Karşımda duran şekil değiştirmiş yaratığa anlamaz ifadelerde bakabiliyordum sadece. Bu bir üst seviye miydi? Kesinlikle evet. Onu gördükten sonra nasıl yaşıyordum? Gram fikrim yok.
"Benden kurtulmak istiyorsun, değil mi? Yaşamak istiyorsun."
Aklımı da okuyabiliyordu, siktir.
"Sanki buna izin vereceksin de."
"Vermeli miyim? Bir sebep sunsana bana."
"Sen bir üst seviyesin, değil mi? Yeteneklerinin arasında insan suretine bürünmek de mi var?"
"Konuyu değiştirmek için çabalıyorsun, ilginç. Bir üst seviyeyim ama üst seviyelerin böyle bir yeteneği yok. Ben fazla özelim sadece."
Son sözünü söyledikten sonra yüzüme doğru eğilmişti. Hissettiğim rahatsızlıktan dolayı geri adım atmak istedim fakat izin vermedi.
"Hayatta kalmayı istiyor musun?"
"İstemiyormuş gibi mi duruyorum?"
"Bana karşı güçlü bir nefret besliyorsun. Neden?"
"Nedeni belli değil mi? Grup arkadaşlarımı katlettin!" elimle arkadaki vahşet sahnesini işaret ettiğimde gülümsedi.
"Onları arkadaş olarak görmüyorsun bile? Verdiğin tepki çok abartılı genç adam."
"Eninde sonunda ölmeyecek miyim zaten? Niye beni sorguya çekip duruyorsun?"
"Sence sadece siz altınızın hayatta kalması bir tesadüf mü?"
"Ne?"
"Sorumu duydun. Sizi bilerek hayatta bıraktım. Onlar isteklerimi kabul etmediler."
"Ne istedin ki?"
"İnsan şehrine inmek istiyorum."
"Ne? Neden?"
"Buradaki benliğim kabul görmüyor."
"Bir üst seviye Siren olup nasıl bir kabul görmeyi bekliyorsun acaba?"
"Üst seviye olduğum doğru ama ben yarı insanım."
"Ne?"
"Buradaki hayata alışık değilim. Çoğunluğunda insan suretinde dolaşıyorum. İnsanları nadiren parçalayıp yiyorum. Türümün yüz karasıyım anlayacağın."
"Bunun benim hayatta kalmamla ilgisi ne? Umrumdaymış gibi mi görünüyor?"
"Beni de yanına al. Hiçbir şey yokmuş gibi geri dön. Diğerlerinin de hayatta kalmasına izin veririm. Hafızalarını değiştirebilirim."
"Elime ne geçecek bunu yapınca?"
"Hayatın değer kazanacak. Sence seçim hakkın var mı?" sinirlenmişti, belirginleşen damarlarından bunu anlayabiliyordum.
"Oraya gittiğinde ne yapacaksın peki?"
"Seninle yaşayacağım elbette."
"Pardon? Niye ben?" dalga geçiyor olmalıydı.
"Hafızası silinmeyecek tek kişi sensin de ondan. Beni ele vermeyeceğine emin olmalıyım."
"Direkt benim hafızamı da silsene usta."
"Varlığımı yeterince reddediyorsun zaten, silersem ne eğlencesi kalır ki?"
Arkamı dönüp diğerlerine bakmak istiyordum, ne kadar rahatsız olduğumu kelimelere dökemeyecek bir haldeydim.
Ama o, kendi isteği dışında nefes bile almamı engelleyecek gibiydi. Hareketlerim tamamen kısıtlanmıştı, onun işi olduğuna neredeyse emindim.
Eli çeneme gitti ve başımı kaldırarak göz göze gelmemizi sağladı.
"Çok fazla şey düşünüyorsun. Hakkımda düşündüklerin buz dağının görünen ucu bile değil."
Bu korkunçtu işte.
"Seni korkutuyor muyum?"
Başımı sallamakla yetindim. Ne de olsa zihnimi okuyabiliyordu, neden soruyordu ki?
"Sana zarar gelmeyeceğini söylemiştim. İlla duygularınla mı oynamam gerekiyor bana olan korkunu söküp atmak için?"
Ardından bana doğru yaklaştı, dudaklarıma eğildi. Belime yerleştirdiği eli insan eli değildi artık, kendi şeklini almıştı. Yüzgeçli elleri ve sivri tırnaklarını derimde hissedebiliyordum, bana gözdağı veriyordu.
"Yapma bunu. Lütfen."
"Neden? Bu kadar mı iğreniyorsun benden?"
"Teklifini kabul ediyorum. Seni şehre indireceğim."
Elini üzerimden çekti ve uzaklaştı. Etrafındakilere diğerlerini işaret etti ve götürmelerini istediği yeri söyledi. Orada baş başa kaldığımızda, bana önünü dönmedi ve o güzel sesiyle saldırdı.
Tarihte bu yaratıklara yem olmuş binlerce gemicinin yaşadığını çok daha iyi anlıyordum şimdi. Yine de onlardan çok daha şanslıydım. Bu melodiler tarafından ele geçirilsem de, hayatta kalacaktım.
Yükselen güzel sesin tüm vücuduma yayılmasını izin verdim. Tamamen bilincimi kaybedene kadar karşımdaki bu garip yaratık hakkında yüzlerce teori kurdum, umursamadı bile.
_________________________________________
gunlerce bolum yazmayip yazdigi bolumle ficin icine sicinca kizlar
