DİRENİŞ-1 "Ölülerin Çağı"

S4B2- Güzel Anılar

2 Hafta Önce...

Emir

Ormandan çıkarak Muhafızlar kampına ilerliyorduk. Sarp'ın dediğine göre artık lider Rüstem'di. Kahin'i ve eşyalarımı kapıya koyarak gitmemi istiyorlardı. Nereye gidecektim? Tabi ki Son Jenarasyon'a. Reyhan öldü ve oranın lideri olabilirim. Yine de Muhafızlar tarafından uğradığım ihanet çok ağır. 2 seneden fazla süredir orayı daha iyi bir yer haline getirmek için sabahlara kadar uğraştım. Ancak bana verilen ne oldu? Koca bir ihanet!
Sinirli bir şekilde Muhafızlar kampına geldim. Kahin ve eşyalarım kapının önünde duruyordu. Kampın içinden halkın sesleri geliyordu.

Halk: Rüstem! Rüstem!

Herkes Rüstem'in liderliğini havai fişekler atarak, adını haykırarak kutluyordu. Yüzümde sinirli bir gülümseme hakimdi.
Kapıda duran eşyalarımı aldım ve Kahin,Can, Ecrin ve ordum ile Son Jenarasyon'a döndük...
●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

Bugün-Emir;

Sabahın erken saatlerinde uyandım ve güzel bir takım elbise giyinerek kahvaltımı yaptım. Bugün Son Jenarasyon halkı karışık duygular içerisindeydi. Reyhan öldüğü için 2 haftalık bir yas ilan edilmişti. Yas sürecinde lider belirlenmemişti ve bugün seçim olacaktı. Murat ve Ben adaydım. Çok yakın bir seçim olacak gibi duruyordu. Muhafızlar'da iyi iş çıkartmış olsamda burada ki halk Murat'ı benden daha uzun süredir tanıyordu. Ayrıca bugün Son Jenarasyon'un kuruluşunun 4. yılıydı. Bizim ise Son Jenarasyon'da geçirdiğimiz neredeyse 3. yıl oluyordu. İnsanlar bir yandan buranın 4. senesini kutlarken bir yandan burayı kurup herkese güvenli bir yaşam armağan eden Reyhan'ın ölümünün yasını tutuyordu. Biraz hava almak için bahçeye indim ve etrafa göz gezdirdim. Can tek başına bahçede oturuyor ve oldukça düşünceli gözüküyordu. Can'ın yanına gittim.

Emir: Can iyi misin?
Can: Bilmiyorum Emir. Gerçekten iyi hissetmiyorum.
Emir: Neyin var?
Can: Her şey çok anlamsız geliyor Emir. Bugün Son Jenarasyon'un kuruluşunun 4. yılı olmuş. Yaklaşık 3 yıldır Son Jenarasyon'da kaldık. Dışarıda 1 yıl geçirdik ve sonra burası. Yıllardır buradayız. Büyük gelişmiş bir yerdeyiz ama inan bana eski küçük grubumuz daha iyiydi. Burada her zaman bir ihanet ve sorun yaşıyoruz. Sürekli mücadele halindeyiz ve elimize hiçbir şey geçmiyor. Arkadaşlarımız, sevdiklerimiz ölüyor. Alper, Samet, Zeynep, Elvin sen ve ben. Hatırlasana Emir. Herşey çok daha iyiydi. Birbirimizin hayatı için mücadele ediyorduk. Birbirimize asla ihanet etmedik. Ama burası? Buraya geldiğimizden beri çok fazla ihanet gördük. Küçük grubumuzdan sadece sen ve ben kaldık. Elvin ve Alper hala yaşıyor mu bilmiyoruz bile. Samet'in ve Zeynep'in ölümü bizi daha iyi yerlere getirmeliyken tam tersi oldu ve dibe battık. İşte böyle hissediyorum. Sen ise geride bıraktığımız insanları tek bir gün düşünmeden yoluna devam ediyorsun ve bugün buranın lideri olmak için seçime gireceksin. Ben bunu yapamazdım Emir. Burada ki halk 14 gündür Reyhan'ın yasını tutuyor. Söylesene biz arkadaşlarımızın yasını tek bir gün tutabildik mi? İşte böyle hissediyorum. Sinirli,üzgün ve kırgın.

Can cümlesinin ardından yanımdan kalktı ve ana binaya doğru ilerledi. Bankta oturarak Can'ın dediklerini düşünüyordum. Haklıydı. Çok haklıydı. Ancak elimden gelen hiçbir şey yoktu. Sanırım Can'ın biraz dinlenmeye ihtiyacı vardı. Ayrıca benimde. Uzun zamandır rahat bir şekilde oturup dinlenmiyorum. Kafamın içerisinde sürekli düşünceler dönüp duruyordu. Ancak şuan uğraşmam gereken şey seçimlerdi. Kahin'in yanına giderek fikir almak doğru olabilirdi. Hızlıca Kahin'in odasına çıktım. Sandalyesinde oturuyordu.

Kahin: Hoşgeldin. Neden buradasın?

Emir: Hoşbuldum Kahin. Seçimler için fikir almalıyım. Seçimi kazanabilecek miyim?