Pretending To Be His Baby's Mother [C O M P L E T E D]

C H A P T E R 15

Happy Reading😊

SIMULA nang maganap ang nangyari iyon. May mga pagbabago akong napansin kay Alexander. Every time that I use my phone. He secretly looking at my phone. Ngunit ipinagsawalang bahala ko nalang iyon. I'm just malice to pretend, I don't notice him. Isa pa, sa tuwing umaalis ako ng bahay, lagi niyang tinatanong kong saan ako pupunta sino ang kasama ko at anong oras ako uuwi. I just answered him questions formally.

We're here now in the living room. Nakaupo ako sa carpet habang pinapanood si Abby na magkulay ng kanyang drawing.

"Zyden can we talk?"

Napaahon ako ng tingin para balingan si Alexander. He was waiting for me. I sighed and stood up. Nauna siyang lumakad at sinundan ko siya.

"Anong pag-uusapan natin?" I asked in a normal tone.

Humarap siya sa 'kin. Tila pinoproseso ang sasabihin.

"I know it's not in our contract," pauna niyang sambit, "But we have to pretend to be real married couple."

Nalaglag ang panga ko sa sinabi niya. Ano raw? Magpapangap kami bilang totoong mag-asawa? Is it still necessary? Hindi paba sapat 'yong pagpapangap ko bilang mommy ni Abby, kailangan pang umabot sa punto na magpapangap din kami bilang totoong mag-asawa?

"Pero bakit?" Kunot-noo kong taka.

"So that we can convince her more," his simply said.

"Anong gagawin natin?" wala sa sarili kong tanong. I wonder why we have to do that.

"From now on, you will sleep in my room."

Huh?! Sobra na 'yon!

Natikom ko ang bibig ko. Wala akong makapang sagot sa gusto niya. Bigla akong nablanko.

"Zyden..."

I shook my head. Para bumalik sa ulirat.

"P-paano si Abby?"

"I will talk to her later," sabi niya.

"Alexander, Zyden. Kakain na," singit ni manang.

Sabay naming nilingon si manang.

"Sandali lang po manang," sabi ko.

I didn't answer what he wanted. He let me think first. Iniwan ko muna sila para tawagin si Abby at ayain kumain.

Inakay ko na siya papuntang kusina. Namataan naming nakaupo na si Alexander sa kabisera, naghihintay samin. Binalingan niya kami ng tingin hangang sa makaupo na rin kami. Mayamaya ay dumating na ang dalawang katulong dala ang pagkain para sa tanghalian.

We have already started eating. Silence reigned in the kitchen. Only the sound of cutlery could be heard.

"My princess, Is it okay if mommy sleeps in my room starting now?" si Alexander na binasag ang katahimikan.

Napatigil din ako sa pagkain dahil nagsalita siya bigla. Abby did so, stopped eating . And turned her gaze to his daddy. Nakatingin lang ako sa kanya habang inaantay ang sagot niya ngunit sa kabila no'n ay nagmamalabis ako na huwag sana siyang pumayag. It's not that I don't want to be with Alexander in the same room. Honestly, simula nang maganapan ang kabing. I feel even more for him. I admit it, na-aattract ako sa kanya ever since. But I'm just holding myself back my feelings for him because I know that's wrong!

Hindi ako puwedeng magkagusto sa kanya at tinatatak iyon sa isip ko!

"Uhmm... Sure dad. I know, you miss mommy too," nakangiting sambit ni Abby.