alternative universe // bankzitters one shots

Playground II // Mabbie

Milo POV:

De relatie tussen mijn vader en Matthy is al dusdanig lang een ding dat ik me niet eens meer kan herinneren hoe ze het hebben verteld. Een dag waren Koen en ik aan het spelen en vanaf toen was het niet meer papa en een vriend, maar papa met zijn vriend. Toen we naar de middelbare school gingen, zijn we samen gaan wonen. Toen voelde het als een droom die uitkwam. Samen wonen met een van je vrienden, zodat je die iedere dag kan zien.

Deze droom duurde de eerste paar jaar, maar nu in 5 havo is dezelfde volledig omgeslagen. Koen lijkt niets verkeerd te kunnen doen. Hij heeft leuke vrienden (aldus mijn vader, ik vind ze niks), haalt perfecte cijfers en is schijnbaar het perfecte kind. Er lijkt geen dag voorbij te gaan dat hij de hemel in geprezen wordt en mijn vaders de mogelijkheid hebben om mij af te kraken. 

Met de jaren zijn Koen en ik steeds verder uit elkaar gegroeid. Toen mijn vrienden rond onze vijftiende besloten de biertjes van onze ouders te stelen en deze op te drinken in de speeltuin, was Koen degene die mijn vader vertelde wat ermee gebeurd was. Zodra ik spijbelde, zat hij er aan de eettafel naast te grinniken. 

"Milo..." Ik zie mijn vader zijn teleurgestelde blik wanneer zijn ogen over mijn cijferlijst heen gaan. Ik wist ondertussen allang dat het de verkeerde kant op ging. Iedere keer dat ik Magister opende werd ik weer geconfronteerd met het feit dat ik simpelweg gefaald had. Onvoldoende na onvoldoende stroomde binnen en ik kon mezelf er niet toe zetten om het om te draaien. "Ja-ha, ik ben niet blind he, ik kan ook wel lezen." Ik rol met mijn ogen en graai het papiertje weer uit mijn handen. "Ze willen dat je komt praten woensdagavond. Over het mogelijk blijven zitten. Zeg maar tegen ze dat ze me met rust moeten laten." 

Ik draai me om en loop naar de deur, maar nog voordat mijn hand op de klink staat, word ik teruggefloten. "En wat denk je dat je aan het doen bent? Je toekomst aan het weggooien." Hij is duidelijk boos, en niet een klein beetje ook. Matthy zit er maar stil naast. "Misschien kan Koen je helpen, jullie hebben veel dezelfde vakken, hij vind het vast niet erg om wat bijles te geven." Fantastisch plan. "Ik gooi mezelf nog liever voor een auto." Antwoord ik kort en daarmee is het gesprek afgesloten.

Vanavond heeft papa met Matthy het gesprek op school. Mijn mentor heeft me er al op voorbereid wat ze gaan zeggen, maar de zenuwen krijg ik maar niet onder controle. "Ah joh, dan blijf je toch lekker een jaartje zitten. Misschien word je daar wat slimmer van." Koen zit schuin achter me en staart me aan met een grijns op zijn gezicht. Natuurlijk vind hij dit wel leuk. "Nog een tyfus opmerking en je krijgt echt een stoot van me." "Milo, sinds jij het gesprek met Koen interessanter vind, mag je nu naar de gang een briefje halen. Ik ben er klaar mee." Want dit moest er ook nog eens bovenop komen.

"Je moet hem echt een keer die mep verkopen." Met Frank sta ik in de fietsenschuur. Hij heeft weer sigaretten gestolen van zijn broer en op dit punt klonk eentje wel aantrekkelijk. "Misschien doe ik het wel gewoon. Mijn pa haat me toch al, dan maak ik het maar wat erger." In mijn hoofd bedenk ik al een wraakactie op Koen. Het is enkel wachten tot het juiste moment. Lang wachten hoeft niet. "Je kan het gewoon zeggen als je me vervelend vind. " De teringleier loopt langs ons heen naar zijn fiets. Hij wilt hem van het slot halen, maar de kans krijgt hij niet. Ik pak hem op bij de kraag van zijn shirt. "Nog een opmerking en je kan niet eens gaan janken bij papa erover." Een stomp in zijn maag volgt.

Ik weet niet hoe of wanneer hij thuis is gekomen. Ik ben met Frank doorgefietst naar het parkje. Waar hij onthulde niet alleen sigaretten bij zich te hebben, maar ook wiet. Ik zie papa zijn teleurgestelde gezicht al voor me, maar de joint doet het me al snel vergeten.

Thuis zit er een volledig ontvangstcommittee op me te wachten. Papa, Matthy en Koen zitten samen rond  de eettafel. "Moest jij niet op school zijn?" Zelfs met hoe stoned ik ben, kan ik me dat herinneren. "Ik heb afgebeld, we moeten nu eens goed praten over wat er met Koen is gebeurd." 

Eerder voelde de high rustgevend en kalmerend, maar ondertussen voelt het enkel beklemmend en bedrukkend. De wereld draait, mijn hoofd is wazig en pas na een paar seconden voel ik dat ik aan het huilen ben. Ik hoor ze op een afstand praten, maar geen enkel woord komt aan. Ik laat mijn lichaam op de grond vallen. Ik kan niet meer. 

Het is donker wanneer ik weer wakker word. Na een aantal keer rondgekeken te hebben, besef ik me pas dat ik in mijn bed lig. Naast me ligt papa, onze handen in elkaar gevouwen. Ik realiseer me dat er is gebeurd en hoe erg ik het deze keer misschien wel verpest heb. De tranen komen weer omhoog en ik trek mijn hand terug. Naast me zie ik dat papa zijn ogen open doet. "Oh jongen..." Hij trekt me in een knuffel. Vroeger waren dat mijn favoriete nachten. Bij papa in het grote bed tot laat films kijken. "We komen er samen wel weer uit. Als je maar weet dat je voor altijd mijn favoriete jongen blijft."