Pretending To Be His Baby's Mother [C O M P L E T E D]

C H A P T E R 23

Happy Reading 😊

NAKATAYO, ako ngayon sa madalim na lugar. I have no idea where I am now. Nang ihakbang ko ang aking kaliwang paa bigla nalang may liwanag na tumutok sa akin. 'Yong liwanag niya ay parang spotlight na nasa akin lang nakatuktok. Muli kong hinakbang ang aking mga paa. Nakasunod lang sa akin ang liwanag.

"Hello... May tao ba riyan!" I call out of nothingness. Maybe someone will hear me.

Hindi ko talaga alam kung nasaan ako ngayon. Nagsimulang gapangan ako ng kaba.

"May tao po rito!" Sigaw ko ulit. "Hel—."

"Zyden!"

Napalingon ako sa aking likuran nang makarinig ng tinig ng babae. May tao nga. Pero wala naman akong makita. Tanging dilim lang ang nakikita. Pero sino 'yong tumatawag sa akin? At boses ng babae iyon

"Miss..." Tawag ko ulit. Pinalibot ko ang aking paningin, nagbabasakaling makita ang nagsalitang babae kanina.  Ngunit wala talaga.

"I'm here Zyden!" Narinig ko ulit ang nagsalitang babae.

I turned my back, but he really wasn't there. Napahinto ako at napaisip. Bakit ako kilala ng babaeng iyon?

"Miss nasaan ka!" I asked because I couldn't see her.

"Nandito ako..."

Darkness spat on the familiar woman. Parang malalagutan ako ng hininga nang makita ang pamilyar na babae. Totoo nga! Hindi ko mapagkakaila. Talagang kamukhang-kamukha ko siya... Si Julietta. She was wearing a white plain long dress that was up to her knees. Habang abot naman sa kanya palapulsahan ang sleeve ng dress. Napansin ko rin ang kanyang kwintas na hugis mansanas ang pendant.

"Julietta..." I can't believe I'll see her. Kinusot ang aking mga mata baka namamalikmata lang ako. Pero hindi! Si Julietta talaga ang nasa harap ko ngayon!

A smile flashed on her lips. Dahan-dahan siyang lumalapit sa akin.

"Masaya akong nakita na kita ngayon," sinabi niya nang makalapit. Her eyes gleamed because of her tears.  Naestatwa sa ako sa sunod niyang ginawa.

She hugged me suddenly. I could do nothing but feel his embrace with me. Gusto kong magsalita subalit walang lumalabas na salita sa aking bibig. Masyado akong nagulat sa pagyakap niya.

"Ikaw na ang bahala sa mag-ama ko. Alagaan mo sila at mag-iingat kayo, dahil nasa malapit niyo lang siya." Kumalas siya sa pagkakayakap sa 'kin pagtapos sabihin ang mga katagang iyon.