Το αγρίμι

59. Αναστάτωση

Όταν ο Ενρίκε με κάλεσε άρον-άρον στη βίλα του, δεν ήξερα τι να περιμένω. Μόλις εισήλθα μέσα στο γραφείο του, άρχιζε να φωνάζει ενώ ήταν σε έξαλλη κατάσταση. Εκείνο όμως που ξεστόμισε με άφησε σύξυλο.

-«Ετοίμασε τα χαρτιά του διαζυγίου μου!!!»

-«Τι είπες μόλις τώρα;»

-«Αυτό που άκουσες. Δεν με νοιάζει πως την παντρεύτηκα, θέλω να βγάλω αυτήν την άξεστη γυναίκα από τη ζωή μου!!!»

-«Είσαι με τα καλά σου; Ξέρεις τι πέρασες για να την παντρευτείς;» απάντησα πίσω. Με κοίταξε με σουφρωμένα φρύδια ενώ ανάσαινε βαριά και γρήγορα από το μένος που τον είχε καταλάβει.

-«Δεν μπορώ να φανταστώ τι με παρακίνησε να κάνω μια τέτοια ανοησία!!! Αυτή η γυναίκα είναι απίστευτη! Μια μέγαιρα. Ένα αγρίμι. Με χτύπησε! Το φαντάζεσαι;» αναφώνησε και έμεινα σύξυλος. Ξέσπασα σε γέλια.

-«Τι της έκανες;»

-«Γελάς; Δεν είναι για γέλια. Εκείνη η γυναίκα δεν είναι άξια να είναι στο πλευρό μου.»

-«Και τι ακριβώς θα την κάνει άξια; Ενρίκε, δεν σταματάς να μας κάνεις έκδηλη την δυσαρέσκειά σου σχετικά με τις επιχειρήσεις και για το είδος ανθρώπου που ήθελες να αποφύγεις να είσαι αλλά αυτή τη στιγμή μιλάς σαν τον πατέρα σου.» απάντησα και τον είδα που σταμάτησε την επόμενη φράση του σαν να πάγωσε.

Αναστέναξα. Μπορούσα να φανταστώ ότι ο καβγάς τους είχε ξεφύγει. Ως ένα σημείο μπορούσα να τον δικαιολογήσω. Δεν θυμόταν και μάλιστα η μνήμη του είχε σταματήσει την περίοδο που πληγώθηκε από την Καμίλα. Όμως ακόμη και έτσι είχε ξεπεράσει τα όρια.

-«Μην ενεργήσεις παρορμητικά. Ενρίκε, για να την παντρεύτηκες και μάλιστα από όλα όσα έπαθες με την Καμίλα, κάτι θα σημαίνει αυτό, δεν νομίζεις;» προσπάθησα να τον λογικέψω. Δεν απαντούσε.

-«Ξέρω ότι νιώθεις μπερδεμένος. Για αυτό, άφησε να αναρρώσεις και μετά αποφασίζεις.» είπα ξανά. Τον είδα που έσφιγγε τις γροθιές του και αναστέναξα ξανά.

-«Θέλει να σε βοηθήσει. Ενρίκε, όποιον και να ρωτήσεις σε αυτό το σπίτι, θα σου πει πόσο ερωτευμένοι ήσασταν. Αυτή η βίλα ήταν γεμάτη με αγάπη και έρωτα. Μην αφήσεις το τραύμα σου, να καταστρέψει ότι βρήκες με κόπο.»

-«Τι βρήκα ακριβώς;»

-«Την ευτυχία, Ενρίκε, την ευτυχία και δεν είναι εύκολο κάτι τέτοιο. Καθόλου εύκολο.»