Το αγρίμι

1. Όπου φυσάει ο άνεμος

Φώνες αντηχούσαν μέσα στο δωμάτιο. Η ανάσα μου έβγαινε λαίμαργα. Τα μάτια μου είχαν επικεντρωθεί πάνω τους άγρια και θυμωμένα. Οι γροθιές μου είχαν σφίξει σε σημείο που είχαν ασπρίσει τα κότσια μου.

Στεκόμουν και έβραζα σύγκορμη από το θυμό καθώς τους έβλεπα.

Μερικά άτομα είχαν ορμήσει μέσα στο δωμάτιο και προσπαθούσαν να τους βοηθήσουν ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσαν να ηρεμήσουν εμένα.

-«Είσαι τρελή;» αναφώνησε εκείνος και τα μάτια μου σκοτείνιασαν. Έσφιξα τα δόντια και όρμισα ξανά πάνω του. Όμως με έπιασαν πριν προλάβω να τον αγγίξω.

Με συγκρατούσαν με κόπο μακριά του.

-«Σου αξίζουν χειρότερα!!!» αναφώνησα. Η οργή που ένιωθα εκείνη την στιγμή, έμοιαζε με τα καζάνια της κόλασης.

-«Μου έσπασες τη μύτη!!!» αναφώνησε η άλλη και κρατούσε τη μύτη της ενώ είχε λερωθεί με αίμα.

-«Το κεφάλι έπρεπε να σου σπάσω, σκύλα!!!» αναφώνησα και έκανε μερικά βήματα πίσω.

-«Είσαι για δέσιμο! Απορώ με τον εαυτό μου πως ήμουν μαζί σου!!!» αποκρίθηκε εκείνος κρατώντας ακόμη το επίμαχο σημείο του, το οποίο είχε δεχτεί την εξοργισμένη γονατιά μου.

-«Εγώ έπρεπε να αναρωτιέμαι το ίδιο. Πως ήμουν μαζί με έναν άχρηστο;!» αναφώνησα. Ήμουν έτοιμη για τον δεύτερο γύρο.

-«Ηρεμήστε!!!» ακούστηκε η βροντερή φωνή του γυμναστή.

Σάρωσε το δωμάτιο με το κοφτερό βλέμμα του και αναστέναξε. Φώναξε τον γιατρό του γυμναστηρίου να φροντίσει την μύτη της ξιπασμένης ενώ πλησίασε εκείνον και τον ρώτησε πως ήταν.

-«Εδώ είναι γυμναστήριο. Ούτε το σπίτι σας είναι να μαλώνετε σαν το σκύλο με τη γάτα, ούτε ξενοδοχείο να βγάζετε τα μάτια σας!!!» αναφώνησε κοιτώντας μία τον έναν και μία τον άλλον.

Το βλέμμα του έδειχνε γεμάτο εκνευρισμό καθώς τα φρύδια του σούφρωναν. Η φωνή του βαθιά και βροντερή αντηχούσε μέσα στα αποδυτήρια και της έδινε περισσότερη ένταση.

-«Για τιμωρία σας, δεν θα πατήσετε στο γυμναστήριό μου για έναν μήνα και οι τρεις σας. Εδώ είναι μία σοβαρή επιχείρηση και κάποιοι έχουν σοβαρούς στόχους. Δεν μπορείτε εσείς με τα δράματα σας, να τους ενοχλείτε!!» αποκρίθηκε.

-«Αν ενοχλώ, δεν θα έρθω ποτέ ξανά!!!» αναφώνησα πίσω. Ήμουν ακόμη θυμωμένη με εκείνον τον αχρείο και ξεσπούσα στον προπονητή.