Gözlerimi gözlerinden bir an bile ayırmadan ona doğru ilerledim ve kollarıyla vücudumu sarışını hissettim.
Yüzüne doğru eğildim ve başımı boynuna gömerek yatmaya başladım.
"Jaeyun."
"Hm?"
"Seninleyken zaman duruyor." dediği şeye karşılık kafamı meraklı bir ifadeyle kaldırdım.
"Ne demek bu?"
"Vakit akmıyor. Öyle güzelsin ki saatlerce sana baksam bile sadece dakikalar geçmiş oluyor."
"Neler diyorsun Heeseung?" utangaçlığımı belli etmemek için uğraşsam da başarısız olmuştum, çareyi yüzümü onun göğsüne gömmekte buldum.
"Hadi ama Jaeyun, onca şeyden sonra utanmayıp sana iltifat etmemden mi utanıyorsun?"
Kafamı kaldırmadan olumlu anlamda salladım ve kollarını biraz daha vücuduma doladığını hissettim.
"Gelmelerine ne kadar var?"
"Hiç bilmiyoru-" lafım ellerini tişörtümün içine yollayıp belimi okşamasıyla kesildi.
"Ne yapıyorsun sen?"
"Bilmem, ne yapıyorum?"
"Hasta numarası yapacağını sanıyordum?"
"Yapıyorum zaten. Numaramı bozan kişi sensin."
"Kucağına gelmemi isteyen sendin."
"Olabilir, kabul eden sensin."
"Kalkarım o zaman."
Belimdeki ellerini sıkılaştırdığını hissettiğimde, kalkmak için bir hamle yapacakken yana döndüm.
Tamamen açık olan karşı camda çocukları görmemle kendimi Heeseung'un üzerinden atmam bir oldu.
Yerdeyken bir yandan camdaki gruba bir yandan da Heeseung'a bakıyor, yerin dibine girmek için dualar ediyordum.
Şaşkınlık içindeki bakışmalarımızdan sonra kapıyı açıp onları içeri alabilmiştim.
Sunoo halen şaşkınlığını gizleyemiyor, diğerleri gülmemek için zor duruyordu.
"Sizi bölmek istemezdik tabii ama öyle denk geldi." Jungwon tüm dürüstlüğüyle konuşmaya girdiğinde, yüzümün kıpkırmızı olduğunu hissedebiliyordum.
Başımı suçluymuşcasına eğiyor, kimsenin yüzüne bakmıyordum. Böyle durmamak için mutfağa doğru yol aldım ve koşarak oraya gittim.
Bir yandan onun salondaki kahkahalarını duyarken daha da sinirleniyor ve utanıyordum. O neler düşündüğümü bildiği için daha da keyifleniyor ve gülmeye devam ediyordu.
Oraya gidişimin bir sebebi olsun diye kahve suyu doldururken kendi kendime oraya geri gidip gitmeme konusunda konuşuyordum.
"Sana yardım edeyim mi?" gelen Sunghoon'du.
"Ah, olur." elimdeki kahve kavanozunu ona doğru uzattım.
Tepsiye dizdiğim bardaklara teker teker kahveyi koyduktan sonra konuşmaya başladı.
"Ben pek bir şey görmedim merak etme."
Utanç içinde başımı eğdim, gördüğüne emindim.
"Jaeyun."
"Efendim Sunghoon?"
"Bizim buraya gelme sebebimiz tam olarak Heeseung'u merak ettiğimizden değil."
"Neden öyleyse?"
"Garip bir şeyler var Jaeyun."
"Lafı dolandırmadan anlatsana Sunghoon?"
"En başında, biz bu seyahate çıkmadan önce."
"Evet, nolmuş?"
"Heeseung bizimle değildi."
"Ne?"
"Bir terslik var Jaeyun. Heeseung bizimle değildi ve bizimle olan başkaları vardı. Bizim gittiğimiz yerde de yaşayan kimse yoktu."
"Bizimle giden ilk grubun öldüğünü biliyorsun."
"Onlar nasıl öldü? Biz orada uzun bir süre kaldık ama cesetlerinden hiçbir iz yoktu. Heeseung da çok garip biri, onu ne öncesinde ne de seyahat sırasında gördüğümü hatırlamıyorum?"
Hissettiğim gerginlikle güldüm.
"Başını çok sert vurmuş olmalısın. Heeseung başından beri bizimleydi, diğerlerine ne olduğu hakkında en ufak bir fikrim yok. Ailelerinin aramadığı cesetlerin peşine biz mi düşeceğiz Sunghoon?"
Kaynayan suyu yavaşça bardaklara boşalttım ve bitirdikten sonra elimle Sunghoon'un kolunu okşadım.
"Hadi ama, gerilecek bir şey yok. Olan oldu çoktan ve Heeseung da en başından beri bizimleydi."
"O nasıl yaralanmadı o zaman?"
"Bunu ben de bilmiyorum, muhtemelen o sırada yumuşak şeylerin yakınındaydı."
"Haklı olabilirsin ama yine de bu ölen arkadaşlarımız olduğu gerçeğini değiştirmiyor."
"Evet, belki de kaptanla bu konuyu konuşmalıyız. Bunun için tekrar seyahat edip cesetleri arayabiliriz."
"Bir daha seyahate gideceğimi sanmıyorum."
"Ne demek oluyor bu? Şimdiden bırakıyor musun?"
_________________________________________
erken(!) oldugunu biliuorum da ficle ilgili elestirilerinizi bilmek istiyorum, genel dusunceleriniz vs nasil?
degistirmem veya duzeltmem gereken kisimlar varsa belirtsenize
konu isleyisi cok mu hizli yoksa cok mu yavas bunu da bilmek isterim
