alternative universe // bankzitters one shots

bad romance // mitthy

Uiteraard moet ik beginnen met de iconische bad romance x is dat nou echt? :)

Milo POV:

"Ben je nog wakker?" De woorden op mijn beeldscherm liegen er niet om. Matthy, wie anders. De jongen waar ik zo lang op verliefd ben geweest, maar die keer op keer mijn hart weer brak. 

Mijn relatie met Matthy was een welles-nietes-spelletje uitvergroot. Wilt hij me wel, wil hij me niet, zo snel als het weer om kan slaan sloegen zijn gevoelens voor mij steeds om. Wanneer we alleen waren, leek Matthy de ideale vriend te zijn. Hij was zorgzaam op zijn eigen manier, lief, er was hem niks teveel gevraagd. Maar zodra er iemand anders bij kwam, al was het een vreemde, leek hij om te slaan. Alsof de anderhalve meter afstand weer verplicht was en Matthy dit maar al te graag deed.

Bijna een jaar heb ik het op deze manier volgehouden. Achter gesloten deuren vertelde hij me dat hij met me wilde trouwen, dit nooit meer op wilde geven en een toekomst wilde beginnen. Tegen de andere Bankzitters lachte hij alsof ik een onenightstand was die te lang was blijven slapen en de deur niet wist te vinden.

"Mat, ik zie het echt niet meer zitten op deze manier." Vanavond hebben we een pubquiz opgenomen. Zoals afgesproken hield ik me voor de camera gedeisd en deed ik alsof er niets aan de hand was. Wanneer we klaar waren met opnemen, wilde ik naast Matthy gaan zitten, maar voordat ik de bank raakte was hij alweer opgestaan en weggelopen. Het bleef een kat-en-muisspel. Ik zocht contact, hij liep weg. Maar aan het einde van de avond, stonden we wel weer samen in mijn woonkamer.

"Je weet dat ik van je houdt, Milo. Hoe vaak vertel ik je dat wel niet? Wat moet ik doen om je te laten zien dat ik dit echt wil?" Het verhaaltje dat ik nu zo vaak heb moeten horen. Ik vertelde hem dat ik het op deze manier niet meer kon, hij vertelde mij hoeveel hij wel niet van me hield en binnen de kortste keren was ik alles die avond alweer vergeten.

Maar vanavond was voor mij de grens. Het had misschien wat te maken met de shotjes die ik eerder deze avond heb weggetikt, maar voor mij was de grens bereikt. "Ik laat het hierbij. Ik kan niet met jou zijn. Niet op deze manier." Ik kon het niet meer. Voordat de zin volledig uitgesproken was, welden de tranen al op in zijn ogen. "Miel, zeg dat nou niet." Hij pakte mijn handen vast en trok me naar zich toe. "Geen dingen zeggen die je niet meent." Matthy drukt zijn lippen op die van mij, maar ik kus hem niet terug. 

"Ik meen het wel, Matthy. Ik begrijp het spelletje niet wat je aan het spelen bent, maar ik ben er klaar mee. Hoe moet dit ooit iets serieus worden als jij niet eens voor onze vrienden durft te zeggen dat je me leuk vindt?" Constant doen alsof er niets aan de hand is, apart van kantoor vertrekken, terwijl ik twee straten verder bij hem in de auto stapte. "Je houdt van mij wanneer het jou uitkomt. Ik wil iemand waar ik mee hand in hand op straat kan lopen, die me durft te zoenen voor mijn vrienden, iemand die trots is op ons... niet dit." 

Aan het einde van het gesprek was ik weer zo goed als nuchter. De alcohol uitgewerkt. Matthy zat op de grond voor de bank, op zijn gezicht waren de restanten van zijn tranen nog te zien. Hij had me gesmeekt hem nog een kans te geven, dat hij me niet kon laten gaan en dat hij wilde veranderen. Hoewel mijn hart schreeuwde om hem in mijn armen te nemen en te beloven dat alles goed zou komen, kon ik het niet. 

Ik draai me maar weer om in bed. Nog even staar ik naar zijn berichtje, maar uiteindelijk vind ik toch de kracht om het weg te klikken. 

Ik weet het zeker, dit is geen open eind. Je bent mij nu echt voor altijd kwijt.