SAR AŞKA

10°Bölüm

10. bölümümüz hayırlı olsun. Nice 100'lerimize diyeceğim de görür müyüz o kadarını?

İyi okumalar minik avukatlarımm <3

10° BÖLÜM

İnsan sevmediği bir insanla sadece konuşurdu. Onu da zoraki yapardı ki zamanı geldiğinde ondan uzaklaşırdı ama insan sevdiğiyle tanıştığında itibaren ölüme kadar her şeyi yapardı.
Konuşurdu, sevişirdi, ağlardı, gülerdi, çılgınlıklar yapardı…

Bunların hepsini Giray’la yapmıştım.

🌥️

Sabah alnıma konan narin öpücükle gözlerimi güne açmıştım. Giray kucağında beni banyoya taşımıştı.

Banyo yaptıktan sonra kendini belli eden baş ağrımla ofladım. Kahvaltıdan sonra ilaç içmeyi unutmamak adıyla giyinme odasından üstüme kara yaka siyah kısa badi giyip altıma da bileklerime uzanan siyah eteğimi giydim. Etekte baldırıma kadar uzanan yırtmacı sağ bacağımda adım attığında kendini belli etmekten çekinmiyordu.

Giyinme odasından çıkıp odama geri döndüğümde saçlarımı tarayıp tepeden sıkıca topladım. Ardından da topuz yaptım. Açık kalan boynuma bir gümüş kolye taktıktan sonra makyajımı da yapıp odadan çıktım.

Merdivenleri yavaş yabaş inip aşağıya indiğimde mutfaktan Giray’ın şarkı mırıldanma dedi geliyordu.

Mutfak kapısını itekleyip.içeriye girdim ve bana dönmeden ona belinden sarıldım.

Kafam sırtına yaslandığında derin bir nefes verdim.

Siyah, bedenini kaplayan ve vücudunu belli eden bir gömlek altına da kumaş, siyah bir pantolon giymişti.
Ona sarıldığında birkaç saniye bekledi ardından bana dönerek ellerini belime doladı ve beni göğsüne yasladı.

“Günaydın güzelim, yorgunsun diye hazırladım kahvaltımızı. Yiyelim. Sonra da ilaç iç. Eminim ki kafan ağrıyordur.”

Bir adam vardı beni benden daha iyi tanıyan.

O adam benim hayatımdı.

Kafamı göğsünden kaldırıp ona baktım.

“Sen benim iyiki başıma gelmişsin Giray. Olmasaydın ne olurdu hayatım?”

“Eminim ki ben olmasaydım, hayatında yaşadığın en zor günde seni bulurdum yine. Tutup kaldırırdım seni düştüğün yerden.”

Güzel geçen kahvaltımızdan sonra ilacımı içmiştim. Beraber evden çıkıp büroya gelmemiz bir saatimizi almıştı.

Büronun otomatik kapısından yine yan yana girdiğimizde bizi gören Sevda oturduğu yerden kalkıp yanımıza geldi.

Her sabah yaşanan döngüye artık herkes alışmıştı.

“Günaydın Deniz Hanım, Giray Bey. Deniz Hanım bugün duruşmanız var. Saat 15:30’da.
Ayriyeten yeni müvekkilleriniz 12:00’da sizinle görüşmeye gelecek. Giray Bey, bugün sizin imzalayacağınız dosyalar var. Daha sonra babanız gelecek. Hmm, başkada bir planınız yok.”

Şaşkınlıkla Giray’a döndüm.
Babamın geleceğini bilmiyordum.

Ona döndüğümde yan yana odalarımıza yürümeye başlamıştık bile.