De weg van de liefde

Hoofdstuk 34 - Filmavondje

'Marijn, je bent er vanavond toch wel bij?' Indigo zet zich af en belandt elegant op het aanrechtblad dat Marijn net heeft afgenomen.

'Nu ben je nat,' zegt Marijn en ze laat het doekje in haar handen zien. Bij Elariel zou ze heel anders hebben gereageerd, maar gelukkig gaat het nu om Indigo.

'O, dat droogt vanzelf wel weer op. Deze korte broek kan daar wel tegen.' Indigo haalt haar schouders onbekommerd op en gaat dan zo zitten dat ze de kruiden naast haar kan reorganiseren. Zorgvuldig haalt ze een dor takje uit de rozemarijn.

Indigo zoekt vaker de gezelligheid op in de keuken, maar zij is daar niet de enige in. Max doet dat herhaaldelijk, en als Jesse en Marijn op goede voet met elkaar staan, komt die ook graag buurten.

Zelfs Neil en Elariel lopen onregelmatig binnen, om random in een kast te rommelen en daarna weer te vertrekken. Dat laatste is tenminste het geval als Marijn aanwezig is. Deze keuken is, zoals in de meeste huizen, met recht het hart van het huis. Het was een grote reden voor Marijn om voor de koksschool te kiezen. Ze houdt van een goede sfeer om zich heen en ze houdt van lekker eten.

'Nou?'

O ja, Indigo had een vraag gesteld.

'Ik denk niet dat de rest het zal waarderen,' probeert ze een harde nee te voorkomen. Marijn noemt geen namen, maar ze weten allebei dat ze met "de rest" Elariel bedoelt.

'Iris en Sophie vroegen ook naar je,' zegt Indigo triomfantelijk. 'Dus je komt gewoon.'

'Indigo.' Marijn zwijgt. Het is lastiger dan ze dacht om hardop hun verschillen te benoemen. 'Ik ben de kokkin, geen vriendin,' probeert ze voorzichtig.

'Onzin. Je bent nu al weken bij ons en ik vind je erg aardig. Ik zie jou wel als een vriendin.'

Met die woorden laat ze Marijn zwijgen, die zelfs lichtelijk ontroerd raakt door Indigo's eerlijke reactie.

Indigo knijpt haar ogen een beetje samen, waardoor haar schattige voorkomen ineens iets gevaarlijks krijgt. 'Hoezo? Vind je mij niet aardig?'

Het jongere meisje is een ster in pruilen en daar maakt ze nu ongenadig gebruik van.

Ondanks zichzelf moet Marijn lachen en ze antwoordt haastig: 'Jazeker, ik vind jou erg aardig, maar-'

'Niks, maar.' Gedecideerd springt het blauwharige meisje van het aanrecht af en komt daardoor bijna neus aan neus met Marijn te staan. Lachend maakt ze zich breed en staat ten overvloede op haar tenen, waardoor ze in alle opzichten groter is dan Marijn. 'Je komt gewoon.'

'En eerst zorg ik ervoor dat alles klaarstaat wat betreft het eten?' vraagt Marijn fijntjes. Zij heeft ook wat pijlen op haar boog.

Indigo's houding zakt iets in en Marijn ziet het lampje bijna aangaan zodra het kwartje valt.

'Nee, dat is niet de bedoeling,' is Indigo het dan met haar eens. 'Als je een gast bent, hoef je niet voor ons te zorgen. Dat zal dan mijn taak zijn, omdat ik de gastvrouw ben en iedereen heb uitgenodigd.'

Trots op die gedachte, kijkt ze Marijn triomfantelijk aan.

Die trekt slechts een wenkbrauw omhoog. Ze heeft het doekje weggelegd en vouwt haar armen over elkaar.

Indigo's ogen flitsen door de keuken en ze heft langzaam haar vinger op om die willekeurig ergens heen te willen wijzen. Op dat moment heeft ze door dat ze niet weet wat haar volgende stap moet zijn, waarna ze onzeker naar Marijn gluurt.

'Zal ik je helpen?' vraagt die liefjes.

Hoewel Indigo opgelucht kijkt, schudt ze toch vastberaden haar hoofd. 'Nee, nee. Ik kom er wel uit. Ik heb nog eventjes.'