De weg van de liefde

Hoofdstuk 1 - De nieuwe kokkin

Een jaar later

'Als je onthoudt dat de liefde van een man door de maag gaat, zal het helemaal goedkomen,' hoort Jesse, terwijl hij langs de openstaande deur van zijn vaders kantoor loopt.

Nieuwsgierig gluurt hij om het hoekje en ziet hoe zijn vader over zijn bureau buigt om de hand van zijn gast vast te pakken. De dame in kwestie zit met haar rug naar hem toe, waardoor haar lange blonde haren hem als eerste opvallen. Aan de glinstering in zijn vaders ogen te zien, is ze knap.

Jesse knarst met zijn kiezen en bedenkt of hij het intieme onderonsje zal storen of niet.

'Als blijkt dat je zo lekker kan koken als je moeder heeft gezegd, trouw ik met je.'

'Ahum, pa,' roept Jesse en hij stormt de kamer binnen. De jonge vrouw trekt haar hand meteen uit die van zijn vader. 'Zoiets zeg je niet!'

'Marijn is jonger dan jij,' antwoordt zijn vader en hij ziet er niet uit alsof hij erg onder de indruk is van zijn zoons barse woorden. 'Ze begrijpt heus wel dat ik een grapje maakte.'

Jesse staart naar Marijn en ziet hoe een blos haar bleke wangen kleurt. Ze kijkt met grote ogen terug en vatte de woorden overduidelijk niet als een grap op.

'Met jouw geschiedenis zeker,' bromt Jesse. Geen enkele vrouw is veilig in zijn vaders omgeving, wat de reden is dat hij het aannemen van personeel voor zijn rekening heeft genomen. De moeder van Neil werkte eerst ook voor hen.

'Ik ben te charmant,' is zijn vader het met hem eens. Hij kijkt er gepast berouwvol bij.

Het is waar, want ondanks zijn slechte gevoel hierover voelt Jesse hoe zijn mondhoeken automatisch omhoog krullen.

'Maar Jesse, wees niet bang. Zij is écht te jong voor me. Bovendien blijft ze alleen deze zomer, juist omdat jullie er dan allemaal zijn.'

Nadenkend kijkt Jesse van zijn vader naar het meisje. Misschien is zijn vader onschuldig, met de nadruk op misschien, maar hij heeft geen idee wat deze Marijn denkt. Uiteindelijk maakt hij een besluit. Hij pakt haar hand vast en stelt zich voor: 'Hallo, ik ben Jesse Buyssen van Hallandt.'

Laat haar maar voelen dat ze in dienst komt bij mensen van adel.

'Mijn naam is Marijn Walden,' antwoordt ze. Haar stem is laag en rustig. Haar handdruk is stevig. 'Ik kom deze vakantie voor jullie koken.'

'Ze heeft goede connecties,' knipoogt zijn vader. Hij wil verder praten, maar Marijn schudt haar hoofd en daar luistert die naar. Normaal gesproken babbelt zijn vader een eind weg, waardoor zijn zwijgen behoorlijk opvalt. Daar moet hij nog eens dieper in duiken, maar nu bekijkt hij Marijn van top tot teen. Hij zorgt bewust voor een misprijzende blik op zijn gezicht. Als ze maar niet denkt dat ze het makkelijk gaat krijgen in hun villa.

Ze is inderdaad knap en haar grote donkerbruine ogen geven haar een onschuldig uiterlijk. Hij weet dat dat de gevaarlijkste vrouwen zijn, kijk maar naar Pamela: de moeder van Indigo en Elariel.

'Hoe oud ben je?'

'Bijna negentien, net zoals de tweeling,' haast zijn vader zich om antwoord te geven. 'Serieus Jesse, ik zal niks met haar beginnen. Beloofd.'

'Ik ben hier alleen om te koken,' zegt Marijn en ze kijkt hem ernstig aan. 'Na de vakantie zal ik een andere baan zoeken, maar ik kreeg deze kans en die grijp ik aan.'

'Je komt me bekend voor,' kapt Jesse haar abrupt af. Hij bekijkt haar dreigend en ze krimpt een beetje in elkaar. Ze kijkt ook weg en ze ziet er daardoor uit alsof ze wat te verbergen heeft. Het enige wat ze echter doet is haar schouders ophalen.

Daarna negeert ze hem en draait ze zich naar zijn vader toe. 'Als dat alles is, Robbert, dan ga ik weer om in te pakken. Morgen kan ik beginnen.'

'Spreek je mijn vader nu al met de voornaam aan, wie heeft je daar toestemming voor gegeven?'

'Ik,' zegt zijn vader koeltjes. Hij kijkt Jesse fronsend aan. 'Ik vertrouw erop dat je je deze zomer gedraagt.'

Dat zullen we nog weleens zien, denkt Jesse.