8°Bölüm

214 6 0
                                    

Çok tatlılar benim best çiftim yaa, ağlayacağım...

İyi okumalar sizi sevmek ben <3

🌥

Uzun yıllardır beraberdik.
Ve ilişkimiz boyunca kavga, tartışma yaşamadığımız için insanların hep meraklı gözleri bizde oluyordu.

Nasıl başarıyorsunuz?

Bunun cevabı basitti aslında. İkimizde özür dilemeyi biliyorduk. Ne o erkek olduğu için gururunu bir kenara bırakamamazlık yapmıyor. Ne de ben ondan "özür dilemem o dilesin" diye dolanmıyordum.

Aramızda yaşanan sıkıntılar olsa da özür diliyorduk birbirimizden ve konuyu kapatıyorduk.

Her şeyden önce birbirimize aşıktık.

Giray'ın odadan çıkmasının arkasından daha fazla beklemeden dosyaların isimlerine baktım.

Bende sadece Rana Hanım'ın dosyası vardı.

Zaten ikisi boşanma sürecinde olduğu için aynı ortamda beraber randevuyu gerçekleştirmiyorduk.

Sadece bugün normaldışı bir şey yaşadığımız için onları toplantı odasına aldırmak zorunda kalmıştım.

Hatta onların duruşması da Pazartesi günüydü. Bugün cuma günüydü ve büro hafta sonu kapalıydı. Davaya çok daha önceden de hazırlık yapmıştım ve kazanacağımı da biliyordum. Hafta sonuda son hazırlıkları yapacaktım ve o duruşmaya hazır bir şekilde çıkacaktık.

Bugün Rana hanımdan istediğim fotoğrafları alacaktım. Mahkemede sunmak için.

Odaya don defa baktığımda Giray'ın yere attığı kravatı da sırıtarak yerden aldım ve kravatı elime doladım.

Odamdan çıktıktan sonra toplantı odasının kapalı kapısını tıktıklayıp cevap beklemeden kapıyı açtım ve içeri girdim.

Rana hanım ve Yusuf bey karşı karşıya oturmuştu.
Giray toplantı masasının başına oturmuştu.

Üçününde bakışları bana döndüğünde gülümsedim.

"Kusura bakmayın biraz geç kaldım."
İçeriye girip kapıyı kapattıktan sonra Rana Hanım'ın yanına geçmek için Giray'ın sandalyesinin arkasından dolandım.
Yanından geçerken elime doladığım kravatı önündeki masaya bıraktım.

"Giray bey, düşürmüşsünüz sanırım. Koridora."

Kravatı avuç içine alıp sıktı. Ardından avucunu yukarda saklayarak bana baktı.

"Kravat... tabi ya, düşürmüşüm Deniz hanım. Buyrun oturun."

"Yok ben müvekkilimi alayım gideyim. Size iyi seanslar
Buyurun Rana hanım."

Rana hanıma elimle kapıyı gösterdiğimde gülümsedi ve sandalyeyi itekleyip ayağa kalktı.

Kocasıyla aynı havayı solumamak için dünya bile değiştirebilirdi. Çünkü ona nefretle bakıyordu.

Görüyordum.

🌥️

Tam bir saat yaptığımız seanstan sonra Rana hanım kendi arabasıyla eve gitmiş. Bizden yarım saat sonra Giraygil de seansı bitirmiş ve Yusuf beyde bürodan ayrılmıştı.

SAR AŞKAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin