Το αγρίμι

62. Η τιμωρία

     Μετά από εκείνο το επεισόδιο με την υπάλληλο που ήθελε να με παγιδεύσει, είχα πέσει σε βαθύ συλλογισμό. Ταυτόχρονα εκείνες οι σκόρπιες εικόνες που διαπέρασαν το μυαλό και την καρδιά μου, με έκαναν να συνειδητοποιήσω ότι εκείνη η γυναίκα δεν ήταν τόσο αχρεία όσο έδειχνε.

Φυσικά, αυτές τις μέρες, με τη βία ανταλλάζαμε κουβέντες. Παίρναμε ακόμη πρωινό και δείπνο μαζί όμως οι κουβέντες της ήταν μετρημένες και ποτέ δεν απευθυνόταν σε εμένα.

Ήταν αυτό που ήθελα εξ' αρχής αλλά για κάποιο λόγο άρχισε να με ενοχλεί εκείνη η αδιαφορία. Ακόμη και αν προσπαθούσα να αποσπάσω την προσοχή της με έναν καβγά, με αγνοούσε.

Όμως έδειχνε ζεστή με τον Λορέντζο και τη σύζυγό του. Μαζί τους αστειευόταν και γελούσε. Περισσότερο όμως έδειχνε να απολαμβάνει την ώρα που αφιέρωνε στον Ραμόν, τον ανιψιό μου. Μαζί του έπαιζε λες και ήταν μικρό παιδί η ίδια. Γελούσαν, φώναζαν και έπαιζαν γεμίζοντας το σπίτι με χαρούμενους ήχους.

Η αυστηρή Λεάνδρα έδειχνε ιδιαίτερη συμπάθεια προς το πρόσωπό της και φυσικά όλοι οι υπάλληλοι μιλούσαν με τα καλύτερα για εκείνη και κυρίως για το γεγονός ότι η αρχόντισσά τους δεν τους υποτιμούσε επειδή δούλευαν για αυτήν.

Ο Χοσέ δεν έχανε ευκαιρία να μου λέει, ότι είχα βρει μια καλή γυναίκα και δεν έπρεπε να τη χάσω.

Όταν είχα ελεύθερα απογεύματα, έπαιρνα το άλογο ως τους λόφους, εκεί που δούλευαν οι ειδικοί γεωπόνοι και τους ρωτούσα για το κτήμα. Κάθε φορά μου απαντούσαν με θετικά σχόλια δίνοντάς μου ελπίδα για το μέλλον του. Αν όλα πήγαιναν καλά, οι αμπελώνες θα ήταν έτοιμοι να παράξουν καρπό από αυτό κιόλας το καλοκαίρι με λίγη καθυστέρηση.

Και πάλι ήταν εκείνη που είχε κυνηγήσει και επιτύχει εκείνο το θαύμα και δεν νομίζω να την καθοδηγούσε απληστία όπως πίστευα. Αν δεν ήταν τόσο μπερδεμένα όλα στο μυαλό μου, θα ήμουν μαζί της, ερωτευμένος, όπως έλεγαν όλοι και θα ζούσαμε χαρούμενοι τον έγγαμο βίο μας.

Έγγαμο βίο; Το είχα επιχειρήσει μια φορά και απέτυχε. Ήταν δυνατόν να είχα καταφέρει να βρω το σωστό άτομο αυτή τη φορά;

****

Όπως το είχα υποσχεθεί σε όλους, βγήκαμε για ποτό ακριβώς τη μέρα που το βιβλίο της Σοφία διανεμήθηκε προς τα βιβλιοπωλεία της Καταλονίας. Είχαμε βγει να γιορτάσουμε και παρόλο που ήθελα να είναι μαζί μας, εξαιτίας του μυστικούς της, δεν μπορούσε να χαρεί την επιτυχία της.