alternative universe // bankzitters one shots

Five Nights At Freddy's // Mibbie

thanks lieve kinderen voor alle suggesties xxx ik ga er zeker mee bezig ly

maar heb net de five nights at freddys film in de bios gezien en voel me weer helemaal 15 en een gamergirl

Robbie POV:

"Nachtdiensten? Is dit de enige optie nu?" Milo heeft de afgelopen weken druk gezocht naar nieuw werk. Ik wilde het niet aan hem toegeven, maar het enkel overleven op mijn salaris valt een hoop zwaarder dan we van tevoren hadden verwacht. Steeds begon hij weer ergens, overleefde het een paar dagen en kwam vervolgens weer thuis met het nieuws dat hij weer was ontslagen, ontslag had genomen of gewoon had besloten niet meer op te komen dagen. "Ik moet iets, Rob. Thuiszitten kan niet langer, ik kan gewoon mijn eigen ding doen, gewoon zeker weten dat er niemand inbreekt." 

"Prima. Maar ik ga wel mee de eerste dag." Zucht ik. Ik weet al hoe het gaat. Milo kan prima nachten opblijven, maar dat ging meestal wel gepaard met enig middelengebruik. "Je hebt alleen jezelf ermee. Het zal niet zo spannend worden. Gewoon een pizzeria die bewaakt moet worden." 

En nu we voor de deur staan had ik gewild dat dat het was geweest. "Weet je zeker dat het hier is?" Het pand ziet eruit alsof het de afgelopen 10 jaar niet meer open is geweest. "Denk niet dat er iets anders hier in de buurt is met dezelfde naam." Ik kan het niet in woorden uitdrukken, maar het voelt niet goed. Maar Milo loopt al naar de deur om hem van het slot te halen en niet veel later zitten we in zijn 'kantoor'. 

Milo heeft er een extra stoel bijgepakt. Op zijn telefoon heeft hij een muziekje aangezet en voor ons kijkt hij af en toe naar de camerabeelden. "Ik vind dit saai." Zucht hij, zijn handen achter zijn hoofd terwijl hij naar achteren leunt. "Zullen we iets spannends gaan doen?" En wanneer hij dat zegt, lijken de lampen in het restaurant uit te gaan. "Ik denk dat je dit eerst op moet lossen." Milo loopt al naar de schakelaar om deze weer om te zetten.

Wanneer de lichten weer aan gaat, is er een ding dat me opvalt. "Kom eens kijken." Ik wijs naar een van de beeldschermen. "Ik zweer het dat daar net nog zo'n robot stond." Op het podium, waar net nog een of ander blauw gevaarte stond, is nu een leeg gat. De anderen staan nog braaf op hun plek. "Kut. Gebeurd dat als het hier donker is? Moeten we hem terugzetten?" "Terugzetten? Ben je wel helemaal goed?" 

Tijdens ons gekibbel over of we moeten gaan kijken en dat ding terug moeten gaan zetten, zie ik beweging op de camerabeelden. "Het komt onze kant op." En inderdaad, waar de robot eerst nog aan de andere kant van het restaurant stond, lijkt het steeds dichterbij te komen. Ik sta op om de deuren dicht te doen en op slot te draaien. "Morgenochtend bel je dat iemand ons hieruit moet komen halen. Ik krijg hier een slecht gevoel van." 

"Rob, het valt allemaal echt mee." Hij trekt me in een knuffel. "Het is gemaakt voor kinderen hier, wat voor slechts zouden ze met ons willen?" Heel veel tijd krijg ik niet om de vraag te beantwoorden, want we worden onderbroken door luid gebonk op de deur. Even hoop ik dat het de wind is, maar het lijkt niet op te houden. "Kom mee." Fluister ik. Ik trek hem mee naar de dichtstbijzijnde kast en sluit de deur achter ons. "Ik ben hier echt te lang voor." Moppert hij. Ik zie dat hij de deur weer wil openen, maar de deur van het kantoor zwaait open en de robot stormt naar binnen.

Het loopt rond, alsof het ons lijkt te zoeken. Stoelen worden aan de kant gegooid en het eerder net opruimde kantoor lijkt overhoop gegooid te worden. "Je gaat me niet vertellen dat dit ook in de vacature stond, mag ik hopen."