alternative universe // bankzitters one shots

Leave before you love me // Mitthy

yeah 1k reads party people!!! dus nu doen we mijn favoriete ship jullie wachten maar even xoxo

Matthy POV:

"Wat kan een drankje kwaad? Je neemt gewoon de laatste trein naar huis, geen probleem." Wat kan een drankje kwaad, wat een lachertje. De hoofdpijn die ik momenteel voel ik een teken hoeveel kwaad dat ene biertje wel niet kan. En bedankt, Raoul. Ik luister nog een keer. Ik wil overeind gaan zitten om water en paracetemol te pakken, maar word teruggetrokken. Teruggetrokken, door iemand die met haar arm om mij heen zit. Ik zucht diep en ga met mijn ogen dicht weer liggen. Dit krijg je er dus van als je even een drankje gaat doen. Je eindigd met iemand in bed en ik kan me niet herinneren wie het uberhaupt is. 

Het begon inderdaad bij een biertje doen na het werk. Samen met Raoul was ik op het terras gaan zitten om wat te drinken. Toen kwam de bittergarnituur, de extra biertjes en kwam Koen langsgelopen die ook wel zin had in een drankje. Eindstand en een rekening van 200 euro verder, was het nog niet afgelopen. Koen bleef maar volhouden dat er een leuke, nieuwe club was geopend in de stad die we niet konden missen. "Je kan wel bij mij slapen, dan deel je in ieder geval weer een keer met iemand in bed." 

En zo eindigden we in een club. Dansen is niet bepaald mijn ding, dus terwijl Koen en Raoul losgingen op de dansvloer bleef ik wat op de zijlijn met mijn drankje. Het is niet perse dat ik het niet naar mijn zin had, maar vooral dat ik geen behoefte heb op mezelf voor schut te zetten met mijn danspasjes. In mijn herinnering komt er iemand naast me staan, het moet wel een meisje geweest zijn. Ik kan me weinig van haar herinneren. Ze was blond, in ieder geval. Mooie blauwe ogen. Wat ze aan had of hoe ze er verder uit zag kan ik me niet meer bedenken. 

En dat bed delen heb ik duidelijk met iemand gedaan. Langzaam open ik mijn ogen, gelukkig is het nog redelijk donker in de kamer. Ik draai op mijn zij om tegen het meisje te zeggen dat ik naar huis ga, maar zie iets heel anders naast me liggen. Een man, overduidelijk. Kut. Van mezelf wist ik het dan wel een langere tijd dat ik bi ben, maar mijn vrienden wisten dat nog niet. Nu duidelijk wel. "Kutzooi." Mompel ik. Ik wil opstaan, zo snel mogelijk naar huis en een oplossing proberen te bedenken, maar hij trekt me alleen maar dichterbij. "Je maakt teveel geluid." Ik voel zijn, duidelijk naakte, lichaam tegen die van mij aan. "Of je gaat nu liggen en we gaan nog even slapen, en dan maak ik je goed wakker straks, of je gaat nu weg." 

Ik had moeten zeggen 'top, aju paraplu, ik ben ervandoor.' en weg moeten gaan. Alleen ben ik met mijn stomme kop weer gaan liggen. Het was geen meisje dus. Stijf blijf ik op mijn rug liggen, bang om te bewegen. Hij voelt duidelijk dat ik oncomfortabel bent en gaat iets overeind zitten, met zijn elleboog leunt hij op het bed. De blauwe ogen uit mijn herinnering zijn duidelijk van hem. "Ik bijt niet. Dat heb ik gisteren al genoeg gedaan." In zijn nek zie ik de zuigzoenen zitten. Snel knik ik en draai ik met mijn rug naar hem toe. Het duurt niet lang voordat hij weer gaat liggen. "Welterusten nog even."

Het meisje, nee, de jongen, Milo, bedacht ik me later, vroeg of ik wilde dansen. Na wat vloeibaar talent (sambuca) wist hij me toch te overtuigen. Ik vond hem vanaf de eerste minuut al knap, maar hij was ook heel leuk. Hij maakte grapjes, complimenteerde me en al snel werd onze dans een stuk minder vriendschappelijk. Ik stond met mijn rug naar hem gericht, zijn handen op mijn heupen terwijl ik tegen hem aan stond te dansen. "Je hebt echt geen idee hoe graag ik je nu wil." Zegt hij in mijn oor. Zijn handen verkennen mijn lichaam en laten me niet meer los. "Dat moet je dan toch maar laten zien." En toen heeft hij me gezoend. Waar iedereen bij stond heb ik met hem staan zoenen op de dansvloer. 

Het heeft toch niet heel lang meer geduurd voordat ik tegen Raoul en Koen heb gezegd dat ik een betere slaapplek had gevonden en met hem mee ben gegaan. Aan de seks probeer ik niet te veel meer te denken. Dit was voor een nacht. Dat is het. Ik moet niet denken aan hoe hij langzaam mijn kleren uittrok, ruim de tijd nam om ervoor te zorgen dat het ook voor mij was. Uiteindelijk val ik weer in slaap met de herinneringen van gisteren in mijn achterhoofd.

Ik word weer wakker door de zon die de kamer in schijnt en het warme lichaam dat het bed uitgaat. "Heb je nog zin of ga je er meteen van door? Ik heb zo nog wat afspraken." Oh ja, het was gewoon een onenightstand. Even een pleziertje.