❝ Ölüm bizi ayırana dek... Ne iddialı bir söz değil mi? Evlilik için fazlasıyla meydan okuyan bir söz. Biz bu sözü vermekle kalmayıp birbirimize evet diyecekken ölüm bizi ayırmıştı. Ne trajikomik, değil mi?❞
⚝
Müstakbel eşi herhangi biri değildi. Lâ...
Şuan aynanın karşısına geçmiş o pis hilekârın yemeğine hazırlanıyordum. Evet. Tam olarak bunu yapıyordum.
O oyunbozan Valentino Riccardo bunu nasıl yapmıştı bilmiyordum ama iddiayı kazanmıştı. Bana kalırsa hile yaptığına adım gibi emindim ama ispatlayamıyordum. Dolayısıyla o yemeğe gitmek zorundaydım.
Diz üstü siyah vatkalı bir elbise giymiştim. Sıradan. Boynumdaki yılan kolyesini saymazsak.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sade bir makyaj yaparken kapı eşiğinden kollarını kavuşturmuş beni seyreden Wendy ile Ahmet'i aynadaki yansımalarından görebiliyordum. Ahmet uyaran bir ses tonuyla "Bana bak, göster ama elletme sakın." dediğinde kaşlarım çatılı bir şekilde ona döndüm.
"Ne saçmalıyorsun Ahmet? Terbiyesizleşme." O sırada Wendy kenarda kıs kıs gülüyordu. Bense Ahmet'in esprisini pek de ciddiye almamıştım.
Gerçekten kızdığımı sanan Ahmet saf saf kaşlarını kaldırdı özür diler gibi. "Ne bileyim, teyzem kuzenime hep böyle diyordu, aklımda kalmış. Yeri gelmişken kullanayım dedim. Pardon."
Wendy sağ elini ohooo der gibi sallarken "Ahmetciğim onlar o aşamayı çoktan geçti." demeyi ihmal etmedi.
Bense şahit olduğu tüm sevişmelerimiz bir hayal ürünüymüş gibi utanmadan Wendy'ye gözlerimi belerttim. "Kesin sesinizi. Bu yemek öyle sandığınız gibi bir şey ifade etmiyor. Sadece sözümü tutmaya gidiyorum, hepsi bu." Israrcı bir ifadeyle ekledim. "Valentino Riccardo'yla olan düşmanlığımız baki."
Ahmet alayla tıslayarak güldü. "Yahu seninki tek taraflı düşmanlık, adamın sana düşmanlığı falan yok. Tavşan dağa küsmüş, dağın haberi olmamış. O adam sana düşman olsa senin parçanı bulamazdık, parçanı!"
"Ahmet kapa çeneni, sinirimi bozuyorsun."
"Senin gücün anca bize yeter kızım, anca bizi dövebilirsin. Valentino Riccardo serçe parmağını kıpraştırsa seni buradan alır bir dağın arkasına atar, manyak. Efendi gibi sus otur, bizim başımızı belaya sokma."
"Wendy al götür şunu ayağımın altına alacağım şimdi elimde kalacak!"
Üstüne yürüyerek Ahmet'i korkutup kaçırdıktan sonra son kez aynaya baktım ve hazır olduğuma karar verdim. Merdivenleri tırmanan Evin "Kapıda çok şık bir araba seni bekliyor, hazırsan..." dedi yüzündeki neşeyi ve hayranlığı gizlemeden.
Hiçbir şey söylemeden başımı salladım. Usulca aşağı inip Montrel'in kapısını açtığı arabaya bindim. Yol boyunca sessizlik içinde beni nasıl bir akşam yemeğinin beklediğini düşündüm. Acaba bu yemeği planlarken aklında ne vardı? Beni nasıl bir şey bekliyordu? Ona karşı ne şekilde silahlanmalıydım? Düşmanımın hamlelerini öngörmeye çalışıyordum.
