De weg van de liefde

Hoofdstuk 16 - Lekkage

De miezerregen van gisteren verandert 's nachts in een stortbui en Indigo schrikt wakker als ze iemand op haar deur hoort kloppen. Met pijn en moeite wankelt ze er naartoe.

'Marijn, wat doe je hier?' vraagt ze, een geeuw onderdrukkend. Ongestoord in bed kunnen liggen tijdens zo'n hoosbui is het beste gevoel ter wereld en nu heeft iemand dat momentje onderbroken.

'Het lekt in mijn kamer,' geeft Marijn aan. 'Het spijt me dat ik je stoor, Indigo, maar ik weet niet wat ik moet doen.'

Het langere meisje wringt met haar handen. Indigo klemt haar vingers om de rand van de deur en probeert na te denken. 'Worden je spullen nat?'

'Nee, ik heb een emmer op de vloer gezet. Ik denk dat we vanaf morgenochtend het beste de schade op kunnen nemen.'

'Oké.' Indigo wil niet rot doen, maar waarom komt ze haar dat vertellen? 'Dus je kan gewoon verder slapen?'

'Ik eh...' Marijn kijkt onzeker. Indigo weet dat ze de woorden uit de ander moet trekken en zucht inwendig. Uiterlijk kijkt ze slechts extra vragend. 'Kan ik bij jou slapen? Het getik in de emmer zorgt voor een vreselijk geluid.'

Het hoge woord is eruit en Marijn kijkt Indigo hoopvol aan.

'Tuurlijk.' Als ze maar opschiet, Indigo krijgt koude voeten.

'Super, ik haal wat spullen en regel de rest verder zelf,' zegt Marijn ijverig. Ze voegt de daad bij het woord.

Indigo staart haar na en besluit dat ze nu wel weer in bed kan gaan liggen. Ze slaapt alweer bijna voordat Marijn klaar is met haar voorbereidingen.

***

'Goedemorgen,' zingt Indigo en ze maakt een pirouette in de eetkamer, waar haar broers en Elariel haar aanstaren alsof ze niet helemaal goed snik is.

'Wat?'

'Om te beginnen is het middag,' antwoordt Neil lijzig.

'En het regent pijpenstelen,' vult Elariel aan, waarbij ze naar het raam knikt waar inderdaad trieste stroompjes water vanaf druipen. 'Wat een klotedag.'

Indigo vindt het wel gezellig klinken.

'Maar jouw kamer lekte tenminste niet,' herinnert ze dan haar bezoeker van vannacht. Alles was alweer opgeruimd toen zij wakker werd. Dat heeft Marijn goed gedaan. 'Hebben jullie Marijn al gesproken?'

Jesse kijkt op: 'Ik zag haar vanochtend uit jouw kamer komen, maar ze ontwijkt iedereen een beetje, volgens mij. Ik heb haar verder niet gesproken.'

Jesse kijkt wel nonchalant, maar iedereen kan zien dat hij tot over zijn oren verliefd is geworden op hun kokkin. Indigo onderdrukt een grijns en ze knikt slechts ernstig. 'Ja, het lekte dus in haar kamer.'

'Wat zegt pa daarover? Is er al een specialist gebeld?' vraagt Max.

Jesse knikt onstuimig om te laten blijken dat hij het eens is met die vragen.

'Geen idee, waar is pa eigenlijk?' Indigo kijkt zoekend rond.

'Nog steeds bij Zabina. Je moet het met ons doen.'

Indigo kijkt naar Neil en zegt bits: 'Prima, dan doe ik dat. Bel jij zo'n dakdekker, of wat er ook nodig is?' Daar heeft zij toch geen verstand van?

Neil blijft haar dagelijks verrassen. Want ze had verwacht dat hij haar vraag simpelweg zou negeren, of haar botweg weigeren, maar hij haalt slechts zijn schouders op en pakt dan zijn telefoon om vervolgens te bellen.

Na het gesprek kijkt hij haar aan en zegt: 'Nu tevreden? Er komt zo snel mogelijk iemand aan.'

Marijn komt op dat moment binnen en ze kijkt vragend naar de tafel, waar de uitgestalde lunch bijna volledig opgegeten is. Hun kokkin is zonder meer uiterst getalenteerd in haar vak. 'Zijn jullie klaar?' vraagt ze beleefd. 'Ik kan zo ook wel terugkomen.'

'Neem maar mee,' antwoordt Elariel. Ze wappert ongeïnteresseerd met haar hand. Indigo zucht. Haar tweelingzus kan altijd zo heerlijk uit de hoogte doen. Ook nu heeft ze meer aandacht voor haar telefoon dan voor Marijn, die om haar heen laveert. 'Kijk, Neil,' wijst ze naar haar scherm. 'Je idool komt naar Badena toe.'

'Idool? Ik heb geen idool, ik bén een idool,' zegt Neil, voorspelbaar als hij is. Toch grijpt hij naar Elariels telefoon en hij bekijkt de betreffende foto.

'Angel, toch?'

Indigo moet grijnzen als ze Neils gezicht heel even ziet opleven voordat hij dat weer achter zijn stoïcijnse masker verbergt. Hij kan veel mensen voor de gek houden, maar haar niet.

Marijn laat een bord vrij hard op een andere vallen bij het opstapelen, en Elariel en Neil kijken verstoord naar haar voordat Neil verder praat: 'Zij is gewoon een mede-Badenaar,' geeft hij scherp aan. Elariel lacht naar haar zus, zij weten wel beter.

'Prima, prima,' sust ze.

'En bovendien is dat een oud bericht,' zegt Neil na een korte stilte, wat maar weer bewijst dat het hem lang niet zo koud laat als hij doet voorkomen. Dat beseft hij ook, want hij zet het scherm op zwart en gooit het terug naar zijn zus. 'Zie je mij boeien?'

Marijn loopt weg met de borden. 'O, wacht,' herinnert Indigo het zich dan. 'Marijn, er komt straks een dakdekker voor de lekkage.'

Marijn draait zich met een lach naar haar toe. 'Super, dankjewel,' antwoordt ze. 'Dan kan ik vannacht weer lekker slapen.'

'Hoop je,' zegt Neil, net hard genoeg zodat zij het kan horen.

Neil is weer terug zijn vervelende zelf. Indigo rolt met haar ogen.