Το αγρίμι

53. Δύσκολη κατάσταση

    Έλειπα για μέρες πότε στην Τζιρόνα και πότε στην Βαρκελώνη αλλά και στη Μαδρίτη καθώς αυτόν τον καιρό λάμβαναν χώρα τα εγκαίνια των εστιατορίων μου ενώ παράλληλα έπρεπε να επιβλέπω από κοντά τις εργασίες στα νέα αποστακτήρια και εργοστάσια.

Η Λεάνδρα βρισκόταν σχεδόν μόνιμα στη Τζιρόνα και στο κεντρικό γραφείο που είχαμε αποφασίσει να ανοίξουμε καθώς δεν ήταν βολικό να δουλεύουμε από τη βίλα. Εκείνη αναλάμβανε να βρει το κατάλληλο προσωπικό, να διευθετεί τις νομικές εκκρεμότητες και διαδικασίες ενώ παράλληλα μάθαινε κάποια πράγματα που αφορούσαν τα οικονομικά από τον Εμιλιάνο Σεράνο.

Ακόμη και ο Λορέντζο ήταν απασχολημένος καθώς είχε αναλάβει να οργανώσει σεμινάρια προκειμένου να εκπαιδεύσει το νέο προσωπικό, ειδικά εκείνο που θα δούλευε στα νέα αποστακτήρια. Παράλληλα, ήταν υπεύθυνος της εμφιάλωσης και διανομής του κρασιού μας, στα εστιατόριά μας, αλλά και σε γνωστά σημεία κατανάλωσης των μεγάλων πόλεων, ειδικά της Βαρκελώνης όπου είχαμε διασυνδέσεις.

Και οι τρεις μας περνούσαμε αρκετές μέρες μακριά από το σπίτι και γυρνούσε μία με δύο φορές μέσα στην εβδομάδα. Όμως, μόλις περνούσε αυτή η χαοτική περίοδος, θα είχαμε περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μας.

Ήταν από τις μέρες που είχα επιστρέψει στο κτήμα μετά από μέρες εξουθένωσης. Η δουλειά του επιχειρηματία ήταν το ίδιο σκληρή με εκείνη του γαιοκτήμονα και ακόμη σκληρότερη.

Παρόλο που είχα επιστρέψει για λίγη ξεκούραση, δεν μπορούσα να αμελήσω το κτήμα. Αν και είχα αγοράσει νέες εκτάσεις, το κτήμα των Ναβάρο ήταν η γη που κληρονόμησα από τους προγόνους μου. Ήταν ποτισμένη με τον ιδρώτα και το αίμα των Ναβάρο και πλαισιωμένη από τα όνειρά τους.

Ο Πέδρο μου έδινε αναφορά για τις εργασίες στα αμπέλια και ότι τα φυτά μας υπόσχονταν πολλά αυτήν την χρονιά. Παράλληλα, μου ανέφερε ότι η εκπαίδευση του Αλφόνσο ως νέου επιστάτη πήγαινε καλά και σε μερικά χρόνια θα ήταν έτοιμος να αναλάβει το πόστο, άλλωστε δούλευε στα αμπέλια μας από πιτσιρίκος.

Οι αναφορές μου καταλάγιασαν κάπως την ανησυχία που είχα καθώς τον τελευταίο καιρό δεν είχα χρόνο, ούτε για το κτήμα αλλά ούτε και για την Βαλεντίν.

Νόμιζα ότι είχε τελειώσει την αναφορά του αλλά φαινόταν να διστάζει να πει κάτι. Τον ήξερα χρόνια και παρόλο που ήταν στη δούλεψη πρώτα του πατέρα και έπειτα στη δική μου, ήταν ευθύς και ειλικρινής άνθρωπος. Αν δίσταζε να μιλήσει, πρέπει να ήταν σοβαρό. Έφερα στο μυαλό μου την ανιψιά της συζύγου του, όμως περίμενα να μου μιλήσει.