De weg van de liefde

Hoofdstuk 39 - De aap komt uit de mouw

'Marijn, zal ik je helpen met koffie inschenken?' Indigo's ogen stralen als sterren als ze de keuken binnenstapt – al is stuiteren misschien een beter woord. 'Ome Hermen is er.' Ze ratelt verder: 'Is het gelukt met bakken?'

Marijn wijst naar het blad dat klaarstaat en zegt: 'De koffie staat al klaar, ik zal het zo in de woonkamer pas inschenken. En ja, het bakken is gelukt. Wil jij dat meenemen?'

Indigo snuffelt aan de stukken chocoladetaart en haalt haar neus op. 'Het ruikt naar bloemkool.'

'Dat klopt, maar daar proef je niks van.'

Indigo's gezichtsuitdrukking geeft aan dat ze dat betwijfelt, maar Marijn heeft al wat geproefd – ook weer zo'n voordeel van met voedsel werken – en ze glimlacht zelfverzekerd.

'Het blad met taart is lichter, wil jij me voorgaan en de deur openhouden?'

Een paar weken geleden zou ze het niet aandurven om bevelen uit te delen, maar ze voelt zich meer en meer één met de leden van het huis. Indigo is van hen de meest zachtaardige en Marijn merkt dat ze geen enkele weerstand bij zichzelf voelt bij die vraag.

'Hermen heeft hoog bezoek meegenomen,' verklapt Indigo, terwijl ze de schoteltjes recht zet en het blad optilt.

Marijn let niet goed op omdat ze met haar eigen klusjes bezig is en humt beleefd.

'Neil was compleet geschokt toen hij haar zag. Ik ben benieuwd of hij er zo meteen bij zit of dat hij boven blijft totdat ze weer weg is.'

De woorden dringen langzaam door in Marijns brein en ze kijkt verbaasd op. 'Neil, geschokt?' Ze trekt bedenkelijk een wenkbrauw omhoog.

'Het is Angel,' giechelt Indigo. 'Zijn zwakke plek. We wisten niet eens dat onze oom haar kende en nu neemt hij haar zomaar mee.'

Marijn bevriest in haar bewegingen. 'A-Angel?'

'Ja, de actrice. Je kent haar wel. Iedereen kent haar.'

'Ik ken haar,' zegt Marijn. Ze staart naar het blad in haar handen en dan naar Indigo, die vragend van haar naar de deur kijkt.

'Kom je?'

Marijns gedachten springen van de hak op de tak terwijl ze door de hal loopt. Haar stappen voelen aan alsof ze door sneldrogend cement loopt. Hoe moet ze zo reageren?

'Blijf er zo maar gewoon bij, hoor,' zegt Indigo. 'Je hoort bij ons. Wil je haar handtekening? Misschien is het beter als ik dat dan voor je vraag.'

Marijn probeert wat te zeggen, maar haar keel zit dicht.

Op het moment dat Indigo worstelt om de klink omlaag te drukken, wordt de deur van binnenuit geopend. Jesse kijkt naar hen en glimlacht: 'Ah mooi, je bent er.'

'Waarom heb ik het gevoel dat je alleen Marijn bedoelt?' moppert Indigo. Ze wil haar broer een goedmoedige duw gegeven, maar doordat haar handen volgeladen zijn weet Jesse haar makkelijk te ontwijken. Hij maakt een spottende buiging en wuift met zijn hand naar de woonkamer.

'Komt u binnen, hooggeëerde zus. Als jullie er zijn, zijn we compleet.'

Marijn loopt sloom achter de twee aan, maar ze weet dat ze het komende moment niet meer kan ontwijken. Een aangename vrouwenstem komt hen tegemoet.

'Zij is ook een dochter van je?'

De prachtige actrice kijkt Marijn aandachtig aan, voordat ze weer naar Robbert kijkt, aan wie ze die vraag heeft gesteld.

'Nee, alleen de blauwharige is van mij,' lacht Robbert. 'Marijn is onze zeer gewaardeerde kokkin. Ze hoort er helemaal bij, wat mij betreft.'

Het valt Marijn op dat hij daarbij een waarschuwende blik op Neil werpt, die zijn stoel zo neer heeft gezet dat hij iets afgezonderd van de rest zit. De witharige jongen ziet lijkbleek en reageert niet.

'Ah, een kokkin. Dus dat gebak is betrouwbaar, neem ik aan?' Angel gluurt naar de schoteltjes die Indigo op dat moment op de salontafel zet.

'Dat weet ik niet,' antwoordt Indigo voor Marijn. 'De chocoladevariant is met bloemkool, ik waarschuw maar even.'

Marijn lacht ongemakkelijk en weet even geen woord uit te brengen. Ze kan alleen maar naar de BN'er staren.

'Ik heb gisteren toch zoiets vies ontvangen,' zegt Angel op een vertrouwelijke toon. 'Een fan heeft mijn huis weten te vinden en die heeft één of ander verkruimeld gebak achtergelaten. Taart moet lekker zijn, maar dit was droog en smakeloos. Zelfs de hond lustte het niet.' Ze lacht licht.

Neil maakt een onbestemd geluid.

De actrice is er zich van bewust dat zij het middelpunt van de aandacht is en babbelt vrolijk verder: 'Maar dit ziet er goed uit, dus ik lust wel een klein stukje. Marijn, heb jij misschien een glas water voor me?'

Terwijl Robbert hoogstpersoonlijk een stuk crostata voor zijn hoge bezoek afsnijdt, voelt Marijn zodra ze in de keuken staat hoe haar hartslag langzaam rustiger wordt. Bijna volledig gekalmeerd komt ze weer terug met een glas bruiswater, waarin de ijsklontjes zachtjes tingelen.

'Het spijt me, Angel,' zegt ze, 'helaas is de munt gisteren opgegaan.' Ze kijkt Neil daarbij even aan, maar die hangt bijna levenloos in zijn stoel en hij krijgt de hint niet mee.

'Geen probleem, bedankt.' Angel lacht stralend. Daarna kijkt ze toe hoe Marijn plaatsneemt in de kring en drinken krijgt aangereikt van Robbert. Marijn beduidt dat hij het voor haar neer mag zetten.

'Zo te zien wordt er goed voor je gezorgd,' zegt ze goedkeurend. 'Je moet van grote waarde zijn voor dit gezin.'

Marijn bloost en ze slaat haar ogen neer.

Jesse schuift naar haar toe en slaat zijn arm om haar schouders. Marijn schrikt op en probeert de arm in eerste instantie weg te halen, maar ze stopt na een poging. Ze kijkt schuldig op. Angel staart haar indringend aan en heel even kan Marijn geen enkele emotie in haar ogen lezen. Daarna glimlacht ze haar kenmerkende lichte lach.

'Ik hoef niet meer te vragen of je het hier naar je zin hebt.' Daarbij kijkt de actrice even naar Neil. Als ze zich weer naar Marijn keert, trekt ze vragend haar wenkbrauw op en wenkt kort met haar hoofd naar Neil.

Marijn knikt kort op de onuitgesproken vraag. Angel heeft iets met hem gedaan waardoor hij zo in zichzelf gekeerd is. Aan deze versie van hem kan ze wel wennen.

Angel blijft haar aankijken, maar omdat zowel Hermen en Robbert eruitzien alsof ze een ander onderwerp willen beginnen, begint Marijn langzaam te ontspannen. Ze reikt naar voren om haar kopje te pakken.

Ze heeft echter te vroeg gejuicht.

'Heb je nog iets gehoord van Rosalie?'

Marijn verstijft in haar bewegingen en slikt dan heftig.

Jesses hand, die hij losjes op haar rug liet liggen, voelt ze verkrampen.

'Huh?' Hoewel dat woord vooral een groot vraagteken weergeeft, beseft Marijn dat Jesse druk bezig is met de touwtjes aan elkaar knopen.

'Rosalie?' Sinds Marijn in de kamer is, heeft Max alleen maar naar de grote ster gestaard, maar nu neemt hij het woord. 'Kent u Rosalie? Wat is er aan de hand?'

Marijn beseft dat het spel over is. Ze bedekt haar gezicht met haar handen en ze kreunt zacht.

'Rosalie is het buurmeisje van mijn ex,' verklaart Angel. In tegenstelling tot haar publiek blijft ze glimlachen. 'Ik ben er recent achter gekomen dat ze mijn dochter stalkt en daarom heb ik jullie oom gevraagd om haar vakantiewerk te geven, om ze uit elkaar te halen.'

'Wacht. Wacht.' Neil is opgesprongen en kijkt met uitpuilende, bijna krankzinnige ogen rond. Hij wijst naar Angel en dan naar Marijn, maar verder komt hij niet uit zijn woorden.

Angel kijkt hem koeltjes aan.