Bite me | Hyunlix

33. Adım

-Hyunjin'in ağzından-

"İkiniz de manyaksınız."
Boynumuzdaki yara izlerini gördüğü gibi Han'ın söylediği şey buydu.

Sonra üstüne Seungmin bir Felix'e bir bana baktı: "Düşünceleri daha da manyak."

Aynı anda "AKLIMIZDAKİLERİ OKUMA!" diye bağırdığımız gibi Seungmin'le dövüşmeye başladım.

Han'ın şu an ondan çekinmemesi çok rahatlatıcıydı. Felix direkt sarılınca o da kollarını sımsıkı sardı.

-Dün gece beni çok korkuttun...

-Özür dilerim Han, amacım o değildi-

-Beni ailenden görmediğin düşüncesi korkuttu.

Bu cümlesiyle Felix gülümsedi. Sonra daha sıkı sarıldı. "Yani kanımı içmen önemli değil, ama ailenden biri olarak görmediğin için canın çekseydi buna çok üzülürdüm-"

"TABİİ Kİ AİLEMSİN, SEN BENİM TEK ARKADAŞIMSIN..." derken Felix'in gözleri dolmuştu.

Bu ikisinin tatlı konuşmasından sonra Seungmin'le birbirimize bakıp ne kadar vahşi olduğumuzu tekrar anladık.

Leeknow aralarına girdi: "Biz neyiz Felix?"

"Siz arkadaşım değilsiniz direkt akrabamsınız..." demesiyle Leeknow gülümsedi. Onlara sarılınca biz de katıldık.

Han'ın hızlanan kalp atışlarını duymaya başlamıştık ki "Ş-şey geri çekilir misiniz? Etrafımda şu an 5 vampir var, bu çok gerici..." dedi.

Hepimiz güldük ve odanın bir tarafına dağıldık. Leeknow Han'ın karşısına geçip omuzlarını tuttu. "Gergin olman gereken bir durum yok. Bangchan ile Seungmin kolay kolay etkilenmezler, etkilense bile kendini kontrol etmekte iyiler. Hyunjin ve Felix birbirinden başkasının kanını emmiyor zaten."

Han bunu duyunca oh çekip rahatlayacaktı ki Leeknow heyecanla cümlesine devam etti.

"Ama benden korkabilirsin!" ^^

"NE?!" deyip Leeknow'dan kaçtı. Sevgilisi Han ile uğraşmayı seviyordu, biz de onların bu hallerine çok gülüyorduk. Biraz peşinde koştuktan sonra arkadan beline sarılıp onu sakinleştirmişti.

Bir şeyler yemek için otel restoranına indik. Yabancı insanları görünce Felix'in gözleri titriyordu. Bu kırmızılaşmanın sınırında olduğu anlamına gelirdi. Biz vampirler bunu kontrol edemiyorduk.

Elimi bacağına koyarak sakinleşmesi için okşadım. Bir süre bana baktı ve derin bir nefes alıp elimi okşadı. Sonra çubukları alıp yemeğe geçti.

Onunla gurur duyuyordum, Felix kendini dizginlemekte gerçekten çok iyidi. Yemeğini hızlıca bitirdikten sonra odaya çıktı.

Bangchan'ın bana verdiği işaretle hemen kalkıp peşinden gittim. Felix'e güveniyordum ama çevredeki insanlara ve bir şey görünce verecekleri tepkilere güvenemiyordum.

Sevgilim odaya gidip daha fazla koku almamak için maske takmıştı. Kapıda onu gizlice izlerken bu hareketi hem mantıklı hem de şirin gelmişti. O sırada ne düşünüyorsa başını sağa sola sallayıp kendine geldi.

Sanırım asil vampir olacaktı, yani hayatı boyunca insan kanı içmeyen vampirlerden.

Burada olduğumu biliyormuş gibi bana seslendi. "Gelip yardım etmek ister misin?"

Bunu dediği gibi sendeledim, düşecekmiş gibi oldum. Gözümü açtığımda dibimdeydi ve belimi tutmuştu. "Ya, iyi misin?"

"Felix böyle şeyler yaparak kalp atışlarımı hızlandırıyorsun. Bizim roller mi değişiyor yoksa bana mı öyle geliyor?" dememle kahkaha atıp beni odaya çekti.