De weg van de liefde

Hoofdstuk 11 - Verjaardagen

Vandaag is Marijn jarig, maar alle aandacht gaat uit naar Elariel. Als ze daar wat over had willen zeggen, had ze eerder moeten zijn. Marijn weet dat ze haar kans nu heeft verkeken, maar er was nooit het juiste moment om met dat specifieke feitje op de proppen te komen.

Ze haalt diep adem en kijkt dan rond in de volgestouwde keuken. Haar haren plakken aan haar rood aangelopen gezicht en ze is blij dat ze een schort voor heeft gedaan, want nu zit dat onder de onbestemde vlekken in plaats van haar kleding. Waarom ze nog zoveel moeite heeft gedaan om al het eten te bereiden weet ze eigenlijk niet, gezien de hoeveelheid alcohol die op dat moment door de Passagiers naar buiten wordt gesjouwd. Er is een grote tent op het strand opgezet, met statafels en in het midden een bar. De ingehuurde deejay zet op dat moment zijn apparatuur neer.

Er zit niet veel kwaad in Neils vrienden, weet ze inmiddels. Bovendien zijn ze altijd in voor een feestje. Het feit dat Robbert hen om hulp heeft gevraagd weegt ook mee als het op hun behulpzame houding aankomt.

'Toch ben ik ervan overtuigd dat iedereen wel aan dat idee mee wil doen.' Met die woorden stormt Olivier de keuken binnen, met Joop in zijn kielzog.

Joop lacht droog: 'Dat lijkt jou een goed idee, zo op het strand?'

Vragend kijkt Marijn op en Joop legt uit: 'Olivier wil graag een same-height party houden.'

'Same-height? Wat moet ik me daarbij voorstellen?'

'Precies wat het betekent,' antwoordt Joop. 'Iedereen moet zich aan mijn lengte aanpassen omdat ik de langste ben. Eigenlijk weet ik niet waarom ik het idee niet toejuich aangezien ik de enige ben die dan niet op klossen hoeft te lopen.'

Marijn stelt zich het idee voor en ze lacht verrast voor zich uit bij die opgeroepen beelden. 'Op het strand is zoiets inderdaad niet heel verstandig,' is ze het met Joop eens. Aan de andere kant, zij: als personeel zijnde, hoeft er niet aan mee te doen en het lijkt haar heel leuk om al die wankelende mensen te zien. 'Hoe zou je aan al die verschillende maten klossen moeten komen?' peinst ze hardop.

'Jij hebt de juiste instelling,' zegt Neil goedkeurend, als hij op dat moment de keuken binnenstapt.

Marijn lacht naar hem, hoewel ze zich onzeker voelt in zijn nabijheid. Zijn gedrag is te onvoorspelbaar voor haar, waardoor ze nooit weet wat ze aan hem heeft. Waarschijnlijk is dat precies de bedoeling, aangezien Neil alleen oog heeft voor wat het beste is voor Neil.

'Staan de koelkasten al klaar?' vraagt ze hem. Kosten noch moeite zijn er voor het feest gespaard, want Elariel verwacht het beste van het beste. Het is de bedoeling dat er nog maanden over háár feest wordt gepraat. Hierdoor weet Marijn ook dat ze niemand moet vertellen dat zij vandaag echt jarig is, omdat ze dan het spotlicht van Elariel steelt.

Ze vertelt de jongens welke etenswaren ze alvast mee kunnen nemen. Daarna gaat ze op een stoel zitten, waarna ze haar rug strekt. Het kraakt bevredigend en ze weet nu al dat ze straks moeite gaat hebben met opstaan. Ze is vandaag negentien geworden, maar ze voelt zich zeker tachtig jaar oud.

Haar telefoon rinkelt.

'Hoi, mama,' neemt ze op.

'Van harte gefeliciteerd met je verjaardag, mijn mooie meisje,' antwoordt haar moeder. Marijn strijkt enkele losliggende haren achter haar oren en ze gaat tegelijkertijd wat beter op de stoel zitten. Het ligt aan het schema van haar moeder of ze elkaar lang zullen spreken, maar de lengte van het gesprek is in ieder geval niet iets waar zij enige invloed op uit kan oefenen.

Marijn bedankt haar en ze probeert niks van haar moeheid te laten blijken.

'Hoe gaat het intussen bij dat gezin waar je nu zit? Hermen is een geschikte man, maar dat wil natuurlijk niks zeggen over hoe zijn broer is. Robberts vrouw is overleden, wist je dat?.'