Arthur'un babasıyla büyü hakkında konuşmasının üzerinde bir hafta geçmişti ve Arthur her şeyi hayal ettiğini düşünmeye başlamıştı. Merlin hiçbir şeyden bahsetmemişti ve Arthur, Merlin'in evine yaptığı ili (tamam, beş,) ziyarette başka bir büyücülük gösterisi görmemişti.
Bunu rüyasında gördüğüne o kadar emindi ki, babası onu arayıp Arthur'un büyücünün izini sürme konusunda herhangi bir ilerleme kaydedip kaydetmediğini sorduğunda biraz şaşırdı.
"Hayır, baba," diye yanıtladı Arthur hemen. "Kaynaklarımızın doğru olduğundan emin misin? Oradaydım ve hiçbir şey fark etmedim."
Bir süre Uther'in söylediği tek şey, "Hımm," oldu. "Bu davada en iyi adamlarım var. Eninde sonunda büyü kullanıcısını bulacaklarına eminim."
Arthur gerçekten ama gerçekten babasını yanıldığını umuyordu.
"Sanırım Noel arifesinde büyükelçinin balosuna katılacaksın?" diye sordu Uther. "Bu senin yaşındaki diğer insanlarla kaynaşman için mükemmel bir fırsat. Elbette ki gerekli altyapıya sahip insanlardan bahsediyorum."
Arthur, dışarı çıkarmak istediği iç çekisini bastırdı. "Evet, baba."
"Ben orada olamadığım için senden, makamına ve Pendragon soyadına yakışır bir şekilde davranmanı bekliyorum. Kız kardeşin bana bu yıl katılamayacağını zaten bildirmişti." Uther her zamankinden daha hoşnutsuz görünüyordu: "Uygun bir koca bulmayı nasıl umuyor, bilmiyorum."
Arthur diplomatik bir tavırla, "Morgana'nın doğru zamanın geldiğini hissettiğinde bir koca arayışına gireceğinden eminim," diye yanıtladı. Kız kardeşinin daha dün Leon'a doğru ilerlediğini söylemedi.
"Hmm," dedi Uther ve çok şükür ki bu konu burada kapandı.
*01.01.2024*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Snapshots /Merthur
Fanfiction*Çeviridir. *Tamamlandı *** Aralarında her zaman heyecan olacaktı ama tartışmakla flört etme arasında ince bir çizgi vardır. (Ya da Arthur Pendragon'un kesinlikle Hugh Grant olmadığının hikayesi.)
