alternative universe // bankzitters one shots

Maniac // Koetthy

vgm vinden jullie ships met koen leuk dus xoxo

De muziek in de club is bijna luid genoeg dat ik mijn eigen gedachten ben vergeten. Ik weet niet welk nummer ze draaien, maar mijn lichaam beweegt mee op de automatische piloot. Samen met Milo en Raoul ben ik gaan stappen in Amsterdam. Amsterdam, de stad waar ik zovaak rond heb gelopen met Koen, met zoveel positieve herinneringen. Een stad die ik vooral heb vermeden.

Bepaald nuchter ben ik niet meer. Ik weet niet wat Milo me allemaal heeft gegeven, maar het is niet best. Ik voel me lichter, vrij. Normaal was ik niet van het stappen, maar deze keer dans ik zelfs mee. Het voelt alsof ik in de hemel ben en nooit meer weg wil.

Daar komt verandering in zodra ik bij de wc's ben. Het is stil, ik ben alleen en ik ben nog even boos en verdrietig als dat ik eerst was. Waarom heeft Koen dat gedaan? Waarom moest hij met haar naar bed gaan terwijl we een relatie hebben? Ik wil naar hem toe zodat ik hem een stoot kan verkopen. Nee, erger. Nee, ik wil naar hem toe en smeken om nog een kans. Mijn hoofd draait overuren en pas wanneer ik de kou van buiten voel, besef ik me wat ik aan het doen ben.

Het is niet ver lopen naar Koen's appartement. Ik weet nog steeds niet wat mijn plan is voor wanneer ik daar ben. Het enige wat ik wil is hem zien. Wanneer ik aanbel, duurt het lang voordat hij open doet. Natuurlijk, het is 4 uur s' nachts, wie is er nu nog wakker. Wanneer ik het op wil geven, gaat de deur dan eindelijk open.

Het is duidelijk dat hij net uit bed komt. Zijn haar zit in de war, hij draagt een pyjamabroek, mijn pyjamabroek en zijn badjas." Jezus, Mat, gaat het goed? Wat doe je hier?" Pas wanneer hij begint te praten merk ik dat mijn gezicht nat is van de tranen. Ik schud mijn hoofd en duw mezelf naar binnen. "Je bent zo kut. Eerst wil je mij, dan ga je die hoer neuken en nu ben ik niet goed genoeg meer?" Ik ijsbeer door de kamer heen. Hij moet ook wel horen dat ik gedronken heb.

"Wat wil je nu nog meer dat ik zeg? Ik heb je verteld dat ik spijt heb, dat ik het nooit had mogen doen. Ik weet niet wat je nog meer van me wilt." Met ieder woord dat hij uitspreekt beginnen mijn tranen harder te lopen. "Ik wil dat je me gewoon leuk genoeg vind zoals ik ben, dat je me weer wilt." Want hoewel ik weet dat ik het niet moet willen, wil ik hem weer terug. Gewoon, zoals het eerst was. "Was ik niet goed genoeg?" Ik draai me en loop naar hem toe. "Ik wil de waarheid weten?"

Ik heb geen controle over mezelf wanneer ik hem een duw naar achteren geef. "Was ik weer het probleem? Gaf ik je niet wat je nodig had?" Ik ben boos, woest. "Na alles wat ik voor jou heb gedaan, is dit wat je me aandoet? Wat is er gebeurd met altijd samen zijn?" Het voelt alsof de woede omslaat in verdriet. Alsof het enige wat ik wil met hem in bed knuffelen is. 

Koen hield eerst nog afstand, aftastend voor wat ik ging doen. Nu hij merkt dat ik niets ga doen, trekt hij me voorzichtig in een knuffel. "Je was altijd goed genoeg, Mat. Het lag niet aan jou, dat weet je." Ik schud mijn hoofd en klem mijn armen om zijn middel heen. "Kunnen we niet gewoon doen alsof er nooit iets gebeurd is? Ik zal het beter doen deze keer. Wat je ook wilt." Ik laat mezelf op mijn knieën vallen, mijn handen voor mijn gezicht. "Ik was dronken, zij was daar en ik had het nooit mogen doen. Jij was alles wat ik altijd wilde." Legt hij uit. 

Ik probeer te reageren, maar de woorden komen niet uit mijn mond. De wereld draait en het voelt alsof ik geen lucht krijg. Koen hurkt naast me en legt zijn hand op mijn schouder. "We hebben het er morgen wel over. Je moet nu slapen." Hij begeleid me naar ons, nee zijn, bed. "Ik ben beneden op de bank." Hij helpt me mijn schoenen uittrekken en stopt me in onder de dekens. "Tot morgen, lieve Mat." Fluistert hij wanneer hij een kus op mijn voorhoofd geeft. "Weltrusten, stomme Koen."