_~ අහස් රාගය ~_

පස්වන අඩිය ~

මට පෑහෙන්න බැරුවා උබ එක්ක .....
අතු අග පිපි සුවඳ මලක් ....
රන් පින්න මලක්...
විලංගු මැද නිහඬ හඳුන්පොතක්...
කළු ගලක් ...
ඉඹින්නට වෙර දරන හොර හිතක් ...
ආලවන්ත හිර ගෙයක්....
ආසයි සැනහෙන්නට අල්ලා ඒ සුමුදු අතක් ...
සිනිදු වරා මලක් ....
ඒත් ,
මම කුණු අපුල්ලන අවලමෙක්....
දූවිලි වහලෙක් ....
ඉතින් ,
පෑහෙන්න බැරුවා උබ එක්ක ........

හිතට ආපූ අදහසක් වචන කරලා වට්සැප් ස්ටේටස් එකට දැම්මේ හැන්දෑවේ අහස දිහා බලාගෙන ඉද්දී දැනුන මූසලකම නිසාමයි ..... මං තේරුම් ගත්තා මං නොදැනුවත්වම බැඳීමකට හිර වෙලා කියලා .... ලැබෙයිද නොලැබෙයිද කියලවත් හිතාගන්න බැරි බැඳීමකට හිර වෙලා කියලා ...... අද ඉස්කෝලෙදී අශෝත් එක්ක උන සංවාදේ , එයා ගැන හිතනකොට මගේ ඇඟ ඇතුලේ ගලාගෙන යන අමුතු හිරිය ... මෝල් ගහකින් පිටි කොටනවා වගේ ගැහෙන පපුව .... ඒ වගේ බැඳීමකට හිර වෙලා කියන්න සාක්ශී ... අයෝශ් .....මං ගේ උනාට එයා ගේ ද කියන්න මං‍ දන්නේ නෑ ... එයාගේ තාත්තා බාප්පාව දන්නවනන් මගේයි අශෝගෙයි සම්බන්ධයක් ඇති උනත් කැමැත්තක් දෙයිද කියන්න මං දන්නෙ නෑ ... කොටින්ම කියුවොත් මාව එයා පිළිගනීද කියන්න මං දන්නේ නෑ ..ඇයි ඉතින් මාව දැක්කත් ඇතිනේ මූණ අකුළා ගන්නවානේ ... හැකරැල්ලා .... ඉතින් එයාගේ අතක් අල්ලාගෙන ඉස්සරහට යන්න බලාපොරොත්තුවක් තියාගන්න බැරි තරම් මං අවලමෙක් කියලා තමා මට හිතෙන්නේ ...හ්ම්ම් සමහරවිට මාව කාටවත් ඕනේ නැතුවැති ... ඕන කමක් තිබ්බනන් මගේ තාත්තා මාව අතාරිද ? අම්මා ? මාව ඕන වෙන්නෙ නැතුවැති ... මං මිස්ටේක් එකක්ද .... කඳුලු ඕනේම නෑ මං කැමතිම නෑ කඳුලු වලට...

අද උදේ මිහිර මනුජ මගේ අම්මා මොකද කරන්නේ කියලා ඇහුවම මං සද්ද නැතුව හිටියේ කියන්න දෙයක් හිතාගන්න බැරි උන නිසාමයි .... ඒත් මිහිරයා රෝන්ග් සයිඩ් යන්න ගත්ත නිසා මට ඇත්ත කියන්න සිද්ද උනා, අම්මා තාත්තා දන්නෙ නැති උනාට ඒ දෙන්නට වැරැද්දක් කියන්න , තරහා ගන්න මට බෑ.... දුකක් කලකිරීමක් විතරයි මට තියෙන්නේ ඒ ගැන .. ඉතින් මං කීවා මම කවදාවත් මගේ අම්මා තාත්තා කවුද කියන්න දන්නේ නෑ කියලත් , ෆොටෝ එකක්වත් දැකලා නැති අනාථයෙක් කියන්නත් ,දන්න දවසේ ඉදන් බාප්පා මාව බලාගත්තා කියන්නත් විතරයි දන්නේ කියලා ..... ඒ දෙන්නම මං දිහා බලාගෙන හිටියා විතරයි මනුජයා ටිකක් වෙලා බලාගෙන ඉදලා පිටට තට්ටුවක් දාලා සද්ද නැතුව එතනින් යන්න ගියා .....ස්ස-සම- සමහරවිට ඒ දෙන්නටත් මාව ඕනේ නැතුවැති ....හ්ම්ම් කමක් නෑ මාව බලාගත්ත බාප්පා වෙනුවෙන් මේ දේවල් දරාගෙන ඉන්නවා ..මං දන්නවා කවුරු නැති උනත් බාප්පා මාත් එක්ක ඉඳීවී ඒ නිස බාප්පා වෙනුවෙන් මට කරන්න පුළුවන් එකම දේ ඉගෙන ගන්න එක , බාප්පම මට කීවා එයා මං ගැන සතුටු වෙන්න ඔනෙනන් මං ඉගෙන ගන්න පැත්තෙන් ඉහළටම යන්න ඕනේ කියලා .....ඒ නිසා මගේ බලාපොරොත්තුව ඒක විතරයි .... කරන්න පුළුවන් දේ මං කරනවා .... මම තනියම ඉස්සරහටම යනවා ...බැඳීම් ඕනේ නෑ ...මට මං ඉන්නවා බාප්පා ඉන්නවා .... බාප්පා වෙනුවෙන් , මං වෙනුවෙන් ඉගෙන ගන්නවා වෙන දේවල් ඕනේ නෑ.....හ්ම්ම්ම්ම්ම්ම්