SAR AŞKA

34°Bölüm

Bugün 23 Nisan sevgili dostlarım,
23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı, küçüklerimin veya çocukluğunu arkasında bırakmak yerine onunla yaşayan herkesin Çocuk Bayramını kutlarım.
Bugünün sadece Çocuk Bayramı değil aynı zamanda Mustafa Kemal ve değerli arkadaşlarının Türkiye Büyük Millet Meclisi açtığı gündür. Bu bizim Egemenliğimizdir. Özgürlüğümüzdür. Mustafa Kemal ve Silah Arkadaşlarını anmadan geçmeyelim...
Minnettarız.
TBMM'nin 104. Yılı kutlu olsun nice egemenliklerimize ve çocukların mutluluğuna...

-ecmece

Diyorum ki duygusal bir insan olarak böyle bir şeyin içinde ne işim var...

İçim çok kötü oldu.

Size iyi okumalar ama bilmiyorum ne kadar iyi olur...

İçime çok sindi ama onların içine sinmedi.

34°BÖLÜM

Bir kalbin atışıydı yaşamımızı başlatan.

Bir kalbin durmasıydı yaşamımızı bitiren.

Bu kadar değerli bir şey, değerli biri tarafından kırıldığında bir daha asla toparlanmayacağını hissedebiliyordu insan.
Toparlanmazdı. Onunla da toparlanmazdı artık.

Kırdığı şey bir eşya değildi, yenisi alınmazdı.

Kırıp geçtiği şey bu hayata tutunmak sağlayan şeydi. Kalbimdi.
Benim kalbim onunla olan bağımdı.

İnsan en sevdiğine anlatırdı her şeyini, bir çözüm bulsun diye. İnsan sevdiğine güvenirdi. Ona karşı kalbin duvarlarını yıkardı.

En büyük yanlış bende miydi?
En büyük yanlış onun kendisi miydi?

Kalbimde ağrı yapan bir sıkıntı vardı. Geçmiyordu.
Kalbime eşlik eden düşüncelerimin doğuşu beyninden gelen ağrılarla kucağımda birleştirdiğim elimi kafama götürüp bastırdım.

Susun.
Sussunlar.
Kimse konuşmasın istedim. Ne o ne de içimde ki düşünceler.
Düşünceler beni bitiriyordu, başka bir şey değildi. Olmayacaktı.

Onun gözünde bu kadar basit olan bir ilişki bitmişti. Belki de tek yıkılan bendim.

Başka biri mi vardı hayatında?
Çok saçmaydı.
Her şey çok saçmaydı.

Anlamakta güçlük çekiyordum. Gözlerim dolup dolup duruyordu. Derin nefesler alıp verirken düşündüm.
Ona 'evet' dediğim günden bu yana düşündüm. Bir olası durum düşündüm. Her şey o kadar güzel ve kusursuzdu ki... belki de sıkıntı olan buydu.

Kusur olurdu elbet her şeyde.
Biz ilişkimizi kusursuz zannetmiştik. En büyük yanlış bizdeydi.
Beynimizdeki düşüncelerdeydi.
Beynimiz yine bizi yönetiyordu. Beynim yine düşüncelerini bana bırakıyor ve ufacık kalan kalbime ağrı veriyordu.