alternative universe // bankzitters one shots

Fanboy // Mibbie

"Kijk, hier had hij eindelijk weer iets geplaatst." Om mijn buik lig in naast Koen op mijn bed. Terwijl hij lichtelijk ongeïnteresseerd op kijkt van zijn telefoon, laat ik Milo zijn nieuwste foto zien. "Dat hij op vakantie is met zijn vrienden. Wat zal ik reageren? Moet ik reageren? Ik kan hem ook gewoon een DM sturen." Zuchtend legt Koen eindelijk weg. "Ik denk dat deze Milo alleen leuk online is en dat je klinkt als een verliefd tienermeisje."

Nou, verliefd ben ik zeker niet en in de buurt van een tienermeisje kom ik ook niet bepaald. Ik ben enkel fan van de Bankzitters, en dan voornamelijk Milo. "Hou toch op. Hoe kan je zo leuk online zijn en dan in het echt helemaal niks?" Ik blijf naar de foto op mijn scherm staren. "Maar je hebt gelijk, hij moet niet denken dat ik een enge superfan ben." Koen grijpt naar mijn telefoon en gooit hem een paar centimeter verder op mijn bed. "Dat je nu al maanden niet hebt geneukt snap ik, maar zet dit uit je hoofd. Deze kerel krijgt honderden berichtjes van chicks die hem wel willen doen, wat maakt jou zo bijzonder?"

Koen, mijn beste vriend en ook de enige die weet over mijn celebrity crush, is niet bepaald fan van de Bankzitters. Hij heeft wel eens gezegd dat hij Matthy wel cute vindt, maar verder heeft hij er weinig mee. Toch heb ik het na een aantal smeekbedes voor elkaar gekregen om hem mee te nemen naar een concert. In Tivoli, Utrecht, voor een klein publiek. "En heb je nu een plan om hem te veroveren? Of sta ik nu voor de gezelligheid tussen deze rotkinderen." We staan redelijk vooraan,  inderdaad tussen wat kinderen. "Niks, we gaan het gewoon gezellig hebben." En als ik de kans krijg om een move te maken, doe ik dat zelf wel.

Het concert zelf was erg leuk. Met zijn drieën sprongen ze rond het podium en zongen ze de meest bekende nummers. De Goden moeten aan mijn kant gestaan hebben, want het grootste deel van de tijd lijkt Milo pal voor mijn neus te staan. Een paar keer hebben we oogcontact, tot het punt dat zelfs Koen me een knipoog geeft. "Misschien had je dan toch gelijk." Maar, zoals verwacht, gebeurt er vrij weinig tijdens het concert. Wat had hij kunnen doen? We vol zoenen op het podium, om me vervolgens een kleedhok mee in te nemen en... oké, genoeg.

Zodra het laatste nummer is afgelopen, loopt de zaal langzaam leeg. Ook ik wil me omdraaien om weg te lopen, maar word tegengehouden door de beveiliging. "Heren, meelopen alstublieft." Hebben we iets verkeerd gedaan? Heeft Koen drugs bij zich? Paniek komt in me op terwijl ik de man volg. "Je hebt niks gedaan, toch." Mompel ik naar Koen. Ik moet zeggen dat de grijns op zijn gezicht me lichtelijk zorgen baart.

Uiteindelijk eindigen we ergens waarvan ik enkel kan vermoeden dat het backstage is. Nog steeds heeft Koen geen kick gegeven en heb ik geen idee wat er aan de hand is. Een voor een komen de Bankzitters de kamer binnen lopen. "Hee, Koen. Leuk dat je er was." Matthy loopt direct naar hem toe en trekt hem in een knuffel. Lichtelijk verbaast kijk ik hem aan. "Jullie kennen elkaar?" Even kijken Koen en Matthy elkaar aan, alsof ze iets tegen elkaar zeggen zonder woorden nodig te hebben. "Nog niet zo lang. Maar daarom wilde ik wel gaan." "Wat hartstikke gezellig is, doen jullie een biertje mee?"

Al snel hebben we beide een biertje in onze handen. Koen en Matthy zijn druk in gesprek en ik zit naast Milo op de bank. Milo, die net zo knap is op de foto's als in het echt. Mijn hart maakt overuren en ik doe mijn best om rustig te blijven. "Kende je de nummers al of ging je gewoon mee omdat Koen het vroeg?" Vraagt hij na een tijdje. "Uh, had hier en daar wel wat gehoord, maar ben echt geen gekke fan of zo, haha." Ongemakkelijk wuif ik het weg. Na avonden in bed gelegen te hebben, dromend over dit moment, weet ik niet wat ik moet zeggen. "Maar uh, je deed het goed hoor. Snap die tienermeisjes wel."

De grijns op Milo zijn gezicht doet me twijfelen over wat Koen heeft gezegd. Zou hij meer weten? Of weet hij nog niks van me. "Ja? En ik denken dat Matt de snack van de groep was. Ik voel me vereerd." Zijn ondertoon is flirterig, alsof hij ook echt met mij flirt. "Ik vertel je enkel de waarheid." Hij schuift wat dichterbij. Milo zijn armen over de leuning van de bank achter mijn schouders. "Wil je anders mijn kleedkamer zien? Ik moet nog wat halen."

Zonder twijfel sta ik op. En wat er nu gebeurd, tja, dat is in iedere fanfictie hetzelfde.