De weg van de liefde

Hoofdstuk 27 - Rosalie

Op zaterdagochtend 27 juli slaat het noodlot toe voor Marijn. Ze bevindt zich bijna drie weken in huize Buyssen van Hallandt en als ze op die periode terugkijkt, beseft ze dat geen enkele dag zo rustig is verlopen als ze graag had gezien. Als het mogelijk was geweest om Neil nooit te ontmoeten, tekende ze daarvoor, maar daarentegen is ze verliefd geworden op Jesse en dat maakt heel veel – zo niet alles - goed.

Zich volkomen onbewust van haar omgeving, bevindt ze zich in haar eigen wereldje. Jesse heeft zich aan zijn woord gehouden en een zeer interessant receptenboek voor haar tevoorschijn getoverd. De eerste bladzijden zijn vergeeld en de inkt is zo vervaagd dat ze maar met moeite kan lezen wat er staat. In overleg met Robbert – ze heeft ook eindelijk zijn toestemming om overgebleven maaltijden weg te geven, waar ze intussen een idee voor heeft geformeerd – is ze bezig met het digitaliseren van de recepten.

Het boek bevat een scala aan recepten. In de eerste hoofdstukken worden voornamelijk ingrediënten genoemd die dichtbij huis te vinden zijn – erwten, kruisbessen, lavendel – maar het is Marijn allang duidelijk dat Robbert afstamt van een lange lijn edellieden, omdat al snel de meest exotische kruiden en specerijen – zoals kaneel, kerrie en pepers – zijn neergepend. Honderden jaren geleden was het lang niet zo makkelijk om daaraan te komen als vandaag de dag het geval is.

'Wat ben je aan het doen?' Max komt even buurten. Hij blijft in de deuropening drentelen en kijkt net zo vaak naar haar als de gang in.

Normaal gesproken houdt hij van uitslapen, waardoor Marijn hem vaak pas 's middags voor het eerst ziet.

'Goedemorgen,' verwelkomt ze hem. 'Jij bent vroeg wakker.'

'Dat klopt, ik heb een afspraak.' Max glundert bij die woorden en Marijn glimlacht automatisch mee. Het is zo makkelijk om hem blij te maken.

'Wat leuk, wat gaan jullie doen?'

'Volgens mij wilde ze gewoon langskomen,' antwoordt Max. 'We hebben niet echt iets afgesproken.'

Marijn ziet dat hij in paniek begint te raken, nu blijkt dat hij een heel programma in elkaar had moeten draaien.

'Rustig,' sust ze. 'Dat is toch geen probleem? En als ze wel wat wil doen, dan is er hier genoeg te beleven. Meisjes vinden een strandwandeling heel romantisch.'

Hij heeft een strand tot z'n beschikking, en een lief karakter. Volgens Marijn kan er niet zoveel fout gaan met zijn afspraakje. Als zijn date beseft hoe aardig Max is, zal ze hem vast niet meer laten gaan. Marijn gunt Max wel wat geluk in de liefde.

Veel weet ze niet over zijn moeder. Al heeft ze de informatie over de andere vrouwen in Robberts leven beetje bij beetje bijeen gesprokkeld sinds Pamela haar in het begin zo heeft verrast.

Max' moeder heet Charlize en zij heeft Robbert destijds voor een onenightstand gestrikt. In tegenstelling tot de moeders van Robberts andere kinderen, zijn zij nooit getrouwd geweest. Waar Charlize nu is, weet Marijn niet. Ze veronderstelt dat als iemand wil dat zij het weet, dat die haar dat dan vertelt.

Momenteel vindt ze het vooral knap dat Robbert niet leert van het verleden en op dezelfde voet doorgaat. De liefde met Zabina is al bekoeld, maar Marijn heeft daarna een Victoire ontmoet en zijn huidige scharrel heet Leatitia. Marijn begrijpt waarom zijn kinderen die vriendinnen met een flinke korrel zout nemen.

Max knikt intussen gretig op haar geruststellende woorden en gluurt nog vaker de gang in, richting de voordeur. 'Ze kan elk moment aanbellen,' verheugt hij zich. Hij buigt zich vertrouwelijk naar haar toe: 'Ze is hier al eerder geweest. Heb je haar toen ontmoet?'

'Ik ken niet iedereen die hier langskomt,' lacht Marijn. Ze doet het receptenboek dicht. Straks, als Max op stap is met zijn vriendin, kan ze er opnieuw in snuffelen.

'Rosalie heet ze,' dropt hij de bom.

Marijn stopt abrupt in haar bewegingen. Haar hart slaat razendsnel en ze wordt tegelijk licht in haar hoofd. Zonder het te checken weet ze dat ze lijkbleek is geworden.

'R-Rosalie?'

'Ja, Jesse mocht haar niet zo.' Nu kijkt Max onkarakteristiek boos. 'Hij heeft haar praktisch het strand afgejaagd. Ik kwam haar gisteren weer tegen in de Bazaar en ik heb haar opnieuw uitgenodigd.' Hij komt iets dichterbij en fluistert: 'Niet tegen hem zeggen, oké?'

'Ik... Oké,' antwoordt Marijn hulpeloos. Haar ogen flitsen van hem naar haar omgeving. 'Max... Ik moet even weg. Sorry.'

'Gaat het wel goed met je?'

'Ja, ja. Niks aan de hand. Ik moet even wat uit mijn kamer pakken. Max, veel plezier met je date,' weet ze er nog net uit te brengen.

Max straalt alweer en bedankt haar. Als ze langs hem heen vlucht – anders kan ze het niet noemen – merkt ze hoe hij haar bezorgd aankijkt.

De bel gaat op dat moment en dat zorgt bij hen allebei voor een versnelling in hun acties.

'Wacht nog even, dan kan je haar zien,' zegt Max achter haar. Marijn doet alsof ze dat niet hoort wanneer ze praktisch de trap opvliegt. Zonder er verder over na te denken, opent ze Jesses deur. Ze kan het nu niet aan om alleen te zijn. Jesse is evenwichtig en kan haar helpen met haar probleem.

Jesse zit al achter zijn bureau, maar hij heeft – waarschijnlijk door het vrij vroege tijdstip – niet de moeite genomen om zich aan te kleden. Hij zit daar slechts in een boxershort en Marijn staart langere tijd naar hem voordat ze beseft dat ze zich niet beleefd gedraagt.

Het grote voordeel is dat ze een deel van haar paniek ineens kwijt is.

'Wat is er?'

O ja. Woorden. Hoe moet ze die ook alweer vormen?

'Zit er iemand achter je aan?'

Dat kan je wel zeggen. Marijn knikt fanatiek.

Beneden gaat de voordeur open.

Jesse staat een verdieping hoger op en loopt naar zijn slaapkamerdeur toe. Hij slaat zijn arm om Marijn heen en leunt met de andere tegen de deurpost aan. Allebei spitsen ze hun oren om te horen wat er gezegd wordt. 

'Welkom in mijn huis,' hoort Marijn Max zeggen. Ze stelt zich zijn verwelkomende gebaar voor en duikt iets dichter tegen Jesse aan – geheel per ongeluk, uiteraard. Zijn huid is glad en warm. 

'Het is Rosalie,' sist ze tegen hem. Bij het benoemen van die naam, begint haar wegebbende paniek weer op te spelen.

Jesse knikt en beduidt haar stil te zijn.

De lach van Rosalie klinkt Marijn nep in de oren, terwijl ze vervolgens allerlei complimenten over het huis begint te roepen.

Jesse kijkt naar Marijn en sluit de deur tussen hen en de ongewenste indringer.