Bite me | Hyunlix

39. Saygı

Babam sevgili olmamıza -bana kalırsa dün gece ölme ihtimalimden korktuğu için- çok takılmamıştı, sadece nasıl kurtulduğumu anlamak istiyordu.

Hyunjin bu soruyu fırsat bilip ona vampir olduğumuzu söylemeye karar verdi. "Size bir şey itiraf etmeliyiz Bay Lee."

Babam benim karnımı kontrol ederken "Evet?" dedi.

Diğerleri Hyunjin'in ses tonundan anladı ve salona geldi. "Biz insan değiliz."

Bize dönüp hiçbir şey anlamamış bir şekilde baktı. "Nasıl yani?"

Hyunjin derin bir nefes alarak "Felix'i nasıl iyileştirdiğimi sormuştunuz. Biz vampiriz, dün gece Felix'in yarasından zehri emdim." dedi.

Babam başta onun şaka yaptığını düşünüp kahkaha attı ama hepimizin tamamen ciddi olduğunu fark edince gülmesi yavaşça kesildi, bana döndü. "Felix?"

Başımla onaylayınca bir adım geri çekildi. "Ne..."

🩸🩸🩸

Babam konu annemin dışındaysa her zaman soğukkanlı biriydi. Belki de yaptığı işten dolayı hep böyleydi, bilmiyorum.

Bir süre hepimizi izledi. "Kaç gündür sizinle kalıyorum, neden beni öldürmediniz ki?" demesine en çok Bay ve Bayan Hwang şaşırmıştı.

"Hyunjin'le Felix birbirini çok seviyor, onların kalpleri 4-5 ay önce bağlandı. Bir hafta önce oğlunuz aramıza katıldı, artık sizi de aileden görüyoruz Bay Lee, asla zarar vermeyiz."

Babam bana dönüp "Aramıza katıldı derken? Neler oluyor Felix?" dedi.

Böyle bir yere varamayacağını anladım. Babamı alıp bahçeye çıktım, gölge bir yere oturarak konuştuk.

"Baba, sana aşkı tarif edemem. Annemle en güzelini yaşamışsın zaten, öyle değil mi?"

Başıyla onaylayınca devam ettim. "Benimle Hyunjin arasındakilerin de arkadaşlıktan ileri olduğunu fark etmişsindir. Dün ben ölmeyeyim diye vücudumdaki zehri emdi. Bu bana ne kadar bağlı olduğunu gösterir."

Babam rahat bir ses tonuyla cevap verdi. "Ben ikinizin arasında yaşananlara ve senin kendi seçimlerine karışamam, hayatın çoğunda yanına bile değildim-"

"Hyunjin'den beni vampire dönüştürmesini istedim baba."

Gözleri kocaman açıldı ve bana döndü. "Bize katıldı derken bunu mu kastettiler?!"

Ciddi tavrımı korumaya devam ettim, zayıf durmamalıydım. Kendimden emin bir şekilde "Hyunjin kabul etmemekte çok ısrarcıydı ama hayatımın kalanını onun yanında geçirmek istiyorum. Sadece 1 hafta oldu, seninle hemen paylaşmak istedim. Geçen haftaya kadar aramızda hiçbir iletişim olmamasına rağmen bunu 'babamla' paylaşmak istedim." dedim.

Babamın bunun üstüne diyebileceği bir şey yoktu. Başını öne eğdi ve dinlemeye devam etti. "Dün gece de gördün, ne zaman öleceğimiz belli değil. Artık vakit kaybetmek istemiyorum. Sevdiğim kişiyi bulduysam her saniyemi onunla en güzel şekilde geçirmek istiyorum."

Yüzünde garip bir ifade vardı. Vampir muhabbetinden beri şok olmuştu ve hâlâ kendine gelememişti. Bütün gerçekleri üst üste duyunca yüz ifadesi duygusal, endişeli, düşünceli... karmakarışıktı. Ama yapacak bir şey yoktu, dürüst olmalıydık.

Birkaç dakika kuşların ötüşünün bizim sesimizi bastırmasına izin verdik. Bugünün en uygun vakit olduğunu düşünüp her şeyi söylemek iyi gelmişti. Aramızda gizli saklı kalmadığı için rahatlamıştım. Derin nefesler alıp önümüzdeki ormanı izledik. Vereceği her türlü tepkiye de hazırdım.