Το αγρίμι

47. Είχα τρελαθεί!

   Είχα επικεντρωθεί στο να επιλέξω τις φωτογραφίες για το τεύχος του πρώτου δεκαπενθημέρου του Δεκεμβρίου, όταν η Εβίτα αλλά και ο Μανουέλ, θέλησαν την προσοχή μου με κάτι.

Μου έδειξαν ένα λογοτεχνικό έργο που είχε σταλεί στον εκδοτικό μας οίκο μαζί με πολλά άλλα για την νέα ενότητα της «Γωνιάς Λογοτεχνίας». Ο λόγος που μου ανέφεραν κάτι τέτοιο ήταν απλός. Το έργο εκείνο ήταν πολύ καλό.

Σύμφωνα με τον Μανουέλ, αν το «κομματιάζαμε» στο περιοδικό, θα έχανε μέρος της ποιότητας και της συνοχής του. Η Εβίτα ήταν της ίδιας άποψης. Σαν φιλόλογος μπορούσε να κρίνει αν άξιζε πραγματικά εκείνο το συγγραφικό έργο.

-«Είμαστε εκδοτικός οίκος. Γιατί πρέπει να περιοριστούμε μόνο στο περιοδικό "Tesoro";» επενέβη ο Μάρκο και έμεινα σκεφτική.

Όντως ήμασταν ένα εκδοτικός οίκος που ξεκίνησε την έκδοση εκείνου του περιοδικού, αλλά τίποτα δεν μας εμπόδιζε να προβούμε σε άλλες δραστηριότητες. Ίσως ήταν καιρός να κάνουμε το επόμενο βήμα.

-«Πασκουάλ, ανέλαβε να έρθεις σε επαφή με τη συγγραφέα.» αποκρίθηκα στο τέλος και η Εβίτα χαμογέλασε.

-«Η απονομή πλησιάζει. Είσαι έτοιμη;» ρώτησε ο Μανουέλ πονηρά.

Η απονομή βραβείων στην οποία ήμασταν υποψήφιοι, πλησίαζε όντως όμως υπήρχε ένα πρόβλημα. Ο Ενρίκε ήταν υπερβολικά απασχολημένος. Αυτήν την περίοδο ταξίδευε συνεχώς από Βαρκελώνη στην Μαδρίτη και πάλι πίσω. Δεν μπορούσα να τον ενοχλήσω με κάτι τέτοιο.

Στην πραγματικότητα, δεν χρειαζόταν να έχω παρτενέρ όμως οι υπόλοιποι με έπεισαν ότι ήταν τουλάχιστον ένδειξη κύρους να συνοδεύομαι. Φυσικά, υπήρχαν άτομα να με συνοδεύσουν. Ο Πασκουάλ, ο Μανουέλ και ο Μάρκο ήταν παραπάνω από πρόθυμοι να το κάνουν και μάλλον θα κατέληγα με έναν από αυτούς.

-«Έχεις ψωνίσει;» ρώτησε η Λάουρα. Αυτό ήταν ένα άλλο πρόβλημα. Η οργάνωση εκείνη ήταν ένα επίσημο γεγονός και έπρεπε να ντυθώ σαν αριστοκράτισσα για να εμφανιστώ. Όμως δεν μου ταίριαζε εκείνο το στυλ.

Οι υπόλοιποι πρόσεξαν την δυσαρέσκειά μου και άφησαν μερικά πονηρά γελάκια καθώς γνώριζαν ότι προτιμούσα τα τζιν παντελόνια και τα άνετα μπλουζάκια.

-«Όμως ήσουν υπέροχη με εκείνο το μαύρο φόρεμα στην έκθεση κρασιού.» αποκρίθηκε η Εβίτα με ένα βλέμμα ενθουσιασμού.

-«Σωστά, Βαλεντίν. Είναι μόνο για μια βραδιά. Μπορείς να υποστείς λίγη λάμψη.» αποκρίθηκε η Λάουρα. Φυσικά, δεν είχα επιλογή.