De weg van de liefde

Hoofdstuk 3 - Machtsspelletje

Hoe Jesse aan zo'n knappe vriendin komt terwijl hij dag en nacht met zijn neus in de boeken zit, is Neil een raadsel. Hij kijkt zijdelings naar de bende rondom de salontafel. Hij en zijn vrienden hebben het gebroken glas en de plakkerige resten op de vloer gelaten voor wat het is en ze zijn simpelweg aan de eikenhouten eettafel gaan zitten. De troep kan hem persoonlijk niks schelen, maar hij denkt dat Marijn de sfeer zal proberen te lijmen en zich daarom gedwongen voelt om het op te ruimen. Als het tussen hem en haar gaat, weet hij wel zeker dat hij de langste adem heeft.

'Die tattoos zijn niet zo'n goed idee,' besluit Ewald op dat moment. Als het op stomme acties uitvoeren aankomt is hij altijd de pineut, maar deze keer gaat het hem toch te ver. Prima, Neil laat zijn brein zoals altijd over meer ideeën tegelijk gaan en daarom haalt hij slechts zijn schouders op.

'We kunnen gebruikmaken van het strand,' heeft Olivier de meest briljante opmerking van de avond. Duh, waarom denkt die dat hij heeft toegestemd om de godganse zomervakantie hier door te brengen?

Neil knikt geduldig en perst er zo vriendelijk mogelijk uit: 'We kunnen de trend met de fles doen. Als de hals naar jou gericht wordt, mag je iemand anders met een ei bekogelen.'

Oliviers ogen beginnen te glimmen en Neil zet een mentaal vinkje bij dat idee.

De deur gaat open.

'Ah, daar heb je Neil net,' hoort hij zijn vader achter zich zeggen en Neil draait zich verstoord om, om Marijn met een opgetrokken wenkbrauw te bekijken. Spant ze nu zelfs al zijn vader voor haar karretje? Haar ambities liggen hoger dan hij aanvankelijk dacht.

'We hebben al kennisgemaakt,' antwoordt Marijn. Hij ziet haar blik naar de salontafel schieten.

'Jongens, wat is dat nou?'

Natuurlijk moet zijn vader het weer verpesten.

Brutaal antwoordt Neil: 'Ja, dat wist Marijn al. Ze wilde het niet opruimen.' Hij kijkt haar spottend aan.

Zijn vader kijkt niet vaak onzeker, maar deze keer heeft hij moeite met de situatie. Hij kijkt vragend van hem naar Marijn en praat uiteindelijk tegen haar. 'Dat hoef je ook niet te doen hoor. We zijn er prima toe in staat om dergelijke ongelukjes zelf op te ruimen, zoals Neil heel goed weet. Voor de grote klussen hebben we een schoonmaker in dienst.'

Dat is niet de reactie die Neil verwachtte en hij fronst zijn voorhoofd. 'Wacht. Wíe ben je precies?'

'Ik ben jullie nieuwe kokkin voor deze zomer,' zegt ze. 'Hoezo, wie dacht jij dat ik was?'

'De vriendin van Jesse,' antwoordt Neil, te verbluft om met een ander antwoord te komen.

Marijn kijkt sceptisch en dat kan hij haar niet kwalijk nemen. Hun blik over en weer zegt echter genoeg: de toon is gezet. Hij bedenkt meerdere opties. Op welke manier zal hij deze vakantie te werk gaan om het zo interessant mogelijk voor zichzelf te maken?

Ineens tevreden leunt hij achterover in zijn stoel. Haar aanwezigheid biedt allerlei onverwachte perspectieven en hij kan niet wachten totdat de komende weken zich ontvouwen.

'Weet de rest al van je komst?'

'Alleen Jesse,' zegt ze. Ze knijpt haar ogen een beetje samen en die blik boort ze in het zijne. Als Neil kon spinnen, had hij dat gedaan. Kan hij het zo organiseren dat hij erbij is als ze de tweeling ontmoet? Gewoon, om een goedgeplaatste opmerking te maken.

'Waar zijn Indigo en Elariel eigenlijk?' Komt zijn vraag nonchalant genoeg over? Zijn vader heeft in ieder geval niks door.

'Het is elf uur. Die slapen nog.'

O ja, dat is inderdaad logisch. Neil wordt meteen chagrijnig omdat hij daar zelf niet aan dacht.

'Als dat alles is,' sneert hij. 'We zijn hier bezig met geld verdienen.' Demonstratief keert hij zijn rug naar de twee en kijkt naar Olivier en Ewald, die alles zonder commentaar hebben gevolgd.

Zijn vrienden zijn die stemmingswisselingen wel gewend en ze knikken.

'Leuk om je te leren kennen,' mompelt Olivier tegen Marijn, flirt die hij is.

Neil reageert niet op de afscheidsgroeten. Hij is al druk bezig met bedenken hoe hij haar kan gebruiken in het voordeel van de Passagiers.