Pretending To Be His Baby's Mother [C O M P L E T E D]

C H A P T E R 22

Happy Reading😊

"You said, sa Los Baños orphanage ka lumaki. Do you want to visit them?"

Alexander asked while driving. Papunta kami ngayon sa Los Baños Laguna para bisitahin ang Lolo at Lola ni Alexander. Kasama namin si Abby ngayon, nasa likod siya ng kotse at abalang nanonood sa tablet niya. Nagulat rin ako dahil sa parehong lugar pala kami lumaki ni Alexander. Lumaki siya sa bahay ng kanyang Lolo at Lola samantalang ako ay lumaki sa bahay ampunan.
Sa tanong niya, kung papayagan niya akong bumisita sa kinalakihan ko. Isasama ko rin silang dalawa para makilala nila ang nag-alaga sa 'kin.

A few years ago, I left Manila to be on my own. Even if I wanted to visit them, I didn't have any money during those times because I was studying. Kaya kung papayagan niya ako, mas mainam. Isasama ko pa sila.

"Kung okay lang sa'yo..." sagot ko. "Ang tagal ko na rin silang gustong bisitihan kaso wala naman akong oras at no'ng panahon na 'yon.

"Sure. Why not. Ito na rin pagkakataon mo para bisitahin sila. They will definitely want to see you," he respond. "I also want to see if that place where my hon grew up," biglang banat niya.

Napangisi at napailing ako sa banat niya. In fairness, marunong na siyang bumanat ng ganiyan. Nakakapanibago. Hindi naman siya ganito ka-sweet noon, pero med'yo kinilig naman ako sa banat niya.

I turned my gaze again to Abby. Abala pa rin ito sa panonood. Napangiti ako. Isang linggo na rin ang nakakalipas simula ng aminin ko ang totoo sa kanya. I was so grateful, because despite the fact that I lied she still accepted me. She still calls me mommy. Napansin niya yata na tinitingnan ko kaya sinulyapan niya ako. Nang magtama ang tingin namin ay binigyan niya ako ng isang ngiti, ngumiti rin ako pabalik bago ituon muli ang aking paningin sa harap.

It seemed like a thorn had been pulled out of my throat, because Alexander and I didn't have to pretend anymore.

We had more than two hours halfway before we reached our destination. Huminto ang kotse ni Alexander. Sa harap ko ay may nakita akong babaeng nasa mid 50 . Nagwawalis ito sa tapat ng bahay nila. She is probably Alexander's grandmother. Naunang bumaba si Alexander ng kotse. Sa loob ay nakita ko kung paano bumaling ng tingin ang paniguradong Lola ni Alexander. Nabitawan ng matanda ang walis na hawak niya at niyakap siya bigla.

Alexander turned to me in the car and signaled that we would get out. Inakay ko na si Abby na lumabas.

"Lola..." Nananakbong tumakbo si Abby sa Lola niya.

"Ang apo ko... Ang laki-laki muna!" masayang sinabi ng Lola at sinalubong si Abby nang yakap. "Alex, nandito ang mga apo mo!" Sigaw ng Lola.

Lumabas ang matandang lalaki sa lumang disenyo na tingin ko ay gawa pa noong mga kapanahunan. Kulay brown ito at may malaking bintana na kita ang labas.

"Lo," sabi ni Alexander at sinalubong ng mano.

"Mabuti't nakabisita kayo," sinabi naman ng Lolo niya.

"Pasensya na lo, ngayon lang ako nagkaroon ng libreng oras. Ang daming trabaho po kasing ginagawa."

I was just on the side of the car watching them. It's fun to watch them, it's obvious that they miss each other. Mayamaya ay lumipad ang tingin sa akin ng Lola ni Abby, kaya napaayos ako ng tayo. My eyes saw how her mouth went open when she saw me. Tila siya'y nakakita ng multo. Bumaling ng tingin si Alexander sa'amin at na sumenyas na lumapit ako.  As he wanted, I came closer and he also walked towards me.

"La, lo. Alam kong nagtataka kayo kung bakit kamukha niya si Julietta. She's not Julietta. He's name is Zyden. He's the one taking care of Abby now," pagpapaliwanag at pagpapakilala sa'kin.