De weg van de liefde

Hoofdstuk 23 - De zoen

Waarom heeft ze de waarheid gesproken? Als ze gewoon had gezegd dat haar moeder Angela Walden heet, de achternaam van haar vader en ook die van zichzelf, had Marijn zich nu niet zo ongemakkelijk gevoeld. Laat Jesse het onderwerp echt rusten, of doet hij maar alsof? Ze weet het niet.

Ze probeert haar aandacht bij zijn verhaal te houden, maar dat kost haar de nodige moeite. Veel liever krijgt ze een lastig recept om haar tanden in te zetten.

'Waar denk je nu aan?'

Verschrikt kijkt Marijn op. Is Jesse boos dat ze uitzonede? Aan de glimlach te zien die tot aan zijn ogen rijkt, is dat niet het geval.

'Het is oké,' stelt hij haar gerust. 'Ik besef dat mijn passie wel erg zware kost is op zo'n zonnige donderdagochtend.'

'Sorry,' zegt ze toch. 'Ik eh... ik dacht aan een recept. Míjn passie is eten.' Mocht hij dat nog niet doorhebben.

'Heb je ons familiereceptenboek al eens ingekeken?' vraagt hij plotseling. 'De vrouwen in mijn familie – en dan bedoel ik de eerdere generaties – stonden graag in de keuken en ze hebben stuk voor stuk hun beste recepten opgeschreven. Het verhaal gaat dat het boek van moeder op dochter is doorgegeven en dat iedereen er minimaal één nieuw recept aan toe moet voegen. Misschien heeft Indigo dat boek wel gekregen? Ik denk niet dat Elariel hem heeft.'

'Dat vraag je aan mij?'

'Huh? O, nee. Ik dacht hardop. Zou je het leuk vinden om dat receptenboek in te zien? Ik heb gehoord dat er echte pareltjes in staan.'

Marijn voelt hoe haar mondhoeken automatisch omhoog krullen. Is het normaal dat ze hiervan moet watertanden? Dát is nou een onderwerp waar ze wat mee kan. Haar enthousiaste geknik is voldoende antwoord voor hem.

'Ik ga erachteraan voor je,' belooft hij. Zijn glimlach is prachtig en heel even verdwaalt ze in de donkere diepte van zijn blik. Alsof hij dat doorheeft, kijkt hij meteen een standje intenser. Marijn slikt moeilijk terwijl haar hart op hol slaat.

Jesse buigt zich dichter naar haar toe. Waar hij haar eerst recht aankeek, heeft hij zijn blik nu op haar lippen gericht. Marijn voelt hoe er honderden vlinders een rondedans maken in haar maag. Zonder dat ze er wat over te zeggen heeft, bijt ze op haar onderlip. Ze kijkt hem smekend aan.

Hij reikt weer met zijn hand naar haar gezicht, net zoals in de auto. Met zijn duim veegt hij over haar bovenlip, waardoor ze haar tanden hun grip laat verliezen. Marijn slikt. Haar hele lichaam maakt zich klaar om gezoend te worden. Haar brein heeft zich in een ver hoekje van haar schedel teruggetrokken en haar hart roept allemaal tegenstrijdige signalen naar haar spieren. Ze voelt zich licht in het hoofd worden.

Jesse kijkt haar even vragend aan. Bijna onmerkbaar verschuift hij zijn hand zodanig dat vier vingers op de aanzet tussen haar nek en haar schedel liggen. Zijn palm rust licht op haar haren.

Langzaam, zo langzaam, brengt hij zijn gezicht dichter bij het hare. Ze krijgt alle kansen om hem een halt toe te roepen, maar geen haar op haar hoofd dat daaraan denkt. Als zijn lippen haar bijna raken, sluit ze haar ogen. De zoen begint vederlicht, maar wordt al snel steviger. Met hun lippen keurig op elkaar is de kus kuis te noemen, maar zo voelt dat niet aan voor Marijn. Het lijkt wel alsof er vuurwerk afgaat achter haar oogleden. Zijn haar botten nu in pap veranderd?

Ineens komt de gedachte van een rijmpje dat ze ooit op de middelbare school gehoord heeft op in haar brein. Een kus is een afdruk van een indruk, die met nadruk vraagt om een herdruk. De kus is nog niet eens afgelopen, maar nu al snakt ze naar een volgende.

Jesse neemt een korte pauze en dan zoent hij haar opnieuw. Voorzichtig knabbelt hij aan haar onderlip, waardoor ze haar mond voor hem opent. De kus is niet meer kuis.

Buiten adem, alsof ze een marathon heeft gelopen, duikt Marijn weer op in de echte wereld. Ze weet dat haar wangen rood zijn en dat haar borstkas razendsnel op en neer gaat. Jesse glimlacht terwijl hij haar gezicht in zich opneemt, eindigend bij haar ogen.

'Dat was fijn,' zegt hij. Marijn voelt zich het toppunt van sulligheid als ze knikt. Ze lacht verlegen en probeert zijn ogen te ontwijken. Dat staat hij niet toe. Met een enkele vinger duwt hij haar kin omhoog. Wat zoekt hij in haar ogen? Goedkeuring?

'Zullen we de strijdbijl voor deze zomer begraven?' vraagt hij. 'We hebben het niet over de toekomst, maar genieten van de tijd die we nu samen hebben.'

Vraagt hij nu om vrijblijvende seks? Ze hebben net alleen gezoénd.

Maar dat was wel een ervaring die Marijn graag wil herhalen. Twijfelend staart ze hem aan. Haar tijd aan de Miljonairsboulevard zal absoluut beter zijn met hem aan haar zijde.

'Dat is goed,' zegt ze. 'Maar houd het wel geheim, mocht het toch niet bevallen. Dat scheelt weer gedoe.'

Nu kijkt hij haar aan alsof ze een verborgen boodschap in die woorden moet hebben gezet. Ze meent echter elk woord van wat ze zei en daarom kijkt ze hem open en eerlijk aan.

Zijn ogen beginnen te glinsteren. Hij pakt zijn portemonnee en legt wat bankbiljetten onder de glazen, waarna hij haar hand pakt en haar overeind trekt. Die hand laat hij daarna niet meer los en Marijn dompelt zich in het gevoel van geliefd zijn. Diep in haar hart weet ze dat hun overeenkomst waarschijnlijk voor problemen zal zorgen, maar daar wil ze nu niet aan denken.

'Heb je zin om een eindje te gaan rijden?' stelt Jesse voor. 'Als we het thuis een geheim moeten houden, wacht ik liever even met weer teruggaan.'

Marijn heeft nog wel wat tijd. 'Als we niet te ver gaan, moet dat geen probleem zijn.'

'Ik help je wel met een menu voor vanavond verzinnen,' zegt Jesse ijverig.

Ze lacht. 'Prima, noem al je favorieten maar op,' zegt ze goedmoedig.

Zijn vader zei het eerder al: de liefde van de man gaat door de maag, en Jesse blij maken is iets wat ze graag doet.