SAR AŞKA

29°Bölüm

Hani deriz ya, içime sindi diye.
Bu bölüm o tarzdan bir bölüm iki saat içinde yazdığım ama içime çok sinem bir bölüm

Bu bölümü yazarken gelecek bölümdeki sahneleri düşündüm ve ağladım...

Sizde anlayacaksınız peçeteler hazır olsun, böyle güldük eğlendik ama bir drama bir ağlama bir ayrılık güzel gider gibi araya, birkaç bölüme hazır olun birtanelerim beraber ağlayalım.

3 bine doğru adım adım 🤍
Sizi seviyorum ve iyi okumalar diliyorumm

29°BÖLÜM

Hayattan her zaman bir beklentimiz vardı, her umudumuz tükendiğinde bile kalbimiz bir şeye inanıyordu.

Kalbimiz boşlukta süzülmek istemiyordu belki de beyinle yaptıkları ilk dostluk anlaşması buydu.
Kalbimizin kendisini kandırmasına beynimiz izin veriyordu.

Bizim kendimizi üzmemize izin verdiği veya düşünmemize, düşünmekten kafayı yememize izin verdiği gibi…

⛅

Öğlen, güneş tepedeyken girdiğimiz stüdyodan güneş yüzünü dünyaya kapatmış halde geri çıktık.
Gökteki yarım ay süzülürken ufak bir esinti dışında hava o kadar da kötü değildi.

Arabaya bindiğimizde yorgunlukla çantamı kucağıma koydum. Giray’da arabaya bindikten sonra emniyet kemerini taktı ve arabayı çalıştırdı.

Stüdyodakiler hakkında baya bir konuşup dedikodu yaptığımız süre sonrasında Giray konuşmaya devam etti.

“Sahile inelim mi? Bir şeylerde alırız, acıkmışsındır? Vakit geçirelim, eğer yorgunsan-”

Heyecanla ellerimi çarptım. Daha yeniki yorgunluk geçip gitmişti.

O yorgunluk bence artık düşünmemize engel olmak için böyle davranıyor, kafamızı dağıtacağım anlarda kuş olup uçuyordu.

“Ay! Çok özledim o sahili, gidelim lütfen.”
Kırmızı ışıkta frene basıp durduğunda göz ucuyla bana bakıp gülümsedi.

Yanağındaki çukurluğa gömülseydim keşke…

Kahverengilerine yansıyan görüntüme bakıp bende ona gülümsedim.

Sahile gitmeden önce bir seyyar pilavcıda durmuş ikimize de tavuk pilav ve ayran almıştı.

Üniversitede tanıştığımız yıllarda artık flört etmeye başlamıştık.
Bir keresinde beni bir yere götüreceğini söyleyerek akşam çıkarmıştı. O zaman ikimizde düşük bütçeli öğrenciydik. Her ne kadar ailelerimizin durumu olsa da öğrenci halleri her zaman düşükten yana oluyordu.

Giray’la yan yana yürüyorduk, ne o benim elimi tutuyordu ne ben onunkini. Aramızdaki saygıyı asla aşmadan yan yana yürümüştük.
Bir saatin ardından şimdi arabadan inip gittiği seyyar pilavcıya gelmiştik.