alternative universe // bankzitters one shots

Call Me By Your Name II // Koebbie

@robisdebestebzr deze is voor jou xx en een beetje voor mezelf

Robbie POV:

De video kwam voor ons beiden als een schok. Natuurlijk wisten we dat wat we deden een risico was op het moment zelf. We waren in het openbaar, mensen konden ons zien. Geen van ons had nagedacht over het feit dat dat misschien wel niet het grootste probleem kon zijn. Ik zie aan Koen dat hij zichzelf houding probeert te geven, een grapje erover probeert te bedenken.

De afgelopen jaren hebben zowel ik als Koen een flinke lading commentaar gehad van het publiek. Koen zou enkel om geld geven, onpersoonlijk en kil zijn, zijn relaties waren gedoemd om te falen en iedereen begreep dat zijn ex-vriendinnen voor iemand gingen die 'knapper' of 'meer succesvol' waren. Allemaal onzin als je het aan mij vraagt. Aannames, die gebaseerd zijn op het schild dat hij om zichzelf heen heeft. Ik ben gestopt met de reacties lezen, na een aantal keren 'jammer dat Rob er weer bij is', was ik er wel klaar mee.

"Jammer dat jullie er op deze keer achter moesten komen, maar dan weten jullie het ook maar. Ik neem aan dat deze video gewoon verwijderd wordt?" Vraag ik, wanneer Koen stil blijft. De andere jongens weten duidelijk ook niet wat ze moeten zeggen. "Het was dus geen grap? Ik dacht echt dat jullie dit hadden gedaan om leuk te zijn." Matthy is de eerste die zijn mond open trekt. "Als ik nu tegen je zeg dat je met Milo moet gaan tongen, doe je het dan omdat je het grappig vind? Ik mag hopen van niet." Koen reageert een stuk feller. "Had je dit niet eerst even aan ons kunnen laten zien in plaats van dit de wereld in te slingeren?" Boos staat hij op. "Ik kan er niet om lachen in ieder geval." 

En met die woorden stormt hij weg en laat hij mij achter met de andere jongens. "Ik denk niet dat iemand boos of teleurgesteld is.." Begint Raoul, natuurlijk moet hij weer komen met zijn wijze uitspraken. "Ik ben ook niet per se verrast. Meer dat we het op deze manier moesten zien." Kort leg ik uit wat er is gebeurd, maar veel kans krijg ik niet. Mijn telefoon blijft, maar trillen en ik weet dat ik een lading van belletjes en berichtjes krijg van een Koen die nu naar huis wil, terwijl ik de autosleutels nog heb. "Ik denk dat ik met Koen ga praten. Ik zie jullie later wel weer." 

Bij de auto staat een razende Koen. Ik ben al blij genoeg dat hij hier nog is en niet naar huis is gaan lopen. "Het zijn echt teringlijers. Ik weet zeker dat ze nu al aan het bedenken zijn hoe ze dit uit kunnen melken." Boos trekt hij de autodeur open en gaat zitten. "Wist jij hiervan?" Snel schud ik mijn hoofd. "Natuurlijk niet. Anders had ik het je allang verteld." 

De weg naar huis leggen we af in stilte. Aan Koen zijn gezicht is te zien dat hij het moeilijk heeft en ondertussen weet ik ook niet wat ik ervan vind. Dat de andere Bankzitters weten is een ding, de rest van de wereld is een ander probleem. Eenmaal in Eindhoven, laat Koen zich direct op de bank vallen. "Ik maak me gewoon zorgen." Begint hij. Woorden die je niet snel uit zijn mond hoort komen. "Dat als we het tegen iedereen zeggen, je me niet meer leuk vind en ik dan weer het probleem ben." Ik kom naast hem zitten. Met een hand hou ik die van hem vast. "Maak je je daar zorgen over?" 

Langzaam knikt hij. "Nu is het nog spannend en een geheim. Straks is het gewoon een relatie. Dan hebben mensen weer commentaar en dan ben je het met hun eens en dan ga jij ook weg." Voor iemand die weinig over zijn gevoelens praat, heeft Koen ze wel erg veel. "Schuif eens op." Mompel ik voordat ik naast hem op de (iets te kleine) bank ga liggen. Ik lig meer op hem dan op de bank, maar hij zegt er niets van. "Wie kent je nu beter? Ik of een of andere 14-jarige die reacties achterlaat? Ik vind je nu leuk, ik vind je ook leuk als andere mensen dat weten. De keuze ligt hier bij jou."

"Als je maar niet verwacht dat we in het openbaar gaan kleffen."