Το αγρίμι

29. Πόνος και απογοήτευση

   Καθόμασταν όλοι για πρωινό αλλά δεν μπορούσα να σηκώσω το βλέμμα μου και να κοιτάξω την Ρενάτα. Αφού ξεκαθάρισε το μυαλό μου από το χθεσινό μεθύσι και συνειδητοποίησα τι είχα κάνει, δεν μπορούσα να την κοιτάξω στα μάτια.

Είχα τουλάχιστον καταφέρει να απολογηθώ αλλά ένιωθα ότι δεν ήταν αρκετό. Η ίδια είχε πει ότι δεν την ένοιαζε ιδιαίτερα, αλλά πως ήταν δυνατόν, όταν ένας άγνωστος μέχρι πρότινος συμπεριφερόταν σαν άξεστος αλήτης;

-«Ενρίκε, καλέ μου, δεν φαίνεσαι πολύ καλά.» παρατήρησε η θεία Μάρτα.

-«Όλα καλά, θεία. Απλά ήπια λίγο παραπάνω χθες.» απάντησα ενώ ήπια από τον σκέτο καφέ μου.

-«Το ποτό μπορεί να είναι παρηγοριά αλλά είναι και ναρκωτικό, καλέ μου. Να προσέχεις.» απάντησε καλοπροαίρετα και δεν μπορούσε να έχει περισσότερο δίκιο.

Σαν ναρκωτικό είχε μουδιάσει τις αισθήσεις μου και δεν ήξερα τι έκανα. Πρόσβαλλα την Ρενάτα και λίγο έλλειψε να προδώσω εκείνη. Να την προδώσω; Όμως εκείνη με πρόδωσε πρώτη. Άσχημες σκέψεις έρχονταν πάλι στο μυαλό μου και σηκώθηκα από τη θέση μου.

Δεν είχα όρεξη για δουλειά εκείνη τη μέρα. Όχι με το κεφάλι μου καζάνι και την ψυχή μου σε αναβρασμό.

Κατευθύνθηκα προς το ράντζο και τους στάβλους. Ίσως έκανα μία βόλτα πάνω στο άλογο. Οι εργάτες είχαν ήδη φύγει για τους αμπελώνες οπότε δεν θα την έβλεπα.

-«Ενρίκε!» άκουσα τη φωνή της Ρενάτα πίσω μου καθώς βημάτιζε με γρήγορο ρυθμό για να με φθάσει.

-«Πως είσαι;» ρώτησε και συνοφρυώθηκα. Πως ήμουν; Ένα μάτσο χάλια.

-«Αν σε πειράζει ακόμη ότι έγινε χθες, ξέχασέ το. Έχω βρεθεί και εγώ στη θέση αυτή.» απάντησε.

-«Δεν μπορώ να φανταστώ ποιος άντρας θα σε έκανε να υποφέρεις τόσο.» απάντησα και χαμογέλασε.

-«Λοιπόν, οι άνθρωποι είναι περίεργα όντα. Ψάχνουν σε όλη τους τη ζωή κάτι πολύτιμο και όταν το βρουν, δεν το αναγνωρίζουν.» απάντησε και έμεινα σκεφτικός.

-«Μίλησε μου για τη γυναίκα που είναι ικανή να φέρει στα όριά του έναν Ναβάρο.» αποκρίθηκε όσο περπατούσαμε προς το ράντζο.

-«Με μια λέξη, αγρίμι. Φέρνει τον αέρα της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας. Είναι δυνατή και όμορφη. Περήφανη και σαγηνευτική. Άγρια και ταυτόχρονα ευαίσθητη. Έχω εμμονή μαζί της, όπως ένας κυνηγός έχει εμμονή με ένα μεγάλο θήραμα.» απάντησα και η Ρενάτα χαμογέλασε πονηρά.