Το αγρίμι

61. "Andala"

Είχα φθάσει Βαρκελώνη. Ο Μάρτιν Αλβάρεζ ήταν εκείνος που με παρέλαβε από το αεροδρόμιο. Ο πατέρας με είχε σχεδόν αναγκάσει να τον επισκεφτώ μετά την περιπέτεια που πέρασε και να ενδιαφερθώ για εκείνον σαν αρραβωνιαστικιά του.

Ήταν όντως άσχημο αυτό που του συνέβη και ένιωσα οίκτο για εκείνον αλλά γιατί έπρεπε να ταξιδέψω χιλιόμετρα και να τον συναντήσω εφόσον δεν μοιραζόμασταν ζεστά συναισθήματα; Ο γάμος μας ήταν σε έναν μήνα και όμως ούτε εκείνος έκανε κάτι για να αλλάξει το ψυχρό κλίμα μεταξύ μας.

Τέλος πάντων, φαινόταν καλύτερα εκτός από μια ελαφριά βαθιά χροιά που είχε αποκτήσει η φωνή του εξαιτίας του τραύματος που υπέστη στο λάρυγγα και τις φωνητικές χορδές από τον καπνό.

Η χροιά εκείνη δεν ήταν δυσάρεστη αλλά έδινε περισσότερο βάθος και αισθησιασμό στη φωνή του. Έπειτα, είχα προσέξει ότι το βλέμμα του είχε χάσει μέρος της ανεμελιάς του. Υπήρχε ένας τόνος θλίψης μέσα τους, πιο ευδιάκριτη από το παρελθόν. Μάλλον όσο πλησίαζε ο επικείμενος γάμος μας τόσο περισσότερο ένιωθε τη θηλιά γύρω από το λαιμό του.

Θα με φιλοξενούσε στη βίλα του για μερικές μέρες καθώς ήταν και μια ευκαιρία να μάθω τον τόπο στον οποίο θα έμενα, άλλωστε θα μετακόμιζα εδώ μετά το γάμο.

Η απόσταση από τη Βαρκελώνη ως το μέρος που βρισκόταν το σπίτι του απείχε κάμποσα χιλιόμετρα με το αυτοκίνητο. Σε όλη τη διαδρομή ανταλλάξαμε το πολύ μερικές κουβέντες και έπειτα έπεφτε σιωπή για μεγάλα διαστήματα. Δεν υπήρχαν ενδιαφέροντα μεταξύ μας.

Ίσως αν έκανα το πρώτο βήμα και του μιλούσα για το μυστικό μου πάθος, τη συγγραφή; Ίσως το εκτιμούσε και έβλεπε διαφορετικά αυτή τη σχέση ή ίσως πάλι το θεωρούσε ανοησία όπως ο πατέρας. Τελικά, δεν είπα τίποτα.

Φθάνοντας στην αρχή του λόφου, μπορούσα να δω καμμένη γη και το μυαλό μου πήγε αμέσως σε ότι συνέβη και ότι παραλίγο να χάσει τη ζωή του στην πυρκαγιά. Πρέπει να φοβήθηκε αρκετά. Όμως δεν τολμούσα να τον ρωτήσω πως ένιωθε, ίσως επειδή όση ώρα βρισκόμασταν μαζί, ένιωθα ότι υπήρχε ένα αόρατο τείχος πιο ισχυρό και πιο αδιαπέραστο από πριν.

Στη βίλα του, οι υπάλληλοι με οδήγησαν στο δωμάτιό μου και αφού φρεσκαρίστηκα κάπως κατέβηκα ξανά στο χολ. Ο πατέρας του ήταν παρών αλλά ήταν κλεισμένος στο γραφείο του καθώς με όσα συνέβησαν, σίγουρα η οικογένειά τους θα αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα. Φυσικά, ξεπρόβαλε για μερικά λεπτά να με χαιρετίσει ευγενικά, άλλωστε ήμουν η χρυσή νύφη του και έπειτα χάθηκε ξανά μέσα στο γραφείο του.