Pretending To Be His Baby's Mother [C O M P L E T E D]

C H A P T E R 28

Happy Reading😊

"Bakit hindi nalang siya magsabi ng totoo. Dinamay pa niya si Serena!"

He said angrily. Sinulyapan ko siya His eyebrows remained as he sat on the sofa. Habang ako, nag-aayos ng kama namin. Kanina pa siya nagra-rant pag-uwi namin. Hinayaan ko lang siya. Wala rin naman akong masabi, maski ako ay hindi ko rin alam kung anong paniniwalaan ko. Inayos ko ang pillows sa dapat nilang kalagyan.

"Paano ko kung totoo 'yong sinasabi niya," I don't know why I said that. There's a part of me that really wants to believe.

Bilangin niya ako ng 'di makapaniwalang tingin.

"Naniniwala ka sa mga kasinungaling niya?" He said in coldly voice.

I shrugged. "Baka lang naman nagsasabi siya ng totoo."

Mas lalong kumunot ang noo niya. "Satingin mo ba magagawa niya 'yon? I know her, hon. Alam kong hindi niya magagawa 'yon kay Julietta."

Gumuhit ang sakit sa aking dibdib. Dinidepensahan pa niya si Serena. Kung malaman lang niya ang totoong ugali ni Serena. Magagawa niya pa niya kayang ipagtanggol ito? D'yan siya nagkamali. Hindi pa niya lubos na kilala si Serena. Nasa loob ang kulo nito. Magaling din siyang magpanggap. Bait-baitan sa harap niya pati sa harap ni Mommy.

Silence reigned inside our room. Hangang sa basagin ko 'yon. 'Yong nakuha kong kwintas. Sumagi bigla sa isip ko.

"Hon, no'ng mga gabing nag-aaway kayo ni Julietta. May napansin ka bang suot niya na accessories?" Napatanong ako out-of-context. Curious ako kung may suot ba siya. Tumugma ang hinila ko.

Muli niya akong binalingan ng tingin.

"Yes, suot niya 'yong binigay kong kwintas sa kanya," he directly said.

"Anong itsura no'ng kwintas na 'yon?" Mas lalo akong na kuryoso.

"Uh... it is gold in color and has an apple pendant in the middle. Why?"

Nanlamig ang mukha ko at natahimik. Tama. 'Yon nga 'yong itsura ng kwintas na suot ni Julietta sa panaginip at sa nakita kong bag ni Serena. Hindi nga ako nagkamali. Ngayon, mas lalong lumakas ang kutob ko. Posible ngang kasama si Serena sa nangyaring trahedyang noon sa kapatid ko. I looked directly into Alexander's eyes. He seemed to be examining my gaze.

Kinapa ko sa aking bulsa at kinuha iyon sa loob.

"Hon, ito ba 'yon?" I showed him the necklace. Nasilayan ko kung paano umawang bibig. Kinuha niya iyon sa aking kamay at sinuri ng maigi. Pinukulan niya ng gulat na tingin.

"Bakit na saiyo ito?"

I cleaned my throat before speak. "Nagkipag kita ako kay Serena kanina..." Simula ko at kinuha ang cellphone. Pinunta ko iyon sa inbox message. I showed him Serena's text earlier. Baka kasi paghinalaan niya ako. "Nakita mismo ng dalawang mata ko na nasa loob ng bag ni Serena ang kwintas ng kapatid ko." Ayaw kong paghinalaan si Serena pero kutob ko parang totoo ang naisip ko.

"Paano napunta sa kanya 'to?" Alexander said in disbelief.

"Satingin mo? Binigay kaya 'yan ni Julietta kay Serena, no'ng nabubuhay pa siya?" Opinion ko dahil 'yon lang ang naiisip kong dahilan.

"No, kilala ko si Julietta..." Giit niya. "She is stingy with her things. She doesn't give immediately even if she is her friend."

"Kung ganoon... Paano napunta kay Serena 'yan?"

Alexander and I were both silent while thinking. Ang laking pala isipan din nito sa akin. Sumasakit na rin 'yong ulo ko sa mga nangyayari. Until we lie down and go to sleep, that doesn't leave my mind.