Pretending To Be His Baby's Mother [C O M P L E T E D]

C H A P T E R 30

This is the last chapter of Pretending To Be His Baby's Mother!

———

Happy Reading😊

Trigger Warning: Violence, Gun-shots, D-word

"Serena!"

Umalingawngaw ang boses ko sa kalooban ng abandonadong gusali. As she want, tumupad ako sa usapan namin. Nandito na ako ngayon, ako lang at walang ibang kasama. Madalim rito at tanging liwanag lang ng buwan ang nagsisilbing ilaw ko. Kalaunan, nakarinig ako ng yabag ng takong. Pinalibot ko ang aking paningin para hanapin kung saan nang gagaling ang yabag na iyon.

"You're here, Zyden!"

Oh, it Serena.

She was spit out by darkness. I saw her silhouette when she blocked the moonlight from the window.

"Nasaan si Abby?" pormal kong tanong.

Naglakad siya. Naaninag ko na ang itsura niya ngayon. Sumilay sa kanyang pulang labi ang ngiti na nakakaasar. My anger surged through my entire system. Pero hindi ko pinakita sa kanya. Gusto kong maging kalmado kahit nilalamon na ako ng galit. She was wearing a black long sleeve, hip dress.

"She is in good condition, don't worry."

"Ituro mo kung nasaan siya, uuwi na kam," I kept my voice calm.

"Wait, we're not done talking yet. Aalis kana agad?"

At satingin niya ba talaga, makikipag usap ako sa kanya? Huling beses na 'yong pag-uusap namin kahapon at hinding-hindi na 'yon mauulit.

"Wala na akong oras makipag-usap sa'yo Serena. Ibigay muna sa akin s-" hindi ko na natuloy ang sasabihin nang may malakas na humampas sa ulo ko. I immediately felt dizzy due to the force of the blow, fell down and lost consciousness.

"Mommy, wake up..."

I heard a familiar voice when I was conscious. That voice is very familiar to me. Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko. My head still hurts and I feel dizzy. Naanig ko ang bulto ng batang nakaupo sa harap ko.

"Mommy!"

I already know whose voice it is. Luminaw na ang paningin ko. Bumungad si Abby sa 'kin, nakita kong nakaupo habang may nakapulupot na tali sa kanyang katawan.

"A-Abby..." Nanghihina kong sambit.

"Mommy..." nanunubig ang mga mata niya nang makita ako.

Pinalibot ko ang aking paningin. Ngayon ay nasa abandonadong sementong silid kami. May mga wires na nakausli. Basa rin ang ibang parte ng silid dahil walang harang ang bintana. Nang inangat ko ang tingin ko, roon ko lang natanto na nakatali ang kamay ko sa ere. Kaya pala hindi ko maigalaw ang mga kamay ko, dahil nakatali. Isang dim light bulb lang ang nagsisilbing liwanag sa silid.

"Mommy, help me..." nagmakakaawa niyang sinabi

Tila may pumilas sa puso ko ng makita ang ganoong lagay niya. Hayop ka talaga Serena, pati si Abby dinamay mo pa!

"G-Gagawa si mommy ng p-paraan para makatas tayo." Despite feeling dizzy and weak now, I just ignored it. We need to escape here.