alternative universe // bankzitters one shots

Zijne Majesteit // Koetthy

ik heb geen uitleg, geen grappig commentaar, echt niets te zeggen behalve dat jullie je best moeten doen op school

Koen POV:

"Je hebt geen keus, Koen. Dit doe je toch wel voor onze familie?" De blik op mijn vader laat zien dat hij geen grappen maakt en dat ik geen andere keus meer heb. De Van Heest familie heeft jarenlang tot een elite behoord die onaantastbaar leek te zijn. Oneindige rijkdom, status die niet geschonden kon worden en een luxueus leven waar we niet over konden klagen. Maar achter gesloten deuren ging het steeds slechter met de familie. De zaken gingen slechter, de financiële reserve kromp en momenteel zitten we op het punt van wanhoop.

En nood breekt wet, blijkt. Mijn vader heeft een oplossing bedacht die werkelijk waar uit een komedie lijkt te komen, al lijkt het voor mij meer op een tragedie. De koninklijke familie het Lam heeft een bal georganiseerd om een mogelijke partner te vinden voor de kroonprins, Matthyas. En ergens in mijn ouders hebben ze volledig de memo gemist dat dat hoogstwaarschijnlijk een vrouw moet zijn en hebben ze me ervoor aangemeld. Was er niet specifiek benoemd dat je een vrouw moet zijn? Ja. Vergroot dit mijn kansen? Nee.

Maar ik laat me alsnog de auto in slepen. Op de achterbank, met mijn armen over elkaar als een klein kind dat naar de tandarts moet. "Als je denkt dat dit ons gaat redden, zit je goed mis." De enige manier waarop we hier iets uit kan halen is als Matthyas zichzelf klem zuipt tot op het punt dat hij niet meer ziet dat ik een man ben, ik zijn portemonnee steel en we het land uitvluchten. Ik heb het voorgesteld, maar heb me ook laten vertellen dat dat een slecht plan is. "Je gaat maar leuk doen. Ga gewoon even met hem praten. Het is te lang geleden dat onze familie ergens gezien is." Mijn vader kijkt me niet eens aan wanneer hij me het plan uitlegt. "Of wil je ons huis uit?" Hetgeen waarvan hij weet dat hij me kan overtuigen.

Zodra ik de auto uitstap en het paleis binnen stap is een ding duidelijk, ik hoor hier niet thuis. Dames in galajurken, een open bar met flessen drank waar de gemiddelde persoon enkel van kan dromen, bediening die met hapjes rondloopt, iets waar ik eerder nooit genoeg van kon krijgen.

Nu eenmaal aanwezig moet ik een plan bedenken om bij de prins in de buurt te komen. Ja, er staat zo'n beetje een rij van vrouwen om met hem te kunnen praten, maar dat gaat niet werken. Het moet iets zijn waaraan hij mij zal herinneren wanneer hij zijn uiteindelijke keuze maakt.  Onder het genot van de champagne denk ik na over een plan, niet wetende dat de kans om met hem te praten sneller zal komen dan ik had kunnen hopen.

Want naast me zie ik Matthyas naar de toiletten haasten. Snel zet ik mijn glas weg en loop ik achter hem aan. Cool, calm, collected. Ik wacht een paar seconden voordat ik de deur achter hem open doe. In de badkamer tref ik een Matthyas aan die eruit ziet alsof hij een vluchtplan aan het bedenken is. "Niet je ding?" Vraag ik. Wanneer hij opkijkt, zie ik de tranen in zijn ogen staan, die hij vluchtig wegveegt. "Niet bepaald. Maar ik had weinig keuze." Hij steekt zijn hand uit. "Matthy." Hij rent niet weg, in ieder geval. "Koen. En ik denken dat dit iedere man zijn droom zou zijn." Eerst observeren of ik een kans maak. "Kijken naar vrouwen die een wanhopige poging doen? Nee bedankt. Ze zijn ook niet bepaald mijn type." 

Niet mijn type. Hoe groot is de kans dat dat betekent wat ik hoop dat het betekent? "Oh, op die fiets. Nee, kan ook niet zeggen dat het die van mij is." Of ik nou echt romantische interesse in de prins heb of enkel doe alsof om mijn eigen familie te redden, dat laat ik maar in het midden. Hard wordt er op de deur geklopt. "Zijne majesteit, uw gasten wachten op u." Met een zucht stapt Matthy richting de deur. "Nou, Koen, wiens type deze vrouwen niet zijn, wie weet tot in de toekomst." Ik wil het gesprek afmaken, maar voordat ik iets kan zeggen wordt hij meegenomen door het personeel.

Op het feest spreek ik hem niet meer. Wanneer ik thuis kom voelt het alsof ik mezelf voor niks voor schut heb gezet. Een gevoel dat de dagen daarna blijft hangen, tot er een brief binnen komt.

"Beste meneer van Heest, 

U bent uitgenodigd om met zijne majesteit, Matthyas het Lam te dineren op 29 januari. U zal om 17:30 opgehaald worden."