alternative universe // bankzitters one shots

Escapism // Koebbie

Robbie POV:

"Ik denk niet dat het gaat werken tussen ons. Ik heb het gezellig met je, maar er zit geen toekomst in." Nog geen 24 uur geleden veranderde Matthy met die woorden mijn hele leven. Ik dacht dat dit het voor altijd zou zijn. Trouwen, kinderen adopteren, alles waar we het al die jaren over hebben gehad. Ineens ben ik weer alleen. Alleen zonder toekomstperspectief.

Milo had een oplossing die alleen Milo had kunnen voorstellen. Zuipen, stappen en iemand vinden die me Matthy laat vergeten. Het liefste was ik in bed blijven liggen met zelfmedelijden, maar Milo wilde niet stoppen met aanbellen tot ik mijn bed uitkwam en hem beloofde te vergezellen.

De club is... iets. Het is niet wat we in Eindhoven gewend zijn, met Nederlandstalige liedjes, heel veel bier en vooral gezelligheid. Ik had het aan moeten voelen toen Milo zei dat ik een blouse aan moest trekken en we ergens op de gastenlijst stonden. Dit was duidelijk andere koek. Vrouwen staan in korte jurkjes en op hoge hakken (niet bepaald goed voor mijn ego), mannen staan in een pantalon in plaats van een trainingspak en iedereen doet zijn best om te zien en gezien te worden.

Ik heb al een aantal drankjes op wanneer een van de medewerkers naar me toe komt lopen. "Meelopen." Zegt hij kortaf. Ik wil de discussie aangaan over wat we verkeerd hebben gedaan en dat dit onterecht is, maar al snel besef ik me dat we naar het VIP-gedeelte worden gebracht. Polsbandjes worden omgedaan, de deur gaat weer dicht en ineens sta ik daar met Milo, in een ruimte vol mensen en vooral vol geld.

Verward kijk ik de bewaker aan. "Moesten we hier gewoon heen voor de gezelligheid.... of?" De man schud zijn hoofd en wijst een van de jongens aan die aan een van de VIP-tafels zit. "Hij wilde je spreken." In lichte paniek kijk ik naar Milo, maar veel steun krijg ik niet wanneer ik zie dat hij alweer met iemand aan het praten is.

Langzaam loop ik zijn kant op. Een fout type, dat is duidelijk. Merkkleding, een horloge dat schittert door de discolampen en flessen drank op tafel die ik met mijn maandsalaris amper kan betalen. Wanneer hij ziet dat ik naar hem toe kom, wenkt hij me over en wijst hij naar de plek naast hem. Zo'n type is alleen maar slecht nieuws. Maar ondertussen ben ik aangeschoten genoeg om dat te negeren en hij is zeker niet lelijk. Een klein baardje, rood haar, kleding dat schreeuwt dat het niet van de c&a komt.

"Ik hoop niet dat ik je vriend jaloers gemaakt heb." Zijn arm ligt op de bank achter me. Een van de medewerkers schenkt zonder pardon een glas champagne voor me in. Snel schud ik mijn hoofd. "Oh, dat is mijn vriend niet. Nou ja, wel een vriend, niet mijn vriend." Ratel ik. Smooth, Robbie, smooth. "Gelukkig, dat maakt dit allemaal wel een stuk makkelijker.

We raken aan de praat. Hij heet Koen, is mijn leeftijd en op de vraag wat voor werk hij deed kreeg ik het antwoord 'ik heb hier en daar wat zaakjes lopen'. Een antwoord dat iemand geeft die duidelijk iets illegaals doet. Ik zou weg moeten rennen, naar huis gaan en deze man vergeten, maar iets aan me blijft hem aantrekken. Hij stelt veel vragen, heeft een gevoel voor humor en met ieder drankje dat ik van hem krijg begin ik meer zin in hem te krijgen. Ik hoef me weinig zorgen te maken of het gevoel wederzijds is, want zijn arm komt steeds meer om mijn schouders te hangen.

"Dus, wat was je plan nu eigenlijk? Nu heb je me hier boven, weet je wie ik ben. En nu?" Vraag ik. Mijn hand rust op zijn knie in poging duidelijk te maken dat ik hem wil. Matthy ben ik volledig vergeten. Het is nu enkel Koen. Hij haalt zijn schouders op en trekt me dichterbij. "Nu ik jou van dichtbij heb gezien, wil ik je vooral meenemen naar mijn hotel om te kijken of je er onder die kleren net zo goed uit ziet."

Alles aan hem schreeuwt fout, maar ik heb me in tijden niet zo gewild gevoeld. Ik ben allang weer vergeten dat deze man waarschijnlijk werk doet dat absoluut niet mag en dat de reden is dat hij het personeel betaald in briefjes van honderd in plaats van normaal te pinnen. Zonder vragen te stellen volg ik hem mee het diepe in. Enkel wat afleiding, dat blijft het.