Beyaz Laleler

Uyuyan Güzel

şarkı önerisi:uzunlar-v1-evdeki saat

Sonbahar ayı mutlu hissettiriyorsun artık.Yaprakların gelişi hoş karşılanmıyordu.Sonbaharın turunculuğunu karanlık almıştı.Simsiyah saçlar ama kalbini köreltecek bir siyahlığa sahip eskisinden farklı olarak.Belki de vedaların hüznünden kaynaklı olsa gerek ya da veda edemeyişinden.Rüzgar yerde kıvrılıyor ve yukarıya doğru yükseliyor sıcaklığını bırakıyordu ama yetersiz.Dumanı, yudumladığım yarısı dolu kahve kupunda bitiyordu.Kahve kupunun turkuazlığı gökyüzünde beliriyordu.Perdenin ardından güneş gülümsüyordu benim göz kırpışında bitiyor.Masanın üzerindeki yeşil kaplı defterlerle doluydu.Defterlerin arasında sayfalar sıçradı.Sayfaların arasından öpücük attı bana doğru yavaşça elini yüzüne doğru attı."Bana doğru öyle öpücük atma."Sayfaları düzenlerken.Elindeki sayfaları yüzüne doğru fırlattı."Yırtım mi"Ona doğru sinirli bir bakış fırlatarak "Sen ve yırtmak"ona doğru sırıtarak"Bay bilmiş"

Eli belime doğru iniyordu.Kokusunu bana rüzgar getiriyordu.Tekerlekler yolda kayıyordu biz ise gökyüzünü seyir halindeyiz.Direksiyonda yine ben.Sıkıca bağlan beni bırakama.Ellerini belinden doğru gökyüzüne uzattı.Daha sonrasında belinden tekrar tutup yere attı.Ona doğru şapşalca bir bakış attı."Sen istedin,Bak hala sana bağlıyım"dudaklarına bakarak."Kafasını yüzünden doğru ittirerek"Hayır bu sefer olmaz"

Öne doğru savruluyoruz ve bir halka etrafında dönmeye başlıyoruz.Bu halka daha çok içine çemberlemeye başlıyor bizi.Çemberin çizgisi gittikçe daralıyor ve bize doğru adımlıyor.Biz birbirimize daha çok sıkı sıkıya bağlanıyoruz,ellerimiz dollanıyor"Korkacak bir şey yok güzelim"

Televizyon açık evde oturuyorum.Zaman 00.00 bir aşk filmi başlıyor ve bir anda kanal değişmeye başlıyor.Televizyon ünitesine doğru elim gidiyor tedirgin bir şekilde tuşluyorum numaraları.Ahizeyi kaldırdığım yere yerleştiriyorum ama tam yerine oturamadığında kablosu zıplıyor.

Esnek bir kumaş yüzeyince gerilmiş ve üzerinde uçan uçurtmalar.Kağıtlar uçuşuyor fırçalar esnek bir şekilde tutulmuş onlar o anlık yok.Çizimlere ihtiyaçları yok birbirlerini anlamak için birbirlerine bakmaları yeterli geliyor.Boyalar sadece birlikteyken renkli,tuval bembeyaz.

O bana doğru bakıyor ben ona bakamıyorum o siyah bir gökyüzünde ait ben ise onun ayı.Gökyüzü simsiyah ama güneşimi aramaya çalışıyorum.Ararken meteor taşları geçiyor ama sıyırıp geçiyor.Simsiyah gökyüzüne bakıyorum turuncu bir aydınlık bir an mutluluğa boğuluyorum.Boğulduğum yeri hatırlatan bir kutup yıldız oysa siyah gökyüzünde yer alan.Daha çok yaklaşıyor ve parlaklığı gözlerimi kör ediyor ve ben yuvarlanıyorum.

Yolcular kendi halinde sıralanmış bir şekilde duruyor.Ben koşarak geliyorum ve öndeki kargaşa beni şoka uğratıyor.Yolcuları geçip kırmak için çırpınırken bir kol geriye doğru itiyor ve gökyüzünü gösteriyor "Duyduğuma göre biri ikinci kattan aşağı düşmüş"

Dosyanın ikinci sayfasını çevirdi ve sabitledi parmağını yazıya doğrulttu.Tanığın ifadesine göre düşmemiş düşürülmüş.Dosyayı bir kenara fırlatarak"Ukalalık yapmayı kes"Koltuğa doğru ittirdi.

Yerinden kalkarak"Eğhh beeğ!"Kalabalık artık orada yoktu.Gözlerini açtı içleri sızlatan bir çığlık duyuldu.Gökyüzündeki kuşlar da bu yakarışa katıldı.

Bir mezarda sessizce uyuyakalmış bir prenses ve onu prensinin öperek uyandırmasını bekleyen bir budala.Prens, prensese giden yolun kapatılmasına rağmen gelmeye çalışmasa ya da prenses derin bir uykuya dalsaydı ne değişirdi?