De weg van de liefde

Hoofdstuk 8 - Familie

Marijn leunt met haar buik over het aanrecht en ze scrolt door de tablet die Neils vader haar heeft gegeven. Ze gebruikt hem ook daadwerkelijk waarvoor die gekocht is, merkt Neil op. Hij ziet diverse recepten van baksels voorbij komen. Voor iemand die alleen maar voor eten koken is aangenomen, neemt ze dat behoorlijk serieus op.

'Ieuw,' zegt ze ineens en Neil gluurt over haar schouder als ze automatisch haar hoofd naar achteren trekt. Het beeld van een pannenkoek vol gaatjes verdwijnt van het scherm en hij ziet Marijn demonstratief rillen.

'Wat "ieuw"?' Nieuwsgierig geworden pakt Neil de tablet van haar over en scrolt terug. Hij heeft Marijn met die actie verrast en daarom lukt het haar niet hem tegen te houden. Als ze ernaar grijpt, houdt hij het apparaat hoog boven zijn hoofd vast en hij grinnikt vervolgens plagerig. Marijn kijkt boos.

'Geef terug.'

'Wat is er mis met deze pannenkoek?' Ter verduidelijking wijst hij naar het recept. Als hij naar haar kijkt, ziet hij dat ze haar hoofd af heeft gewend.

'Die gaatjes,' zegt ze uiteindelijk, als blijkt dat hij haar niet met rust zal laten totdat hij zijn antwoord heeft. 'Het heet trypofobie. Het maakt me ongemakkelijk als ik daarnaar moet kijken.'

Neil kan de overwinnende grijns maar moeilijk van zijn gezicht vegen als hij de tablet weer teruggeeft nu hij zijn antwoord heeft. Natuurlijk heeft hij groot ingezoomd op de belastende afbeelding.

Trypofobie, dat moet hij onthouden.

Er klinkt rumoer vanuit de gang en een hoge damesstem schalt door het huis: 'Joehoe, is er al iemand wakker?'

Marijn kijkt hem vragend aan en mimet: 'Wie is dat?'

Neil sluit zijn ogen en zegt berustend: 'Dat is Pamela, de moeder van de tweeling.'

Ze bekijkt hem onderzoekend, maar omdat hij geen aanstalten maakt om de keuken uit te lopen, doet ze dat zelf. 'Goedemorgen,' hoort hij haar beleefd zeggen. 'Waar kan ik u mee helpen?'

Neil gluurt om het hoekje, waar Pamela met haar jongste dochter, Vayén, tegenover Marijn staat. De twee vrouwen hebben qua uiterlijk wel wat van elkaar weg. De haren van Pamela zijn grijsblond geverfd en in een opzichtige knot vastgezet. Gelukkig heeft ze haar make-up vandaag licht gehouden, waardoor ze deze keer best leuk is om naar te kijken. Van alle vrouwen in Robberts leven, mag hij Pamela het minste.

'En wie ben jij, als ik vragen mag?'

Het is in ieder geval geen liefde op het eerste gezicht tussen die twee. Neil grijnst, zoals altijd is hij in voor wat drama.

'Mijn naam is Marijn, ik kook deze vakantie voor Robbert en de kinderen,' antwoordt Marijn gehoorzaam. Ze bukt zich en buigt zich iets naar Vayén toe. 'Hallo, wat leuk om jou te zien.' Ze probeert het achtjarige meisje een hand te geven, maar Pamela trekt haar dochter dicht tegen zich aan.

'Niet zomaar met vreemde mensen praten,' zegt ze snijdend.

Neil krijgt bijna medelijden met Marijn. Bijna.

Marijn blijft onverstoorbaar en ze zwaait eventjes. 'Ik heet Rozemarijn Walden,' stelt ze zich formeel voor. 'Als jij me jouw naam vertelt, kennen we elkaar een beetje.'

Vayén lacht naar Marijn en ze zwaait dan terug. 'Ik heet Vayén,' zegt ze plechtig. 'Ik ben de zus van Indigo en Elariel.'

Neil weet dat Marijn tot nu te beleefd is geweest om naar de verdachte leeftijden van hem en zijn broers en zussen te vragen. Jesse en hijzelf schelen een half jaar, terwijl er ook maar een half jaar tussen de tweeling en Max zit. Het bewijst dat Robbert zich keer op keer teveel mee laat slepen als het om het schone geslacht gaat. Robbert is een charmante man en het lukt hem steeds opnieuw om een vrouw te laten denken dat zijn leven om haar draait. Niemand van zijn exen heeft zijn vader echter vast kunnen houden en uiteindelijk hebben ze dat geaccepteerd – de ene met meer moeite dan de ander.

Pamela is de meest vasthoudende gebleken. Hoewel ze al zo'n tien jaar een relatie heeft met de vader van Vayén, blijft Robbert haar eerste en grootste liefde, en iedereen in haar omgeving weet dat.

'Wat leuk om je te leren kennen, Vayén,' zegt Marijn intussen. 'Volgens mij heeft jouw moeder wat zaken af te handelen hier. Als zij het goed vindt, mag jij wel even bij mij in de keuken blijven. Ik probeer wat voor de lunch te verzinnen en ik denk dat jij mij daar heel goed mee kan helpen.'

Pamela kijkt chagrijnig. Neil grijnst. Hij weet dat zij haar dochter mee heeft genomen omdat haar dan minder snel de deur wordt gewezen. Zonder die buffer praten ook haar oudste dochters nauwelijks met hun moeder. Waar het voor hem een last-minute beslissing is geweest om deze vakantie bij zijn vader te vertoeven, zijn Elariel en Indigo hier veel vaker te vinden.

'Dat is juist goed,' wijst hij Pamela daarom fijntjes op de feiten. 'Hoe langer Vayén hier is, hoe langer jij hier kan zijn.'

Als beloning krijgt hij een dodelijke blik van haar. Jammer dat hij het niet op heeft genomen. Is het misschien een idee om een gekke-bekkenverzameling op te starten en daar een reeks van te maken, tussen de andere filmpjes door?

Peinzend laat hij de dames zonder enige vorm van een groet achter en verdwijnt naar zijn slaapkamer om dat idee verder uit tewerken.