alternative universe // bankzitters one shots

Blank space // Mabbie

Robbie POV:

De feesten van de familie van de Graaf zijn iets waar je als high society wel naartoe moet. Het is zien en gezien worden. Een bijeenkomst voor iedereen in Nederland die iets is, iets kan worden of iets voor je kan betekenen. Uiteraard zijn ook vanavond mijn ouders weer de host van het feest. Waar het voor hen en hun vrienden een voornamelijk een kans is om te netwerken en dronken te worden door onnodig dure champagne, ben ik er met een ander doel. Kijken welk nieuw vlees zijn of haar weg heeft gevonden binnen het huis en of het voor mij het ticket naar buiten deze verdomde muren kan zijn.

Ik heb weinig te klagen over mijn leven. Mijn familie staat al decennia bekend als de rijkste familie van Eindhoven en zodra je onder de rivieren komt, is de kans groot dat iemand van onze familie invloed op je heeft, onafhankelijk van waar je dan ook bent. Na het afronden van mijn studie werk ik op de financiële afdeling, maar voornamelijk als tijdverdrijf. 

Het eerste uur is voornamelijk saai. Oude zakenmannen, het oude geld dat niet anders kent. Dochters van moeders, die me maar al te graag zien als mogelijke schoonzoon. De mannen van mijn leeftijd zijn er weinig en als ze er zijn, dan ben ik er alweer mee uitgespeeld. 

En dan zie ik hem. En met de eerste stappen die hij binnen het huis zet weet ik dat ik mijn nieuwe slachtoffer gevonden heb. Matthyas het Lam. Een architect met een wachtlijst lang genoeg dat het oude geld dat hier rondloopt waarschijnlijk dood is voordat ze überhaupt aan de beurt zijn. Geliefd voor zijn werk, gehaat omdat hij duidelijk weinig geeft om de ongeschreven regels. Zonder te twijfelen pak ik twee glazen champagne van de bediening over, om vervolgens naar hem toe te lopen. Voor iemand die zo bekend is onder de mensen hier, lijkt hij nog erg onzeker. 

"Voor het geval dat je het personeel nog niet kon vinden, besloot ik je zelf maar even te voorzien van een drankje." Met een lach op mijn gezicht geef ik hem het glas aan. "Robbie, mijn ouders hebben je uitgenodigd... Alhoewel was ik vooral degene die wilde dat je kwam." Verbaasd kijkt hij me aan. Naast een korte 'dankjewel' voor het drankje is er nog weinig uit hem gekomen. "Het is toch altijd leuk als er nieuwe potentiële... vrienden langskomen. Kom, dan laat ik je wat meer van het huis zien." 

Gelukkig komt hij met de tijd wat meer aan de praat. Hij vertelt hier en daar wat over zijn werk, maar is vooral aandacht aan het luisteren zodra ik hem introduceer aan anderen. Mattthyas is perfect. Nieuw geld, zeker niet verkeerd om naar te kijken, vriendelijk genoeg dat hij kan meepraten in conversaties, maar terughoudend genoeg dat hij mij het voortouw laat nemen. Dan berust natuurlijk de meest belangrijke, heeft hij daarbuiten ook potentie.

Na een korte rondleiding en voornamelijk introducties aan mensen die hem graag wilde spreken, zijn we samen op het balkon geëindigd.  De enige plek in het huis waar je ongestoord kan zitten zonder lastig gevallen te worden. Ondertussen kan ik wel stellen dat we beide de glazen champagne wel voelen en dat met iedere slok, ik hem liever wil. Ik leun op mijn ellebogen op de leuning. "Mag ik je iets directs vragen?" Matthyas haalt een wenkbrauw op en draait naar me toe. "Dit klinkt alsof je mijn bsn-nummer gaat vragen." Snel schud ik mijn hoofd. "Ik zie dat je geen ring draagt, zover ik weet heb je geen vriendin. Er moet toch wel iets mis met je zijn als ze niet in de rij voor je staan." 

Aan zijn gezicht te zien is dat niet de vraag waarop hij had gerekend. "Er is niks mis met me, zover ik weet. Maar mijn type is niet bepaald... veelvoorkomend." Hij haalt zijn schouders op. "Maar ik denk dat je wel begrijpt wat ik daarmee bedoel." En die woorden zie ik als een teken om een stap dichterbij te zetten. De sigaret die aan het roken was druk ik snel uit, want als er nu gebeurd wat ik hoop dat er gaan gebeuren, is dat enkel onhandig. "Ik weet heel goed wat je bedoelt." En wanneer hij geen stap naar achteren zet, zie ik dat als teken om hem een kus te geven. "Maar misschien heb ik nu wel gevonden waar ik naar zocht." 

Oh, lieve, onschuldige Matthyas, je hebt nog geen idee.