alternative universe // bankzitters one shots

Blind date // Mibbie

mijn writers block is cured!!! heb nu wel alleen bizar veel hoofdstukken en weet niet of er een soort limiet zit op hoeveel one shots je kan schrijven over dezelfde 4 (of 5) mannen voordat het raar wordt 

Milo POV:
Het is goed om te beginnen met vertellen dat ik niet eenzaam ben. Ja, sinds het uit is met mijn vriendin ben ik wat zoekende geweest naar hoe ik mijn avonden beter kan spenderen. En ja, soms zit ik vol zelfmedelijden met een magnetron maaltijd op de bank terwijl ik baal van mijn leven. Maar eenzaam ben ik echt niet, niet zo erg als dat de jongens het soms doen lijken.
"Ik heb iets geregeld." Sinds het uit is, zit ik steeds vaker tot laat op kantoor. Meestal ben ik niet eens meer aan het werk, maar ben ik meer bezig met het vermijden van de eenzaamheid van thuis. "Dat klinkt alsof je nu met een kutplan komt." De grijns op Raoul zijn gezicht voorspelt al weinig goeds. "Nee, dit is echt iets goeds." Uit zijn achterzak trekt hij een opgevouwen papiertje, alsof het een staatslot is dat miljoenen waard is. "Ik heb een date voor je geregeld."

Een date voor me geregeld. Ik, die nog nooit moeite heeft gehad met het regelen van dates. "Je hebt toch geen oproep op Instagram gedaan of mensen wanhopig genoeg zijn om met mij op date te gaan?" Ik zie het al voor me. Een superfan, die de Milo van YouTube wil. "Nee, nee, nee, het is echt een leuke jongen." De optie dat het een jongen is, was nog niet eens in me opgekomen. "Hij is leuk, goed gevoel voor humor en je zal in ieder geval een leuke avond hebben."

Een paar jaar geleden heb ik in een dronken bui aan Raoul verteld dat ik toch niet zo heteroseksueel ben. In Casa Del Huts lagen we na een feestje op de bank. "Ik zou wel met een jongen tongen denk ik.... niet met jou.. maar... een ander type." Veel kan ik me niet meer van het gesprek herinneren, behalve dat Raoul me de volgende ochtend vertelde dat het hem niet uitmaakte wie ik leuk vond. Daarna hebben we het er weinig over gehad. Ik ging niet op date met jongens, hij stelde geen vragen.
"Je hebt een date met een jongen geregeld." Ineens voel ik zenuwen die ik eerder nog niet voelde. "Ja, dat was oké, toch? Anders zeg ik hem af." Snel schud ik mijn hoofd. "Nee, nee, je moet me alleen wel meer over hem vertellen." Ik zie dat hij twijfelt. "Laat je nou maar verrassen. Ik zal je op de avond zelf laten weten wat hij aan heeft en waar je moet zijn."

Thuis heb ik... ongemakkelijk lang voor de spiegel gestaan. Een trui, te casual, een blouse, weer te zakelijk? Na meerdere foto's naar Raoul gestuurd te hebben voor bevestiging, ben ik toch maar voor een zwarte blouse gegaan, samen met een zwarte broek. Ik kan mijn hoofd niet van mijn blind date afhalen. Het enige dat ik weet is dat het een jongen is, bruin haar heeft, kleiner dan ik is en een witte blouse aan heeft. Zelfs na het vele vragen of ik geen hints mocht over de persoon, heeft het geen effect gehad.

Ik ben normaliter niet iemand die ergens van de voren is, maar als ik een paar keer langs het restaurant ben gelopen om te kijken of ik iemand al zag, dan hoeft niemand dat te weten. Om 18:25 besloot ik dan toch echt om naar binnen te gaan. Gewoon naar binnen gaan, zeggen dat je een reservering hebt op naam van Raoul, gaan zitten en normaal doen. Gelukkig zegt de serveerster weinig voordat ze me naar de tafel toe brengt. Nog steeds niemand. "Had u alvast iets willen drinken?" Even twijfel ik of ik moet wachten, maar de zenuwen zitten me toch schaamtelijk hoog. "Doe maar een biertje en een shot tequila." Zodra de drankjes op tafel staan, gaat het shotje erin en het glas zo snel mogelijk weer mee met haar.

18:30... 18:35... Bij 18:40 begin ik te overwegen om weg te gaan. Dit moet wel een mislukte grap zijn. Maar dan zwaaien de deuren van het restaurant open. Ik ga iets meer rechtop in mijn stoel zitten in poging om wat beter te kunnen zien wie er naar binnen loopt.

En wanneer ik Robbie naar binnen zie lopen, lijkt het voor mij allemaal te klikken. Raoul, de gore smiecht, heeft dit achter zijn rug gedaan. Ja, ik had inderdaad in dezelfde dronken bui gezegd dat ik Robbie wel zou zoenen en dat hij een goed formaat had, maar ik was zeker dat hij dat was vergeten. Met evenveel verbazing loopt hij naar mij toe. "Ik moet even laten bezinken wat er net is gebeurd." Zodra hij me een knuffel geeft, lijken de zenuwen dan toch iets te dalen. "Raoul vindt zichzelf zeker heel leuk nu." Robbie knikt en gaat tegenover me zitten. Even blijft het stil, waarschijnlijk om de shock te verwerken.

"Ik denk niet dat hij dit alleen heeft gedaan om grappig te zijn." Begint Robbie uiteindelijk. "Maar ik wist niet eens dat jij op jongens viel... en ik weet nog steeds niet waarom hij dan jou hierbij heeft betrokken." Het klinkt meer alsof Robbie wel duidelijk iets over mij tegen Raoul heeft gezegd. "Ik heb gezegd dat ik je wel zou zoenen, een paar jaar geleden. Hij is het duidelijk niet vergeten." Een glimlach groeit op zijn gezicht. "Voordat we op dat punt komen, zullen we eerst gaan eten? Moeten we nu doen alsof we elkaar niet kennen?" Ik haal mijn schouders op en steek mijn hand uit. "Milo, leuk om je te ontmoeten." "Robbie, zeker leuk om je in het echt te zien. Ik ben benieuwd of je in het echt net zo leuk bent als dat je online bent."