De weg van de liefde

Hoofdstuk 22 - Achtergrondinformatie

Sinds wanneer denkt hij niet meer aan haar als een golddigger? De kriebels in zijn maag hebben niks met afkeer te maken, zo goed kent hij zichzelf wel. Haar huid voelde aan als satijn en hij wilde maar dat hij zijn arm opnieuw om haar heen kon slaan. Het was zo'n natuurlijk gebaar, op een perfect moment uitgevoerd, aangemoedigd door de marktkoopvrouw.

Jesse heeft Marijn vaker aangeraakt, maar niet eerder had het zo'n grote impact op hem als deze keer het geval was.

'Wat wil je drinken?' vraagt hij haar. Hij is blij te merken dat zijn stem normaal klinkt. Als het zijn gedachten volgde, was hij schor geweest.

'Doe maar een smoothie,' bestelt ze. 'Die met aardbei en sinaasappel ziet er lekker uit.'

Als hij zijn kansen bij haar wil spreiden, moet hij haar pas later vragen wat voor ijs ze wil. Hij verstijft als zijn gedachten tot hem doordringen.

Wil hij dat dit langer duurt? Wat "dit" ook is.

Hebben ze nu een date?

Om zijn verwarring te verbergen, vraagt hij snel om twee smoothies bij de bediening. 

'Vertel eens wat over jezelf,' begint hij het gesprek. Hij weet eigenlijk zo weinig over haar. In eerste instantie had hij daar geen interesse in omdat hij haar niet in zijn leven wilde hebben. Nu is hij echter dodelijk nieuwsgierig.

Automatisch leunt hij dichter naar haar toe. Haar pupillen worden wat groter en haar ademhaling gaat ineens erg snel.

Hij doet zijn uiterste best om geen tevreden glimlachje te tonen.

'Wat valt er te vertellen?' begint ze. Jesse zegt niks en kijkt haar slechts bemoedigend aan.

Na een kleine zucht geeft ze gehoor aan zijn verzoek. 'Ik ben enig kind, mijn ouders zijn gescheiden. Ik woon bij mijn vader, maar omdat ik mijn diploma net heb gehaald ben ik op zoek naar werk. Deze tijdelijke baan heeft mijn moeder voor me geregeld.'

De smoothies worden gebracht en Marijn vouwt haar handen om het koude glas.

'Waarom woon je niet bij je moeder?' Jesse heeft de ervaring dat een kind van gescheiden ouders standaard naar de moeder gaat. Dat is tenminste het geval bij zijn broers en zussen. Het is eigenlijk puur toeval dat ze deze zomer allemaal bij hun vader zijn.

'Mijn moeder is veel op reis.'

Meer zegt ze niet en hij kijkt even vragend voordat hij besluit om dat onderwerp te laten rusten. Hij wil haar niet forceren nu blijkt dat ze daar verder niks over kwijt wil.

'Dus nu ben je wat werkervaring aan het opdoen?' Het geld zal ook een welkome aanvulling zijn.

'Ja, eigenlijk wel. Even weg van mijn thuisomgeving,' zegt ze. 'Intussen ben ik druk aan het solliciteren, al wil dat niet echt vlotten.'

Jesse vraagt zich af wat ze bedoelt met "Even weg van mijn thuisomgeving". Ze ziet er niet uit alsof ze problemen heeft met haar vader. Dan bedenkt hij zich de eerdere gebeurtenissen met dat blonde meisje.

'Rosalie,' heet ze. Marijn krimpt in elkaar zodra hij die naam hardop uitspreekt. Ze krijgt meteen weer grip op zichzelf, maar niet voordat hij haar bange gezicht heeft gezien.

'Je wilde weg van haar,' vist hij. 'Wat heeft ze je aangedaan?' Wat heeft ze eerder ook alweer over haar gezegd? 'Ze is een jeugdvriendin van je.' Mooie jeugdvriendin, als je een ander zo weet te terroriseren.

'Mijn ouders noemen haar een stalker,' zegt Marijn. Ze heeft een opstandig lichtje in haar ogen, waar hij blij mee is. Hij vindt het niet prettig als ze er zo verloren uitzag als net.