Bruna Biancardi to średnio znana modelka, jest również projektantką mody. Jej brat to Kylian Mbappé, Bruna ma fatalne życie rodzinne dlatego wprost z Stanów Zjednoczonych wyprowadza się do Francji, do swojego brata.
Po około dziesięciu minutach dotarliśmy do docelowego miejsca. Lekko zestresowana stanęłam przy barierkach. Błąd był taki że Spojrzałam na sam dół. Zachwiałam się ponieważ zakręciło mi się w głowie. Kiedy myślałam że zaraz spotkam się z bolesnym upadkiem czyjeś dłonie chwyciły mnie w pasie ratując przed upadkiem.
Odwróciłam się z chęcią podziękowania. To kogo zobaczyłam mnie wręcz zdziwiło.
- dziękuję, junior - odpowiedziałam beznamiętnie. Po nim mogłabym się spodziewać że zostawi mnie i jeszcze się odsunie aby on nie ucierpiał.
- Bez problemu, Biancardi - Wytknął mi język a następnie stanął obok opierając się o szklane barierki. - masz lęk wysokości? - Spytał odwracając głowę w moją stronę. Kiwnęłam głową a on westchnął i machnął ręką w swoją stronę.
Chwyciłam za rączkę Daviego który wpatrywał się w widoki poprzez szklane barierki.
- nic ci się nie stanie. To po pierwsze a po drugie, ten budynek jest bardzo dobrze zrobiony. Luis nie zabierał by nas w miejsca gdzie mamy zagrożenie życia - posłał mi lekki uśmiech. - chyba że tak bardzo by nas nienawidził, ale upewniam cię że jest dobrze - zaśmiałam się i oparłam łokcie o barierki. Jakoś teraz nie czułam że kręci mi się w głowie. - poczekaj bo masz coś na dłoni - Spojrzałam z pytającym wzrokiem na Brazylijczyka który wziął moją dłoń a następnie ucałował jej wierzch.
- Neymar, idź już - zaśmiałam się czując jak na moje policzki wpływa rumieniec. Brunet przygryzł wargę a następnie czym prędzej zmył się z mojego pola widzenia.
Instastory
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Z uśmiechem zrobiłam jeszcze kilka fotek a następnie wzięłam na ręce Daviego i poszłam do Kyliana który siedział na jednej z ławek z Neymarem oraz Ethanem. Usiadłam pomiędzy Brazylijczykiem a moim starszym bratem jako iż to było jedyne miejsce.
- zimno ci? - Usłyszałam szept nad swoim uchem. Przewróciłam oczami i spojrzałam szybko na Brazylijczyka.
- Jeżeli by mi było zimno to napewno nie chciałabym twojej bluzy - Powiedziałam pewna siebie. Brunet Prychnął.
- Musisz, musisz non stop dogadywać? Nie mogę dać ci bluzy ponieważ mnie nie lubisz? Twoi bracia są w koszulkach z krótkim rękawem oni ci nie pomogą - przejechałam językiem po wnętrzu policzka. - masz płaszcz, rozumiem. Ale jesteśmy wysoko w nowym Jorku więc to nic dziwnego że jest ci zimno pomimo płaszcza.
- dobrze. Ale tylko dlatego że jest mi zimno a oni nic nie mają - wzruszyłam ramionami. Kiedy Neymar zaczął ściągać bluzę szybko zadałam proste pytanie - A nie jest ci zimno? - w momencie pożałowałam tego pytania.
- Troszczysz się o mnie? - parsknął śmiechem i podał mi swoją czarna bluzę. Przewróciłam oczami odkładając małego blondyna na kolana młodszego brata. Ściągnęłam płaszcz i nałożyłam ja siebie bluzę przesiąknięta męskimi perfumami, teraz pewnie będą mnie czuć z dwóch kilometrów jako iż jego perfumy były naprawdę mocne. Ale równie piękne. Kiedy miałam na sobie już bluzę nałożyłam płaszcz z uśmiechem na ustach i ciepłem na ciele odwróciłam się w stronę Neymara który w tym samym momencie spojrzał na mnie.
- dziękuję - Uśmiechnęłam się lekko. Brunet odwzajemnił uśmiech, nawet nie zauważyłam kiedy Davi przeskoczył z kolan swojego wujka na kolana Neymara. Siedział a może bardziej zasypiał przytulony do jego klatki piersiowej.
★★★★ Byłam pewna że opublikowałam ostatnio rozdział. Przepraszam ale naprawdę myślałam że go opublikowałam.
