Το αγρίμι

33. Βρίσκοντας την ευτυχία

Ξημέρωσε. Το φως του καυτού ήλιου έμπαινε από την μπαλκονόπορτα που διέθετε το δωμάτιό του. Ανοίγοντας τα μάτια μου, αντίκρισα τα δικά του που με κοιτούσαν με λατρεία.

Δεν ήταν όνειρο. Όλα όσα έγιναν χθες ήταν πραγματικότητα. Ήταν ξαπλωμένος δίπλα μου. Ένιωθα τη ζεστασιά του κορμιού του και μπορούσα να δω το αψεγάδιαστο πρόσωπό του.

-«Καλημέρα, κα. Ναβάρο.» αποκρίθηκε παιχνιδιάρικα ενώ άφησε ένα πεταχτό φιλί στα χείλη μου. Η καλή του διάθεση συνεχιζόταν παρά την έντονη ερωτική μας νύχτα γάμου.

-«Καλημέρα, κ. Ναβάρο.» απάντησα. Στο παρελθόν, τον αποκαλούσα με το επώνυμό του. Τότε όμως ήμασταν άγνωστοι, ξένοι. Όμως τώρα είχε άλλον ήχο μέσα στα αυτιά μου. Μοιραζόμασταν το ίδιο επώνυμο όπως θα μοιραζόμασταν μια ζωή στο εξής.

Χαμογέλασε πονηρά, καθώς ο ίδιος πρέπει να ένιωσε πόσο διαφορετικά ακουγόταν το επώνυμό του από τα χείλη μου.

Σηκώθηκε από το κρεβάτι και εισήλθε μέσα στο μπάνιο. Άκουγα το τρεχούμενο νερό ενώ μετά από λίγο βγήκε και με πήρε στα χέρια. Με τοποθέτησε μέσα στην μπανιέρα που είχε γεμίσει με αρωματικό νερό και εισήλθε και εκείνος μέσα.

Με την πλάτη μου γυρισμένη προς το στήθος του, τα χέρια του είχαν ζωστεί γύρω από τη μέση μου ενώ δεν έχανε την ευκαιρία να αγγίζει αισθησιακά το κορμί μου καταλήγοντας να αγγίξει μία προσωπική περιοχή. Άφηνε απαλά φιλιά στους ώμους μου ενώ τα χέρια του άρχισαν να παίζουν με τα στήθη και την θηλυκότητά μου.

Ακόμη και με την καυτή νύχτα που είχαμε περάσει, δεν έδειχνε να καταλαγιάζει η επιθυμία και το πάθος μέσα του. Αποζητούσε περισσότερα φιλιά και χάδια λες και εκείνος δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει ότι θα τα μοιραζόμασταν μια ζωή.

Μετά από μερικά καυτά παιχνίδια μέσα στο μπάνιο, κατεβήκαμε στην τραπεζαρία για πρωινό, όμως δεν μπορούσα να δω κανέναν. Ούτε τη Λεάνδρα και το Ραμόν, ούτε κανέναν άλλο υπάλληλο.

-«Έχουμε τρεις μέρες στη διάθεσή μας μόνοι σαν νιόπαντροι.» αποκρίθηκε και ήμουν σίγουρη ότι τα είχε οργανώσει όλα.

Όμως αυτό σήμαινε ότι εκείνες τις τρεις μέρες θα ήμασταν μόνοι και ανενόχλητοι να εξαπολύσουμε όλο το πάθος και την επιθυμία που μας έκαιγε. Θα ήταν το «ταξίδι» του μέλιτος και φυσικά, ο Ενρίκε δεν θα έχανε στιγμή που να μην εκμεταλλευτεί.

Μετά το πρωινό, πήραμε το άλογό του και ξεκινήσαμε μία βόλτα από τους αμπελώνες μέχρι την κορφή ενός μεγάλου λόφου από όπου μπορούσαμε να δούμε πανοραμικά τον κάμπο που απλωνόταν προς τα κάτω, το χωριό και φυσικά τη θάλασσα μέχρι εκεί που γινόταν ένα με τον ουρανό.