Το αγρίμι

68. Λύκαινα εναντίον Ύαινας

Ένιωθα ότι ξαναζούσα εκείνη τη σκηνή. Πως το έλεγαν οι Γάλλοι; Déjà vu? Αυτό ακριβώς ήταν. Έβλεπα τον άντρα που αγαπούσα να αγκαλιάζει και να φιλάει άλλη γυναίκα.

Η καρδιά μου σταμάτησε την ίδια στιγμή. Έχασα το χρώμα μου από το σοκ. Όμως δεν άργησε να επιστρέψει και μάλιστα το αίμα άρχισε να βράζει μέσα στις φλέβες μου. Έσφιξα τις γροθιές μου και έκανα αυτό που έπρεπε να είχα κάνει από την πρώτη στιγμή.

Πλησίασα με ένα ταχύ βήμα και την έπιασα από τα μαλλιά και ένα χαστούκι προσγειώθηκε στο πρόσωπό της.

-«Α!!! Τι κάνεις! Άξεστη! Βάρβαρη!!!» φώναζε αλλά όσο με πρόσβαλλε άλλο τόσο η λαβή μου γύρω από τα μαλλιά της γινόταν πιο ισχυρή.

-«Α!!! Πονάω!!! Ενρίκε! Βοήθεια!!!» φώναξε αλλά το βλέμμα μου έπεσε πάνω του και αιφνιδιασμένος δεν τόλμησε να πει λέξη.

Άρχισα να τραβάω από τα μαλλιά την γυναίκα εκείνη και διασχίζοντας ακριβώς έτσι όλη τη βίλα, με δύναμη την πέταξα έξω από αυτήν.

-«Είσαι τρελή;» αναφώνησε όταν από την ώθηση που της έδωσα έχασε το βήμα της και έπεσε πάνω στο χώμα.

-«Μην τολμήσεις να πατήσεις ξανά τα πόδια σου εδώ γιατί θα χάσεις πολλά περισσότερα από μερικές τούφες μαλλιά!»

-«Θα μου το πληρώσεις αυτό, άξεστη!!!»

-«Χμ. Αν σε ξαναδώ στο δρόμο μου, να είσαι έτοιμη να χάσεις αυτό το όμορφο πρόσωπο.» την απείλησα και σχεδόν εννοούσα ότι έλεγα. Ήμουν τόσο θυμωμένη που με τη βία συγκρατήθηκα να μην την σπάσω στο ξύλο.

-«Εξαφανίσου, γύναιο!» αναφώνησα.

-«Ποιον αποκάλεσες γύναιο, άξεστη;»

-«Πως αλλιώς θα χαρακτήριζες κάποια που φιλάει έναν παντρεμένο;» φώναξα και γρύλισε.

-«Ίσως να άρεσε σε αυτόν τον παντρεμένο!» φώναξε πίσω.

-«Τι μας λες; Αν του άρεσε, γιατί δεν σε έσωσε από τα χέρια μου;» αποκρίθηκα και δεν είχε να πει τίποτα. Έκλεισα την πόρτα πίσω μου και με βήμα ταχύ όρμησα στο γραφείο του.

Ήμουν θυμωμένη. Ήμουν πληγωμένη. Δεν ήξερα και εγώ τι ήμουν.

-«Βαλεντίν, παρεξήγησες! Εκείνη η γυναίκα με αιφνιδίασε...» προσπάθησε να πει.

-«Γιατί την δέχτηκες;» τον διέκοψα.

-«Γιατί δέχτηκες να την δεις; Γιατί δεν την έδιωξες αμέσως; Έχεις ακόμη συναισθήματα για εκείνη;» ρωτούσα και η φωνή μου άρχισε να τρέμει.