp konuştuğumda kafasını olumsuz anlamda salladı.

"Benim dosyalar bitti. Eve geçeceğim kuşum. Size iyi çalışmalar." O da bizimle beraber masadan kalktığında bakışları oturan Ozan'a kaydı.

"Ozan? Sen kalıyor musun?"

"Yok bende kalkacağım şimdi. Akşam seni alayım mı?"
Ceylin bir an heyecanla durakladı. Daha sonra konuştu.

"Olur, gelince ararsın. Görüşürüz."
Bana dönüp sarıldı.
Giray' a da veda ettikten sonra hızlıca kafeden çıkıp gitti.
Giray'la el ele kafeden çıktığımızda konuşmaya başladı.

"Ceylin'de bir haller var gibi sevgilim? Bir sıkıntısı mı var?"
Kafamı aşağı yukarı salladım.

"Sahi nedir sıkıntısı? Yapabileceğimiz birşey var-"
Sözünü keserek konuştum.

"Sıkıntısı Ozan. Onu bala çok seviyor..."
Giray' tuttuğu elimi kaldırıp öpücük kondurdu.

"Hâlâ mı?" Dediğinde ona ters bir bakış attım.

"Sen benim peşimden koştuğun günleri çabuk unutuyor gibisin sevgili eşim?"
Güldüğünü gördüm ama bu sadece sahte bir gülmeydi ve bu sahte gülüşü beni gerçekten güldürmüştü.

Eğilip güldüğümde içeri çöken gamzemden beni öpüp geri çekildi.

"İyiki koşmuşum peşinden ya! İyiki." Dediğinde ellerimi beline sardım.
O sevinç haberden sonra dördümüz birlikte büronun yanında ki kafeye kahve içmeye gelmiştik.
Şimdiyse randevusu olan çifte bakmak için büroya geri dönüyorduk.